تقدیم به نسرین بانو؛ نگهبان رویاهای کودکانمان

***
باز هم بهار میاید
تو دوباره به دنیا می‌آیی
و فلسفه ی زرد قناری‌ها را
بی‌ تردیدی بر درختان خشکیده می‌نویسی
کاش من هم هر پاییز 
دوباره به دنیا می‌آمدم
و سهمم از فروتنی دانستن، آنقدر بود
که زنانه به تو قول میدادم
نه
دیگر نمیگذارم 
بلور رویاهای دخترکت 
هزار تکه شود 
و کف سالنهای ملاقات را از سبز پر کند