ژوئن 2022

Manochehr Maghssudnia
ممنون آقای بامدادان. خودم بر این نظر هستم این دو دوست را نمی توان فاشیست نامید. ولی آنها را می توان طرفدار همان ( پروژه شکست خورده ) پهلوی دانست. یعنی بنوعی ادامه سیاست اقتدارگرایانه شاه. شاهی که در کارنامه اش نمرات مثبت کم نیست. بقول شما اگر آن سياست کمبودی نداشت که شکست نمی خورد. البته نمی خواهم در این نوشته کوتاه به اپوزیسیون هم بپردازم و اشتباهات شان را بیان کنم. سیاست اقتدار گرا و استبدادی شاه پاشنه آشیل او بوده و باعث شد تا شاه علیرغم کارهای مثبت خو و پدرش رضا شاه، از حکومت کنار گذاشته شود. اینگونه دیدگاه‌ها، متاسفانه ما را به تقابل کشانده و به نفع جمهوری اسلامی است. بر عکس شما من بر این نظر هستم که لازم تا نظرات این دوستان، آقایان و قاسمی، توسط شما مورد بررسی قرار گیرد. شمایی که پژوهشگر بوده و به آنها نزدیک تر از خیلی ها هستید.

Hoas Asadi
شما احمد گرامی نکات درستی را اشاره کردید.امانتیجه گیری های ما می توانند متفاوت باشند.
شما اشاره فرمودید که من و مراد «احتمالا» نظام پادشاهی انتخابمان است . من راجع به خود بارها گفته ام و این بار تاکید می کنم :
که تصمیمی برای انتخاب شکل نظام نگرفتم. خود را قویا پارلمانتاریست میدانم . استدلال زیادی دارم که شکل نظام پادشاهی اگر با انتخاب آگاهانه مردم و با مراقبت پارلمانی همراه باشد، برای ایران صد پاره مناسبتر است. این فقط یک نظر است نه تصمیم .‌
از طرفی میدانم در فرهنگ دیکتاتور پروری و فرد پرستی ما ایرانیان فرقی نمی کند که رئیس جمهور داشته باشیم یا پادشاه ، خطر دیکتاتوری بسیار زیاد است.
جنابعالی میدانید، شاه یا رئیس جمهور دیکتاتور چهل یا پنجاه سال می تواند بتازد، برانداختنشان همچنان دشوار است ، حالا فرقی نمی کند ده تا انتخابات احمقانه نوع اسلامی داشته باشیم که دوستان چپ از جمله شما با انگشت بنفش خود از آن دفاع کرده باشید یا نه.
بنظر می آید برای بخشی از ما که احتمالا سیندرم چپ با عناصر شدید ضد شاهی در ژن سیاسی خود داریم، چه در سوئد باشد و چه ایران، یک قانون نانوشته است که باید ضد پادشاهی باشیم. خیلی از دوستان چپ سوئدی می شناسم که اصلا مخالفتی به مونارشی ندارند.
من واقعا به عنوان کنشگر سیاسی و حقوق زنان ، اصلا به سرمایه گذاری برای شکل نظام اعتقادی ندارم، چون آن را هدر دادن نیرو و کوششهای خود می دانم ، اما در رابطه با جنبش زنان که از نزدیک ارتباط ارگانیک هم دارم ، مطمئن هستم که به چه مشغولم .
باورم این است که داشتن پارلمان دموکراتیک از همه چیز مهمتر است ، با چنگ و دندان باید بجنگیم زیرا مهمترین دستاورد سیاسی است ، که باید رویش سرمایه گذاری کرد.
حمایت من از آقای رضا پهلوی صرفا کاربرد ملی - بین‌المللی دارد دقیقا ۱۰۰/٪ با استدلال شما همراهم و این را از پانزده سال پیش فهمیده بودم ، صادقانه به پشتیبانی او بر خواستم .
