می 2023

گریه نخواهم کرد/ اشک نخواهم ریخت و افسوس نخواهم خورد. چرا که با تمام زخم هایی که از آن به تن دارم و به تن داریم

"شرکت توسعه سرمایه گذاری امیر منصور آریا" که متعلق به او و براداران و همسر‌های آنها بود توانسته بود که در سال ۱۳۸۹، زمانی‌ که دولت محمود احمدی‌نژاد ظاهرا اصل ۴۴ قانون اساسی‌ درباره "خصوصی سازی" را اجرا میکرد -- که در حقیقت حراج اموال ملی‌ و دادن آنها به "خواص" آن زمان بود - ۹۴٫۹۶ درصد از سهام ماشین‌سازی لرستان، ۹۵٫۲ درصد از سهام گروه صنعتی فولاد ایران، ۹۵ درصد از سهام مهندسی خط و ابنیهٔ فنی راه‌آهن (تراورس) و ۳۹٫۵ درصد از سهام فولاد اکسین خوزستان را خریداری نماید.

یک زن بازیگر سرشناس و دو فعال حقوق زنان ایران در روایت‌های جداگانه‌ای می‌گویند که در زمان بازداشت یا احضار، ماموران زن آن‌ها را مجبور کردند به طور کامل برهنه شوند. آنها این اقدام را آزار دهنده و روشی برای تحقیر بیشتر می‌خوانند.

جلال رشیدی کوچی، نماینده مجلس گفت در اثر تصویب لایحه حجاب «بعید است اتفاق خاصی بیفتد». وی با اشاره به انتقادها به این لایحه افزود: «اگر قرار است کسی مورد اتهام قرار گیرد، دولت است نه مجلس؛ آقای قالیباف در این مورد واکنش نشان دادند که توپ نباید داخل زمین مجلس باشد.»

این نماینده مجلس بارها تاکید کرد که «نمی‌خواهم بگویم لایحه خوب است یا بد» اما افزود: «تقریبا دائم در آن گفته شده می‌گیریم، می‌بندیم و جریمه می‌کنیم.»

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، روز دوشنبه ۸ مردادماه ۱۴۰۲، کلیپی منتشر شده است که حسین مرتضوی‌ زنجانی، رئیس زندان اوین در سال‌های ۶۶ و۶۷ با حضور در کلاب‌هاوس، درباره اعدام دسته ‌جمعی زندانیان سیاسی در سال ۶۷ صحبت می کند.

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، روز یکشنبه ۷ خردادماه ۱۴۰۲، به سه زندانی سیاسی زن، محکومیت زندان ۵ تا ۱۰ سال ابلاغ شد.
زندانیان سیاسی زینب همرنگ، شیوا اسماعیلی و سودابه فخارزاده از حق داشتن وکیل بی بهره بوده و دادگاه ایشان بدون حضور وکیل برگزار شده بود.

من با آب زمزم هم پاک نمی‌شوم! حسین مرتضوی زنجانی رئیس وقت زندان اوین در سال‌های ۱۳۶۶ و ۱۳۶۷ با پذیرش مسئولیت خود گفت « من با آب زمزم هم پاک نمی‌شوم»...

صدای بم و پرقدرت و خودویژه‌اش تنها عامل عروج و شهرت او نبود، تحرک و رقص لحظه به لحظه‌اش با دامن‌های چرمی کوتاه و کلاه گیسی به شکل یال و کوپال شیر که شاخص او شده بودند نیز حضوری متفاوت از او در صحنه می‌آفریدند. حتی تا اواخر شصت سالگی هم تحرک او چنان بود که رقصنده‌های جوانی که در سن همراهی‌اش می‌کردند در پایان کنسرت‌ها خسته‌تر از او صحنه را ترک می‌کردند.