مهدی فتاح پور: خانم غبرایی

خانم غبرایی کجای حرف من خطا بود. ما تا چند ماه قبل از انقلاب اسمی از خمینی و روحانیون در موضع گیری هایمان نیست اصلا آنها را قبول نداشتیم. وقتی آنان در راس قرار گرفتند وتوده های مردم را جلب کرد. ما با برخورد دوگانه داشتیم. با احترام و مثبت برخورد میکردیم ولی موضع حمایتی از او نمیکردیم. تنها موضع مثبتمان برخورد مثبت با امدن او به ایران داشت و در همان زمان در نامه سرکشاده به او نوشتیم که شما میگویید دمکراسی و هواداران شما میگویند حرب فقط حزب الله این درست است یا آن و موضعمان جنبه انتقادی داشت. بعد از انقلاب هم تا یک سال و نیم تنها جریان نیرومندی بودیم که موضع روشن اپوزیسیون داشت و هزینه زیادی هم تحمل کردیم نه به قانون اساسی رای دادیم و نه به جمهوری اسلامی (تنها جریان) هر روز هم درگیر بودیم. کجای این حرف خطاست. ما خیلی مواضع که به نظر من با موضع امروزم غلط است و در سالهای بعد خیلی خطا داشتیم ولی بحث راجع به قبل از انقلاب و موقعیت خمینی بود و نه تحلیل فداییان و ما در آن زمان موضع حمایتی نسبت به ایشان نداشتیم. در گنبد و کردستان درگیری مسلحانه داشیتم و در سرتاسر ایران هر روز درگیری. خطای ما و همه این بود که قبل از انقلاب خطر را نمیدیدیم و بر علیه این خطر بسیج نشدیم و اینرا هم در چند دقیقه صحبتیم که ده بار قطع شد گفتم. اقای کیانی که شما او را تایید میکنید گفت که خمینی اصلا مردم را پشت سر خود نداشت و یک مشت دانشجوی چپ انقلاب کردند. از این منفی تر نسبت به رژیم گذشته من مطلبی نشنیده ام. رژیمی که چند دانشجو توانستند انرا سرنگون کنند.چه جنبه مثبتی میتوان در آن دید. میتوان نسبت به گذشته نظرات و ارزیابی های متفاوت داشت ولی آنچه بوده باید دقیق گفت خوب بود خانم غبرایی شما بحث هایی که راجع به انقلاب و رژیم گذشته من با افرادی مثل داریوش همایون و شهریار اهی داشتم میدیدید و توجه میکردید که باوجود تفاوت ارزیابی و موضع چطور بحث بحثی تاریخی و تکمیل کننده بود. از شما تعجب کردم که صحبت های آقای کیانی را پسندیدید