اما اینکه وظیفه را به مراد و من یادآوری کرده اید، که نسبت به تفکر دوستان مشروطه خواه (فرشگرد مورد نظرتان بود ) حساس باشیم ، بسیار بجا گفته اید، اما من اینگونه می بینم که این وظیفه مشترک همه ما است ، احمد ، مراد ، هوشنگ و....
در مورد فرشگرد که با توپ پر آمده بودند، و همه ما متهم شده بودیم به فسیل های سیاسی بویژه مهر چپ حامی رژیم نکبت اسلامی هم بر پیشانی داشتیم یا حداقل در براندازی پهلوی نقش داشتیم.
گرامی این نسل با تفنگ چریکهای چپ شروع نکرد که پاسبان و ژاندارم بکشد ، اینها از ادبیات نسل خود از درون گروههای اسلامی برخاستند و اینگونه بر افروخته شده اند از ماحصل خرابکاری ایران بر باد ده امثال ما .
آن فرشگرد شروع کننده حالا با هر نیتی ، امروز صحبت از مزیت وجود سوسیال دموکرات ها در جامعه برای زیر ساخت و پیشرفت می نویسند ، مصاحبه می کنند. اینها تغییر کرده اند ، همان علی افشاری و نمونه احتمالا با چماق یا بی چماق (از پرونده شان خبر ندارم ) در کنار شما جمهوری خواهان چپ قرار گرفتند‌ ، من طبعا خوشحالم . ‌ نباید ناامیدانه با شمشیر سراغ این نسل رفت . اگر جرمی مرتکب شوند باید افشاگری کرد ، اگر خطر افکار فاشیستی پنهان وجود دارد ،باید مشترکا مبارزه کرد . اما قبل از اتهام به افراد با نام و اتیکت، آنچنانی که شما چسباندید ،باید کوشش کرد که با خود نظر آنها برخورد کرد و آن را برجسته و به چالش کشید .
افشاگری نظر اهمیت مرکزی دارد تا اتهام از روی عصبانیت و نگرانی به فرد یا افراد. تشویق نسل جوان به فاصله گیری از نظرات احتمالا افراطی اهمیت می یابد، تا تاختن به فرد و پر صندلی اتهام نشاندن.
اما جنابعالی با تابلوی شتابان وسط خیابان فریاد زدی آی بگیرید دزد را ، نئوفاشیستهای نوپهلوی گرا و....
اگر بخواهیم یک جمع‌بندی مثبت بکنیم ، اتفاقا خوب است آنها بجای پنهانکاری در اتاق بحث های تئوریک خود ، آشکارا می نویسند و منتشر می کنند..
در پایان ضمن سپاس از تلاش شما برای پیوند زدنها ... یک نکاتی را از همان بقول شما نئو فاشیستهای نوپهلوی گرا می گذارم که حداقل برای خواننده روشن باشد که آیا یک نئو فاشیست اینگونه می تواند باور داشته باشد

درود بر شما،
راستش را بخواهید من نظریات این آقایان را نه خوانده‌ام و نه علاقه‌ای به خواندنش دارم.
از نظر من حکومت پادشاهی پهلوی در سال ۵۷ به پایان رسید و به تاریخ پیوست.
امروز اگر نگاهی به آن دوران باشد، باید نامش "نومشروطه‌گرایی" باشد، زیرا پروژه نوین‌سازی آمرانه پهلوی زیرمجموعه گفتمان جنبش مشروطه بود.
این پروژه (یعنی پروژه پهلوی) دستآوردهای خیره‌کننده‌ای داشت، ولی نهایتا در سال ۵۷ از اسلامیسم و مارکسیسم شکست خورد.
پهلوی گرایی اگر به معنی بازگشت به حکومت محمدرضا شاه باشد، ارتجاع محض است، مشروطه‌خواهی ولی همین امروز هم می‌تواند مانند سال ۱۳۰۱ یک گرایش مترقی و مدرن باشد