فوریه 2011

هر چند جامعه‌شناسان ايرانی و غيرايرانی زيادی معتقدند که روند اسلامی‌کردن دانشگاه‌ها، نمی‌تواند مانند سال‌های ابتدای انقلاب اسلامی ايران باشد، اما آمار منتشره از اخراج دانشجويان و بازنشستگی و اخراج اساتيد دگرانديش دانشگاهی، نشان‌دهنده‌ی آغاز انقلاب فرهنگی ديگری است

سران رژیم نمی‌خواهند از سرنوشت دیکتاتورهای دیگر درس بگیرند؟ آیا کسی می‌توانست سرنوشت بن‌علی و مبارک و قذافی را سه ماه قبل پیش‌بینی کند؟ برای سران رژیم ایران هنوز فرصت باقی است که از خشم مردم در امان بمانند، اگر راه قذافی را برنگزینند، و دست از شقاوت و وقاحت و دروغ پردازی و سرکوب بردارند و بگذارند مردم سرنوشت خود را خود تعیین کنند.

تقدیم به دهها هزار انسان شریفی که بخاطر دستیابی به آزادی، دموکراسی، سکولاریسم و رفاه اجتماعی در طی‌ ۳۲ سال گذشته ، بیگناه اعدام شده اند. و باز تقدیم به دهها هزار انسانهای شریفی که در طول ۳۲ سال گذشته بخشی از سالهائ عمر خود را در سیاه چال‌های این رژیم فاشیستی - اسلامی تحت وحشیانه‌ترین شکنجه‌های جسمی‌ و روحی گذرانده و این آزمون تلخ تاریخی‌ را با حفظ معیارها و ارزشهای انسانی‌ با سربلندی سپری کرده اند.

روزی کلاغی با یک عقاب بر درختی نشسته بودند و اطراف را می پائیدند. کلاغ رو به عقاب کرد و گفت تو کیستی؟ عقاب گفت من نامم عقاب است، به سرعت در پرواز و شجاعت در شکارمشهورم، عاشق پروازم و نزدیکی به خورشید، و فقط بیست سال هم زندگی میکنم.

اما از نادرترین موارد کتمان واقعیت ها، اظهارات احمدی مقدم است. به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی، ایرنا، اسماعیل احمدی‌مقدم روز یکشنبه اعلام کرد: «به رغم تلاش مذبوحانه دشمنان و استکبار جهانی که در فکر به آشوب کشیدن کشورمان هستند، عصر امروز (منظور عصر روز یکشنبه اول اسفند ماه است) هیچ اتفاقی نیفتاد.»

فعالیتهای سیاسی گروه هایی که با پوشش مذهب، در جوامع مسلمان صورت می گیرد، موجب پیدایش گفتمان جدیدی بنام اسلام سیاسی در عرصه ی بین المللی شده است که منجر به رشد بنیاد گرایی اسلامی در این کشور ها شده است.

باراک اوباما با حمایت از «جنبش سبز» و سایر جنبش‌های آزادی‌خواهانه در منطقه می‌تواند در تحقق چنین تحول گسترده‌ای نقش مهمی ایفا کند. در یک چنین شرایطی زمان دفاع از دموکراسی در ایران فرا رسیده است. با توجه به دغل‌کاری‌ها و دو رویی حکومت ایران در برخورد با اعتراضات داخلی و تحولات منطقه، رئیس‌جمهور آمریکا دیگر نباید نگران این نکته باشد که حمایت همه‌جانبه از معترضان ایرانی به علیه خود بدل خواهد شد. در حال حاضر که جامعه بین‌المللی در مورد تحریم ایران و مجازات آن کشور به خاطر نقض حقوق بشر وحدت دارد...

هسته های مقاومت مدنی، همواره مراقب آن هستند که از طریق تجمع های اعتراضی آن ها، هیچ صدمه ای به مردم عادی وارد نشود. اما در مقابل، با حرکات ایذائی خود، می کوشند نیروهای سرکوب را غافلگیر کنند. در حرکات فردی، قرار است آن ها در فرصت های مناسبی که به دست می آورند، با پنچر کردن خودروهای نیروهای انتظامی و پرتاب سنگ با تیر و کمان به سوی موتور سواران حکومتی حضور نامرئی خود را به آنان نشان بدهند. آن ها با تغییر دائمی محل تظاهرات خود، سبب تحرک دائمی نیروهای سرکوب می شوند...

از خوش اقبالی مردمان کشورهای دیکتاتور زده و تحت سلطه متفرعنان خود بزرگ بین، همه گیر شدن ارتباطات سمعی و بصری است. ما درعصری زندگی می کنیم که جویندگان خبر، کاوشگران معلومات با فشار دادن دکمه ای به مراد مطلوب خود می رسند ویافته های خود را به هر کجا که مایلند ارسال نمایند. دنیای متحول امروز را می توان به آینه ای تشبیه کرد که تمام محیط خودرا بدون اندک تمایزی به نمایش می گذارد.

حال هرچند دیرهنگام اما باید گفت که‌ تنها راه‌ رهایی ازدیکتاتوری فعلی، توسل به‌ اقدامات جدی نظیر تحصن و بست نشینی است و تجربه‌ حرکت بیست و پنج بهمن اثبات نمود که‌ حضور خیابانی بهتر از صدها بیانییه‌ است. برای پیروی از تحصن نکاتی تاریخی ارزنده‌ای در تاریخ معاصر ایران وجود دارد که‌ یادآوری آن خالی از ارزش نیست.