مردم چگونه گذشته وحال را مقایسه می کنند.

قسمت اول سوال ! چرا مردم این همه به گذشته رجوع می کنند؟

قسمت دوم / سوال ! چرا مردم این همه به گذشته رجوع می کنند؟

مردم چگونه گذشته وحال را مقایسه می کنند.قسمت سوم.

چرا اکثریت غریب به اتفاق مردم در ایران امروز حسرت گذشته رامی خورند؟ گذشته امری تاریخی است که حوادث بد یا خوب آن بصورت حقیقتی مطلق در ذهن جامعه و تاریخ مکتوب آن ثبت می شود .شاید استفاده از این اصطلاح "ذهنیت غایب و ذهنیت حاضر"که "لوکاچ"در مورد توده های مردم ، "بابا تزار" وبرآمد آن ها درجنبش های اعتراضی مورد استفاده قرار داده ! عینا مصداق نداشته باشد.

اما یک چیزش واقعی است و آن واقعیت ثبت شده تاریخی است در ذهن مردم که حتی می تواند بصورت نسلی تداوم یابد بی آن که آن نسل خود شاهد آن باشد. ذهنیتی که در شرایطی خاص ظاهرمیشود.

واقعیت هائی که در شرایط عادی بصورت ذهنیت غایب وغیر فعال مردم می ماند .اما زمانی که عرصه زندگی اجتماعی تنگ،چشم انداز های آینده تاریک ،امید مردم از حکومتی که با شعارهای انقلابی و وعده زندگی بهتر از گذشته برای مردم بر سر کار آمده بود بریده می شود!

زمانی که حکومت تازه به دشمن مردم مبدل می گردد .

بساط ظلم خود را در سایه سر نیزه گسترده می کند،ارعاب ،شکنجه وزندان و نهایتا سرکوب وحشیانه مردم! زندگی را بمراتب سخت تر از گذشته نموده و هر آنچه را که از گذشته داشتند از دستشان می گیرد.چیزی نه بهتر! حتی کمتر از آن جای گزین نمی کند ! مردم چگونه فکر می کنند؟

چیزی هائی را که در گذشته داشتند وحال ندارد! با چه خواست هائی مقایسه می کنند ؟

چاره و مقیاس عینی جز مقایسه با آن چه که در گذشته داشتندو حال ندارند باقی نمی ماند .

عزیزی درپاسخ به سوال من بدرستی وکوتاه جوابی نوشته بودند که قابل تامل است! هیچگونه رابطی به سلطنت طلب بودن یا نیودن افراد ندارد. من عینا پاسخ ایشان را که گویای نگرش بخش وسیعی از جامعه است نقل می کنم ."

بادرود :"آینده نداریم تاریکه !حال که اصلا حرفشو نزنیم !بی‌حالی مطلق. پس جز گذشته چیزی پیرامون ویا روبرو وپشت سر نداریم آیاهمین کافی نیست....؟؟؟؟" "خانم مجیبی"

رجعت مردم ایران به گذشته چیزی نیست جز مقایسه جز به جز آنچه که دیروز داشت وامروز ندارد. فعال شدن ذهنیت غایب که شور روزهای نخستین به اصطلاح انقلاب ،داشتن باورهای دینی به کسانی که با نام الله واعتقاد خالصانه نسبت به کسی که وعده های دروغین میداد.اما در اصل به قول خود "خدعه میکرد." مردی خود رای ،متحجر ،کینه ای که هنوز کینه آخوندی بیاد گار مانده ازرضا شاه را در تقابل با آخوند ها و کوتاه کردن دست آن هااز مسند قضا و ارکان قدرت بر دل داشت . کینه تاریخی مشتی آخوند معمم ازمکلای کرواتی وریش تراشیده، تحصیل کرده.

زمانه تلخی که جنایت کار بی رحمی چون خلخالی حاکم بر جان ومال مردم گردید .جنایاتی را رقم زد که سمت وسوی اصلی آن در ظاهراعدام کارگزاران زمان شاه بود!اما در اصل مقابله غول های یک چشم بر آمده ازحجره های تحجر وکینه تاریخی بود! با نماد های مدرن غربی وسمت گیری کشور بسوی غرب .

دریغا که تحجر دینی با تحجر ایدئولوژیک بخشی ازسازمان های انقلابی و احزاب طرفدار شرق در هم آمیخت و برای دوره ای در خدمت به تهداب گذاری رژیمی در آمد که با تحکیم پایه های حکومت خود! کارد بر گلوی حامیان غیر خودی دیروز خود نهاد.

دریغ بیشتر آن که این گلو بریدگان عاشق مردم .این جان باختگان شیفته عدالت .در روزهای قتل عام شدن ،در فضای جنگ و تب حمایت از حکومتی که به گمان مردم قرار بود "حکومت عدل علی "باشد.حکومتی که امروز مشخص شده چیزی فراتر از همین حکومت نحس جمهوری اسلامی نبود! اعتراض وهم دردی مردم را بر نیانگیختند!

امروزنیز با وجود افتادن طشت رسوائی رژیم !آنها بدلیل همان حمایت نخستین ازحکومت خمینی وزوال تشکیلات ،نداشتن نقشی موثردرعرصه سیاسی نیروئی موثر و قابل قبول مردم نیستند!

در مراجعه مردم به گذشته و مقایسه آن با امروزنقشی مثبت در ذهنیت تاریخی آن ها ندارند .دردا که نقششان چه در دوران انقلاب و چه بعداز آن حداقل برای دوره ای با حمایت از همین جلادان رقم خورده است .

روزگار به گونه ای آمده است که ذهن رجوع گر نسل دهه پنجاه وشصت در باز خوانی خود و عملکرد خود دستاوردی نمی بیند .

اراده گرائی در ویران سازی بنائی مدرن که داشت فرم وقوام می گرفت .به تعقل وزمان نیاز داشت . ذهنیت هائی گرفتار در پوپولیسم سیاسی مردی که می خواست پول نفت را سر سفره مردم بیاورد.همه را صاحب خانه کند .وعده های پوشالی که هرگز حتی آلونکی هم نساخت .مقایسه ای مع الفارق بین گذشته وحال . ندیدن واقعیت های اجتماعی وکشاندن آن ها به عرصه خشک و خاکستری ذهنیت های ایدولوژیک، که هنوز بعد گدشت چهل سال در کش وقوس همان مفاهیم انتزاعی و اسلوب تحلیلی گذشته هستند. ادامه دارد ابوالفضل محقفقی