گریه مکن گریه مکن همدمِ جان/زانکه عزیزِ دلِ ما گفته عیان

گریه دگر کارِ من وُ ما نَبُوَد/بر من وُ بر رنجِ تنِ سردِ زمان

خونِ جگر زخمِ گلویم مَنِگَر/من تپشِ شعلۀ جانانه نشان

یاسِ سَحَر می دَمَد از گُلبُنِ تن/خوش بِنِگَر چشمۀ آیینۀ جان

شادیِ ما مرگِ ستمکاره بُوَد/دق کُنَد از رقص وُ سرودِ آسمان

جوهرِ آه می چکد از قلَمَم/از قلمِ شکسته چون برگِ خزان

در قفسِ سینه دلم مستِ سخن/خنده کُند قهقهه زن رقص کُنان

موجِ مِیِ مِهرِ تو در هستیِ من/ولوله انگیخته خوش تاب وُ توان

زندگی امواجِ نشاطست وُ طرب/خیره شود دیدۀ دریایِ دمان

جان وُ سرم هر دو فدای قَدَمَت/شاد بزی ای وطنم ای تو جهان

خاکِ تو می بوسم وُ بر چشم نهَم/رقص کنان بیا بیا تو شادمان

دست برافشان وُ بیا با دف وُ نی/هلهله کُن بر سرِ گورِ عاشقان

او که نداشت گوشه ای پناهکی/جز تو رفیقِ آشنا وُ آشیان

عشقِ تو در نهانِ من نهالِ مهر/ژرف تر از ریشۀ عشقِ جاودان

جامۀ خورشید به تن شعله شدی/آتشِ بالنده شدی به ناگهان

بال وُ پَرت آتشِ خشم وُ کین ببین/تَش بزَنی بر بُنِ دین به هر مکان...

کثرتِ نکبتی تو ای دیوِ پلید/پستیِ تو پست ترین وُ بی نشان

رای زنی به رهزنان به هر زمان/راهبَری وُ رهبُری تو بی گمان

خسته ام از ملغمۀ دینِ شما/هر طرفی مرگ وُ عزا وُ نوحه خوان

رنگ وُ ریا؛ فوت وُ فنِ جِن وُ شَمَن/سِحر کند سبزِ چَمَن روحِ چمان

چو بگذری آب بمیرد به سَمَن/سبزه ز سوزِ تشنگی زَنَد فغان

دینِ تو آورده چه در طولِ زمان؟/گور وُ کفن؛ دار وُ رَسَن به ارمغان

حیله ترا حِلیِۀ دین حائِظِ ذهن/حُجّتِ تو جهلِ مُرکب آب وُ نان...

با دلِ دانا سخنی تا مَگَرَم/چاره کند چارۀ این دردِ گران

رسمِ ستم داند وُ بس غولِ خبیث/او که مرا کُشت به زندان وُ اذان

ای وطنم او که مرا کُشت کجا/وارَهد وُ خوش بِچرَد امن وُ امان!

خیره سر وُ چموش وُ چِندش آورند/به تن قبایِ خون چکانِ قاضیان

امان مده خانه خرابتر کُنَد/چاره کنون باید ازین کیشِ شبان...

سه شنبه 6 تیرماه 1402///27 ژوئن 2023