خانواده های زندانیان محکوم به اعدام، برای دومین بار طی هفته جاری در مقابل قوه قضاییه تجمع اعتراضی برپا کردند

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، امروز دوشنبه ۲۶ دی ماه ۱۴۰۱، خانواده های زندانیان محکوم به اعدام در مقابل قوه قضاییه تجمع اعتراضی برپا کرده و خواهان لغو حکم اعدام فرزندانشان شدند.

خانواده های زندانیان محکوم به اعدام همراه با فرزندانشان، از شهرهای دور و نزدیک برای اعتراض به احکام نا عادلانه و غیر انسانی اعدام گرد آمده بودند.
آنها خواستار لغو حکم اعدام عزیزانشان هستند.

این زندانیان محکوم به اعدام، که بیشتر آنها در زندان های قزلحصار و مرکزی کرج محبوس هستند، در شرایطی غیر انسانی سالهاست که زیر حکم اعدام دوران سختی را می گذرانند.

لازم به ذکر است که روز شنبه ۲۴ دی ماه ۱۴۰۱، تعداد زیادی از خانواده های زندانیان محکوم به اعدام، همراه با مادران و کودکانشان برای اعتراض به حکم اعدام و خواسته لغو اعدام فرزندانشان در مقابل قوه قضاییه تهران تجمع کرده بودند.

خانواده های زندانیان با دردست داشتن پلاکاردهایی از جمله نه به اعدام، اعدام نکنید، و با سر دادن شعارهایی خواهان پاسخگویی مسئولان قوه قضاییه شدند.

پیش از این نیز در در شهریورماه ۱۴۰۱، طی ۷ روز متوالی خانواده های زندانیان محکوم به اعدام با تجمع در مقابل قوه قضاییه و دادگاه انقلاب به اعدام ها اعتراض کرده خواهان لغو حکم اعدام عزیزانشان شدند.

بیشتر بخوانید:

هفتمین روز تجمع خانواده های زندانیان محکوم به اعدام

روز دوشنبه ۲۱ شهریور ۱۴۰۱؛ در ششمین روز تجمع خانواده ها در مقابل قوه قضاییه با ممانعت ماموران امنیتی مواجه شد. ماموران انتظامی خانواده ها را تهدید کرده و به آنها گفتند همانطور که دیروز با شما برخورد کردیم امروز نیز اجازه تجمع در این محل ندارید.

نیروهای انتظامی در همین روز به خانواده ها یورش برده و حدود به ۲۰ نفر از تجمع کنندگان بازداشت شدند. همچنین پلاکاردهای نه به اعدام که در دست خانواده ها بود توسط ماموران پاره و جمع شد.

در سومین روز تجمع یکی از فرزندان زندانیان اعدام شده سخنرانی کرده و چنین گفت:

هر چه کشته شد بس است. تا کی عزادار عزیزانمان باشیم. تا کی از ما بکشند و هیچ نگوییم. حقمان است فقیر بودیم؟ آیا کسی می تواند فقر را درک کند؟ هیچکس نمی خواهد بفهمد نداری یعنی چه مگر در این سرزمین زندگی نکرده اید؟ ما عزادار رشیدترین فرزندان آب و خاکمان هستیم. عزاداریم لباسمان سیاه است نمی خواهیم بعد از این کس دیگری را از ما بکشند.»

او در قسمتهای دیگری از صحبتش گفت:

«من نمی خواهم کس دیگری این داغ را تحمل کند. حاضرم بخاطر این جوانانی که کشته شدند کشته شوم. هیچ ترسی از مردن ندارم. ولی مردانه و شرف داشته باشیم. می خواهند ما را بکشند؟ آیا از عزیزانمان عزیزتر هستیم. هیچکس از عزیزانی که از دست داده ایم عزیزتر نیست. این لباس سیاه بعد از ۱۲ سال تن من است و هیچ وقت فراموش نمی کنم. شما هم فراموش نمی کنید. اگر عزیزتان زیر تیغ اعدام است هیچوقت فراموش نمی کنید.

این مردن با همه مردن ها فرق دارد. پدر من ورزشکار بود. »

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک