۲۰۱۲ برای ایالات متحده آمریکا سال پرباری نبود. کشمکش دموکراتها و جمهوریخواهان اصلاح قوانین را سد کرد، زیرساخت‌های اجتماعی تقویت نشد و اقتصاد نیز پیشرفت چشمگیری نداشت. دولت تنها در زمینه‌ی سیاست خارجی موفق بود.
توماس مان، کارشناس سیاسی موسسه‌ی بروکینگز در واشنگتن که در دهه‌های اخیر تحولات سیاسی ایالات متحده را زیر نظر داشته، در مصاحبه با دویچه وله می‌گوید: «شواهد نشان می‌دهند که این دوره از کنگره‌ی آمریکا، ضعیفترین کنگره‌ی این کشور بوده است.» به گفته‌ی او، کشاکش میان رئیس جمهور و کنگره بر سر اصلاح قوانین و بودجه‌ی سال آینده به نفع این کشور نبوده است.
مان معتقد است که به احتمال زیاد در سال آینده (۲۰۱۳) نیز کشمکش میان رئیس جمهور و حزب جمهوریخواه بر سر کاهش بودجه و افزایش مالیات ادامه خواهد داشت.
البته احزاب دموکرات و جمهوریخواه در رابطه با کاهش بدهی‌ها و مخارج دولتی اتفاق نظر دارند، اما برای رسیدن به هدف راه‌های متفاوتی ارائه می‌دهند. جمهوریخواهان قصد دارند از افزایش مالیاتها جلوگیری کنند، دموکراتها میخواهند تا جایی که می‌توانند، جلوی کاهش بودجه را بگیرند.
انتخابات ریاست جمهوری
مراسم تودیع رئیس جمهور اوبامابسیاری از کارشناسان سیاسی معتقد بودند که کشاکش سیاسی میان دو حزب دموکرات و جمهوریخواه میتواند رئیس جمهور را تضعیف کند و در انتخابات ریاست جمهوری باعث پیروزی میت رامنی، رقیب باراک اوباما شود. توماس مان در این باره که اوباما چگونه توانست بار دیگر موفق شود، می‌گوید عوامل زیادی نقش بازی کرده‌اند: «از جمله افزایش تولید سرانه‌ی آمریکا در سه ماهه‌ی سوم سال، کاهش تعداد بیکاران، و توفان سندی که بخشی از مناطق ساحلی شمال شرقی را ویران کرد». او تاکید می‌کند که در جریان ابرتوفان سندی، اوباما با تلاش‌های خود برای بهبود وضعیت آسیب‌دیدگان، موفق شد اعتماد و اعتقاد بخش زیادی از هموطنانش را به خود جلب کند.
مشکلات جمهوریخواهان
آن بخش از جمهوریخواهان که تحت تاثیر حزب راستگرای "تی پارتی" از سال ۲۰۱۰ به بعد نظریات راستگرایانه ارائه کردند، در تمامی مباحث مهم مانند بحث بودجه، تغییرات جوی و حمل سلاح با مشکلاتی جدی مواجه شده‌اند. آمار نشان می‌دهند که آنها در مناطق گوناگون ایالات متحده بخشی از طرفداران خود را از دست داده‌اند و در برخی مناطق حتی ۱۵ درصد کمتر از دموکراتها طرفدار دارند. به گفته‌ی توماس مان، دموکراتها حتی در زمینه‌ی سیاست امنیتی و دفاعی نیز از جمهوریخواهان پیشی گرفته‌اند.
