می 2010

وای بر ما و فرهنگ حاکم بر همه جای زمین ! میدانید به کجا میرویم ؟ یا دوست دارید بدانید حرکتهای اجتماعی از ساده به پیچیده است . روسیه چه گفت....احمدی نژاد چه میگوید و اصلا حرف هم میزند ؟...امریکا چقدر حالشو میبره...وکلا رابطه اکثر دولتها با هم همان موضوعات ساده ایی است که تیتراژش خیلی ها را سر حال میآورد و الا که از بیکاری دق میکنند ! و موضوع انسان با طبیعت را هم که درکش نمیکنند همان موضوع پیچیده ایی است که تیترش بعضا کمدی درام میشود .

امروز خداییش خیلی حال کردم هنگامی که شنیدم که وزیر ارشاد از پوشش هنرپیشگان سینما گلایه کرده است. ایشان به درستی گفتند که «برخی از فیلم هایی که از معاونت سینمایی مجوز پخش گرفتند با مخالفت افراد متدین جامعه روبرو شدند». پس یعنی هنوز آن چند هزار تنی که انقلاب برای رسوندن حق به ایشان انجام گرفت از وضع پوشش هنرپیشگان در سینمای ما خرسند نیستند.

فردوسی و محمد هر دو انسانهای بزرگ و اندیشمند و نابغه ای در زمان خود بودند و گرنه این همه پیرو و طرفدار در سراسر جهان نداشتند و اسمی هم از آنها نمانده بود مثل میلیونها نفر از گذشتگان ما. ما چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید این واقعیتی است غیر قابل انکار. محمد و دیگر رهبران دینی از بودا و مسیح و زرتشت و بها الله و ... با تمام نکات منفی و قابل انتقاد و ارتجاعی شان ابعاد مثبت زیادی داشته اند که نباید آنها را کتمان کرد.

کار بجائی رسیده است که کشور ام القرای اسلام یعنی حکومت اسلامی پیرو ولایت فقیه در ایران اسلامی دیگر مکان امنی برای زندگی مراجع و علمای مذهب شیعه اثنی عشری نیز نمی باشد تا چه باشد برای انجمن های به ظاهر اسلامی ومردم عادی مسلمان و غیره که همچنان نام های پر طمطراق اسلامی را یدک می کشند ومی خواهند با سلاح اسلام اصیل و واقعی به نبرد حکومت حاکم بروند! نامه عبدالکریم سروش به علما و مراجع: مصلحت در مهاجرت به نجف است!« دکتر عبدالکریم سروش یکی از برجسته ترین روشنفکران دینی معاصر ایران است .

او گفت: نیازی به توضیح نیست فقط میخواستم به تو بگویم که این سه گروه نامبرده در این کمتر از یک هفته که در ایران بودم بسیار مزاحمت برایم ایجاد کردند. از جمله اینکه: در هر ورودی و خروجی به ادارات و حین عبور در خیابان ها صدها بار به بهانه بازدید بدنی پرو پاچه ام را دست مالی نمودند که علیرغم قرارداد بسیار خوبی که میتوانستم ببندم فرار را بر قرار ترجیح دادم. این سه سازمان(بسیج،پاسداران و لباس شخصی ها) مثل کابوس وحشتناکی هستند که همه جا ترس و وحشت را بر ایرانیان و خارجیانی که به ایران تردد دارند...

فال حافظ یک سنت زیبای ایرانی‌ست. غزل‌های حافظ زبان دل هر انسان دردکشیده و مشتاق عشق و زیبائی و زیستن است و به همین دلیل هر انسانی، در هر موقعیتی، در اغلب غزل‌های او مصرعی یا بیتی دست کم می‌یابد که تعبیر مافی‌الضمیر خویشش بداند و آرامش بیابد و آرام گیرد. به این می‌گویند شعردرمانی. بخشی از کار هنر از بنیاد آنچه است که فرنگی‌ها بدان مدیتاسیون می‌گویند. و این را از یک آلمانی شنیدم که به واسطه‌ی گوته حافظ را شناخته بود: «او در هیچ فرهنگ دیگری معادل ندارد.» مهر مردم ایران به حافظ بی‌بدیل است.

روز چهارشنبه 12 جولای، سازمان ملل برای دومین بار به چهار نفر از زندانیان تیف پاسخ منفی داد. در متن این پاسخ آمده بود که چون آن زندانیان به عنوان اعضای ارتش آزادیبخش هنوز به مبارزه ی مسلحانه اعتقاد دارند، پناهنده شناخته نمی شوند. تاریخ صدور آن هم 10 جولای بود. روز چهارشنبه 19 جولای ، دو نفر دیگر از پناهندگان زندانی در تیف به ایران مسترد شدند.

ا زمانیکه در قانون اساسی ترکیه زبان تُرکی حتّی نه به عنوان «زبان مشترک و یا رسمی » بلکه زبان مادری قید شده است و سیاست گذاری در این کشور بر اساس ناسیونالیسم ملّت دولت کمال آتاتورک که جدیدأ اسلام هم به ان اضافه شده است، پایه برنامه ریزی میشود، بحث دمکراسی و آزادی برای مردم کُرد در ترکیه کردن بسیار ساده لوحانه و خود فریبی میباشد. در طول تاریخ تُرک تباری تا کنون مشاهده نشده است که آنها مشکل و یا مسئله ای را بدون خشونت و جنگ، با تن دادن به شیوه های دمکراتیک حل کرده باشند.

خیابان علی‌الاصول میدان مورد علاقه‌ی رژیم سیاسی موجود است. این رژیم خود بر دوش انقلابی که در خیابان‌ها جریان داشت به قدرت رسید و این شکل از حضور مردم را، حتی به شکل نمایشی برای حفظ قدرت خود محفوظ نگه داشته است. درست است که در هفته‌ی اول اعتراض به نتیجه‌ی انتخابات، خیابان از دست رژیم درآمد و به دست مردم معترض افتاد، اما این حضور موقتی بود و برای همه از جمله رژیم سیاسی و حتی مخالفانش غافلگیر کننده بود.

برگردان گفتگو با الوطن: توضيح الوطن: بابک داد روزنامه نگاری است که از فردای روز انتخابات از خانه خود خارج شد تا قبل از بازداشت توسط مأموراني كه بدنبالش آمده بودند، رسالت اطلاع رسانی اش را در شرایط بعد از كودتاي انتخاباتي و سانسورها و بازداشتهاي گسترده انجام دهد. او بعد از چهار ماه زندگي مخفيانه و اطلاع رساني، به ناچار از ایران خارج شد.