ابی سیاسی نیستم و جنجال ترانه خلیج فارس

ابراهیم حامدی (ابی)، از خوانندگان مطرح پاپ ایران، در مصاحبه‌ای با ایندیپندت فارسی در مورد اجرای ترانه "خلیج فارس" در بعضی کشورها، پاسخی داده که در شبکه‌های اجتماعی بسیار واکنش برانگیز شده است.

ابی در مورد دلیل اجرا نکردن ترانه خلیج فارس در کنسرت‌های دوبی خود گفت که او یک "خواننده است و سیاسی نیست." او موضوع خلیج فارس را "موضوعی سیاسی" بین ایران و امارات و چند کشور عربی دانسته و گفته برای اینکه بتواند در این کشورها کنسرت برگزار کند این موضوع را رعایت می‌کند.

او در بخشی از این پاسخ گفته حالا که "نمی‌توانم در کشور خودم کنسرتی داشته باشم این راهی است که ایرانیان برای شرکت در کنسرتم بتوانند به کشوری نزدیک به ایران سفر کنند."

البته ابی چند سال پیش هم در این باره گفته بود اولویتش این است که بتواند با دوست‌دارانش در دوبی دیدار کند.

این رویکرد و موضع‌گیری ابی در مورد اجرا نکردن آهنگ خلیج‌فارس در شبکه‌های اجتماعی عمدتا با انتقاد تند کاربران همراه بوده است. تا جایی که رسانه‌های راستگرای داخلی ایران مانند تسنیم، نیز این بخشی از مصاحبه را بازنشر کردند و وارد موج انتقاد‌ها شدند.

محمد‌علی ابطحی در توییتی خطاب به ابی نوشت "آقای ابی عزیز، صداتون قشنگه. خیلی‌ها با صداتان زندگی کرده‌اند. اما خلیج فارس سیاسی نیست. اختلاف منطقه‌ای نیست. یک واقعیت تاریخی است که تا بوده و خواهد بود نام‌ اینجا خلیج فارس است."

بسیاری نوشته‌اند، خلیج فارس برای ایرانیان از "اهمیت بالایی" برخوردار است و موضوعی است که از همه انتظار می‌رود در مورد آن مسئولیت اجتماعیشان را انجام دهند.

بعضی هم با اشاره به آهنگ‌های سیاسی ابی و تصاویر پیوستنش به کارزار "نه به جمهوری اسلامی" گفته‌ ابی در مورد اینکه من سیاسی نیستم را نپذیرفته‌اند.

گروهی از منتقدان ابی این رویکرد را با فریدون فرخزاد و رویکردش به مسائل ملی مقایسه کردند.

تعداد کاربرانی که نوشته‌اند از ابی به عنوان خواننده پاپ انتظاری بیشتر نمی‌رود، نیز کم نیست. آنها موضوع ورود و دخالت هنرمندان به سیاست را در نظرهایشان بازتاب داده‌اند. بسیاری واکنش و رویکرد محمد‌رضا شجریان در انتخابات ۸۸ و اتفاقات بعدش و حضورش در جمع معترضان را مثال زده‌اند. این دسته از کاربران اعتقاد دارند هنرمند در هر ژانری که فعالیت می‌کند باید به موضوعات اجتماعی و سیاسی حساس باشد.

برخی دیگر نیز به موضوع درآمد کنسرت‌ها اشاره کرده‌اند. این دسته از کاربران عقیده دارند واکنش ابی "به دلیل فرصت درآمدزایی است" و او نمی‌خواهد این فرصت را از دست بدهد.

در مقابل تعداد کاربرانی که ابی را از انتقادها مبرا می‌دانند کم است. آنها البته در خیل عظیمی از انتقادها نظرشان را نوشته‌اند.

این گروه به دیگران می‌گویند تصور کنید ابی آهنگی بنام خلیج فارس ندارد. برخی نیز با اشاره به انتقاد رسانه‌ها و کاربران اصولگرا به ابی گفته‌اند در عمل، قراردادهای منعقد شده بین‌المللی است که حقوق ملی ایران را ضایع می‌کند نه اجرا نکردن یک آهنگ در یک کنسرت.

کاربری بنام محمد در توییتی خطاب به انتقادها نوشته ‌است: "واقعا خجالت داره بر چسب زدن به این آدم‌ها که سالها برای هنر این مملکت زحمت کشیدن. هیچ حرف غیر منطقی نزد. صبح تا شب همه ما بنا بر مصلحت حرف‌هایی می‌زنیم و نمی‌زنیم. زورتون به دوزاری‌های واقعی داخلی نمی‌رسه ظاهرا، یقه هنرمندای تبعیدی رو می‌گیرین."