چارلز کوپچان، کارشناس موسسه‌ی خصوصی آمریکایی "شورای روابط خارجی" معتقد است که تمایل اوباما بیشتر به سیاست داخلی بوده، اما تحولات سیاسی در افغانستان، دنیای عرب و دریای جنوبی چین او را با سیاست خارجی درگیر کرده‌اند. کوپچان در مصاحبه با دویچه وله می‌گوید، در سال ۲۰۱۲ برای اوباما این موقعیت فراهم شد که افکار عمومی کشورش، اروپایی‌ها و ناتو را برای پذیریش اتمام "ماموریت افغانستان" آماده کند. او تاکید می‌کند که اوباما حتی میتواند در رابطه با سپردن مسئولیت افغانستان به سیاستمداران و نظامیان این کشور، مهلتی زودتر از آنچه که تعیین شده بود (سال ۲۰۱۴)، مطرح کند.
فاجعه‌ی "نیوتاون"، ایالات متحده را دچار شوک کردبحث حمل سلاح
در اواخر سال ۲۰۱۲ بحث بر سر تشدید قوانین حمل سلاح برای غیرنظامیان که تقریبا به فراموشی سپرده شده بود، پس از فاجعه‌ی "نیوتاون" دوباره اوج گرفت. روز ۱۴ دسامبر (۲۴ آذر) جوان ۲۰ ساله‌ای پس از کشتن مادرش به مدرسه‌ای در شهر نیوتاون ایالت کانکتیکات رفت و ۲۰ دانش‌آموز و ۶ بزرگسال را به قتل رساند.
رئیس جمهور اوباما هنگامی که نخستین بار در رابطه با این فاجعه سخن گفت، به سختی جلوی گریه‌ی خود را گرفت. او یک هفته بعد هیاتی به سرپرستی معاون خود جو بایدن تعیین کرد تا در رابطه با جلوگیری از فجایع مشابه و کاهش تعداد قربانیان سلاح‌های سبک شهروندان تحقیق کند. قرار است این هیات در ماه ژانویه نتایج تحقیقات خود را به رئیس جمهور تحویل دهد.
چرخش در سیاست خارجی
دولت اوباما برای مبارزه با شورشیان مناطق مرزی پاکستان وافغانستان بیش از پیش از هواپیماهای بی‌سرنشین استفاده میکندکوپچان همچنین معتقد است که اوباما در سال ۲۰۱۲ چرخش در سیاست خارجی را که پیشتر آغاز کرده بود، ادامه داده است. این کارشناس سیاسی می‌گوید که رئیس جمهور آمریکا در این راستا به دیپلماسی اهمیت بیشتری داده و خواهان گفت وشنود جدی در سطح بین‌المللی بوده است. کوپچان در عین حال یادآور می‌شود که اوباما در درگیریهای خارجی از دخالت مستقیم نظامی پرهیز کرده، بیش از پیش به استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین روی آورده و همکاری با هم‌پیمانان اروپایی خود را گسترش داده است؛ «به همین دلیل هم از دخالت نظامی در سوریه خودداری کرد».
ایران و میانمار
چارلز کوپچان همچنین به بحران اتمی ایران و بحران سیاسی میانمار اشاره می‌کند. به اعتقاد او اعلام آمادگی دولت آمریکا برای مذاکره با ایران به نفع اوباما تمام شده است. به همین دلیل هم او توانسته است بدون هیچگونه اعتراضی از جانب جامعه‌ی جهانی، تحریم‌ها علیه ایران را شدت بخشد.
کوپچان می‌گوید، باراک اوباما نخستین رئیس جمهور ایالات متحده است که دست دوستی به سوی میانمار دراز کرده است. او در ماه نوامبر به میانمار رفت و با مقامات دولتی و اپوزیسیون این کشور ملاقات کرد.
با وجود این، باراک اوباما در سال ۲۰۱۲ پیوسته تاکید می‌کرد که دولت او بیش از هر چیز به حل مسائل داخلی، از جمله اصلاح قوانین و تقویت زیرساخت‌های اجتماعی و اقتصادی تمایل دارد. زیرا به گفته‌ی او، آمریکایی که از نظر سیاست داخلی قوی باشد، میتواند در سطح جهان هم به عنوان تنها ابرقدرت خودنمایی کند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید