پوتین هم از این قاعده مستثنی نیست. روسیه با محاسبه غلط بر روی فرار زلنسکی، پیروزی در جنگی چند روزه و ورود به اوکراین در نقش ناجی مردم، اقدام به تجاوز نظامی به کشوری مستقل با میلیونها جمعیت کرده است. کشوری که صدها کیلومتر مرز مشترک با کشورهای عضو اتحادیه اروپا دارد. کشوری که مردمش در تجربه نه چندان دور خود، دوران تسلط روسها با تمامی نقاط مثبت و منفی آنرا یدک میکشند و سالهاست که ذهنا و عینا از آن عبور کرده اند.
طبیعی است که لیز خوردن پای پوتین بر پوست خربزه توهمات خود و ورود به باطلاق اوکراین، مائده ای الهی برای جهان غرب باشد. جهان غرب با تحریک احساسات ملی گرایانه میلیون ها جوان اوکراینی و از طریق دمیدن در شیپور حق دفاع مشروع از مام وطن و ارسال سلاحهای پیشرفته، بخوبی توانست تجاوز همه جانبه و ویرانگر پوتین را در جنگی نیابتی، مدیریت و مهار کنند. قربانی واقعی این تجاوز فقط تودهای محروم اوکراینی هستند و رنج آنان است که در نهایت گنج دیگران خواهد بود.
تئوریزه کردن تجاوز آشکار نظامی یک قدرت اتمی با تمام توان غیر اتمی خود به کشوری مستقل تحت پوشش حمله پیشگیرانه شمشیری دو لب است. با چنین تحلیل هایی به راحتی میتوان آنچه ایران بعنوان نفوذ یا همکاری امنیتی/ نظامی اسراییل با جمهوری آذربایجان و یا اقلم کردستان در نزدیکی مرزهایش مینامد را بعنوان حق جمهوری آخوند زده، برای حمله پیشگیرانه به جمهوری آذربایجان و یا اقلم کردستان تئوریزه کرد و بر آن آب تطهیر پاشید !!!