ترانه خلیج فارس سروده عادل حسنی و آهنگساز آن محمد شمس است. پیش از ابی و پس از او نیز خواننده‌های دیگری آن را اجرا کرده‌اند ولی اغلب، این آهنگ را با اجرای ابی می‌شناسند.

من سیاسی نیستم

یک رپ خوان ، یک آوازه خوان ...یک هنرمند از هر نوعش حق دارد آنچه خود میخواهد بخواند، البته زمانی تصمیم می گیرد کنسرتی برگزار کند، نمایشگاهی بگذارد.‌ اما اگر برگزارکننده یا دعوت کننده ای با شرط و شروط خواهان اجرای کنسرتی باشد ،در آنجا بطور طبیعی بحث قرارداد و بیزنس پیش می آید. این نه غیر اخلاقی است نه وطن فروشی تلقی می‌شود. ما از قرارداد ابی و گروه او در رابطه با کشور های خلیج فارس چیزی نمیدانیم .

 

ابی در تلاش خود برای توضیح دادن که چرا اجرا نکرد یا احتمالا نمی تواند اجرا کند ، بنوعی در دست انداز توقع بازدید کنندگان و خواست احتمالی طرف قرارداد ، دچار نوسان است . او قرارداد را اجرا می کند یا خواهد کرد ، اما تحت تاثیر جو تبلیغاتی بعد و یا قبل از آن ، عدم اجرا یک آهنگ را به سیاست کشور دعوت کننده ارتباط میدهد، بدون اینکه اشاره به قراردادی قبلی و آتی خود داشته باشد. برای شنونده اینگونه به نظر می آید، که خواست خودش برای رعایت و دوری گزینی از سیاست «من سیاسی نیستم » بوده است که آن آهنگ را اجرا نکرده یا نخواهد کرد .‌ این تناقض آشکار در حرف و عمل او است که مورد اعتراض من می تواند باشد، سیاسی نیستم پس اجرا نمی کنم و....

  

او به عنوان هنرمند یک آهنگی که خودش زمانی فکر می کرد موضوعیت سیاسی دارد و برای ایرانیان بسیار مهم است، اجرا کرده بود. به این مفهوم او احتمالا خود را متعهد می دید و از قبل پای در سیاست گذاشته بود (اعلام اینکه من مخالف سیاسی هستم )، اما حالا مجبور شد یا خواهد شد که در کشورهای حاشیه خلیج فارس، عقب نشینی کند. او با سربلندی می توانست یا می تواند از آهنگش و هنرش که برای طرفدارانش که آنرا سیاسی و واکنش اعتراض هنرمند برای همیاری از طرف او فهمیده اند ، دفاع کند، و در عین حال اظهار تأسف کند، که بر مبنای قرارداد مجبور شده است یا می‌شود که آنرا اجرا نکند. او خود را ارزان قربانی نگاه سیاه و سپید ایرانی ها کرده است . منظورم این است که او می بایست مقابله درست تری میکرد, بدون لکنت و درجا زدنهای ارزان «من سیاسی نیستم ». حال صحبت مافیا و دستهای پنهان را من نمی دانم ولی در اصل مطلب تغییری نمی دهد.

 

کاربری پیشنهاد داده بود او می توانست بخشی از درآمد در چنین کنسرتهایی را به اهداف دیگر بسود مردم اختصاص دهد. به گمان من پیشنهاد خوبی بود،  که او حداقل می توانست ضمن پذیرش شروط اجرا ، وفاداری خود به آنچه خود ابراز داشته بود ،  «نه به جمهوری اسلامی » را نشان می داد ،در آنصورت مردم داوری دیگری می داشتند .

 

به گمان من مشکل این نیست، مشکل جای دیگری است ، بازدیدکنندگانی که هزینه میلیونی می دهند و به دبی و یا کشورهای اطراف ایران میروند، در نگاه اولیه به نظر می آید که هم میهمان ما مشکل لوکس سیاسی دارند ، نه یک خواست مبارزاتی. تصورم این است بخشی از هم میهنان ما، مبارزه اصلی با رژیم را با چیزی دیگری در هم می آمیزند، طبعا ساده ترین کار، گرفتن یقه یک هنرمند است ، که چرا رستم وار به جنگ دیوان نرفته است. حسود نیستم، هم میهنی که پول بالایی دارد و تشنگی میهن دوستی لحطه ای خود را در سالن های لوکس دبی و... بر طرف می کند ، باید از خودش بپرسد که خود او چه هزینه ای می تواند بدهد. توقع از هنرمندی در کنسرتی، آنهم در کشوری که با دموکراسی فاصله دارد‌ نادرست است. شاید اگر ابی در اروپا کنسرتی اجرا کند ، دوستدارانش می توانستند این توقع را داشته باشند