تا همین یک سال پیش هم در گذاشتن این عکس و بحث کردن پیرامون آن تردید و تابو داشتم. اما امروز به جایی رسیده ام که - متاسفانه پس از 43 سال - که دیگه با خیال راحت میتونم بگم که اگر عکس این دو را نشان میدادند، بدون شناخت قبلی به شاه رای میدادم. حتا با شناخت قبلی و این که شاه ساواک داشت و خمینی نداشت.. بازهم شاه را انتخاب میکردم. نه به این دلیل که امروز فهمیدم خمینی سفاک بود و انسان نبود. به این دلیل که میگفتم درست که او ساواک ندارد اما او یک آخوند است و آخوند با این هیبت و آفتابه اش کشور داری نمیداند. و ما اسیر نادانی خمینی شدیم نه الزاما سفاکی او. او از آغاز سفاک نبود. جامعه سفاکی را ارزش مینهاد. روشنفکر سفاکی خمینی و دادگاههای انقلابی اش را می ستود که سران رژیم شاه را آویزان میکردند. بیله دیگ.. بیله چغندر. 

اما چرا نسل ما نتوانست این  واقعیت را ببیند که کسی که آفتابه به دست میگیرد کشور داری نمیداند؟ پاسخش را طفره نرویم... پاسخ در اطرافیان و فامیل خودمان بود. نسل ما نظیر این صحنه را در پدر و مادر و عمو و قوم و خویش کم ندیده بود برای همین تحقیر یک آفتابه به دست تحقیر خود ما بود. نگاه انسانی مان که همیشه از آنطرف بام می افتیم میگفت نباید به ظاهر افراد اهمیت داد و نباید بر اساس آفتابه به دست شان قضاوت کرد. چه تفکر احمقانه ای! البته که باید بر اساس همان آفتابه دستش او را قضاوت میکردیم. حتا پدر یا قوم خویش ما هم اگر آفتابه به دست داشت البته قانون نمیتوانست جلوی او را بگیرد که برای ریاست جمهوری یا نخست وزیری نامزد شود اما ما نباید اینقدر پرت می بودیم که چنین فردی را به رهبری  بر می گزیدیم. تفاوت نسل جدید با نسل ما در این است که نسل جدید تابوهای ماها را ندارد. جلال آل احمدها را نسل جدید دست میاندازد و سکه یک پول میکند و به ده دقیقه از میدان تفکر با لگد به بیرون پرتاب میکند که برود لای دست امامرضایش بخوابد. ما تابو داشتیم و واپسمانده بودیم فقط از روشنفکری پز و ادایش را داشتیم. فکر میکردیم اگر پیپ بکشیم به اندازه امیرعباس هویدا شعور پیدا میکنیم بعلاوه.. او نوکر شاه است شعور ندارد ما شاه را به نوکری هم قبول نداریم. ایرانیه دیگه.. ادعاش  ک . خ. پ  میکنه. حرف مفت بی خرج از دهن مان در می آمد و اونهایی که خیال میکردند پخی هستند زیر زبان جوان بیست ساله کپسول سیانور قرار میدادند. 

شعور نبود همین!