می 2009

چرا دقیقا در روز های قبل از انتخابات کذائی در جمهوری اسلامی ،امریکا و اسرائیل بر طبل جنگ می کوبند ـ اما قبل از آن صحبت از مذاکره و تفاهم میشود؟ چرا بحث رویاروئی نظامی در شب های قبل از انتخابات به میان کشیده می شود ؟شاید همه اینها بخاطر این هست تا تعداد بیشتری به پای صندوق های رای گیری کشیده شوند و جمهوری اسلامی همچنان در ایران دوام بیاورد تا بازار ونقشه های آنها سود آور بماند؟

قاله‌ مره‌ که‌ به‌ حق آن را هنرمند ملی کرد لقب داده‌ بودند دیروز در شهر بوکان چشم از جهان فرو بست ایشان هنرمندی بودند که‌ در تمام سرزمین کردستان شناخته‌ شده‌ بودند و صدای نی آن روح و روان هر کردی را به‌ جوش میآورد صدای نی مامه‌ قاله‌ با حماسه‌ها و داستانها ملت کرد همنوا بود و این حماسهای ملی را زنده‌ نگه‌داشت امروز جمعه‌ تمام شهر بوکان یکپارچه‌ تعطیل است و قرار است با حضور 1000 ها نفر ‌دیگر از تمام کردستان و ایران جنازه‌ ایشان به‌ خاک سپارده‌ شود...

اعتراض به کار مذموم آفای خاتمی ، اگرچه سمبلی است از نارضایتی مردم آذربایجان به تبعیضهای موجود و برای تغییر جو فعلی ضروری می باشد ، اما باید با درایت منافع احتمالی آن را درمقابل هزینه هایش بسنجیم. با سنجیده عمل کردن می توانیم ضمن اعتراضی معقول و اثر گذار با کمترین هزینه بیشترین منافع و امتیاز را در عرفه انتخابات بدست آوریم. اما با اندکی غفلت هم می توانیم اندک فرصتی را که انتخابات برای ما فراهم آورده از دست داده و عنان مملکت را چهار سال دیگر به اشخاصی بدهیم که حتی باریکه ای از آزادی را نمی تابند.

در هر بحثي درباره آينده ايران اصل بحث اين است که هر مدعي بايد نشان دهد نظرات وي جامعه ما را بيشتر به جلو ميبرد و زندگي بهتري را براي مردم ما به ارمغان مياورد. اين اصل بحث است و نه آنکه چقدر ميتواند متحد کند يا چند نفر سياهي لشگر ميتواند فراهم کند. همه متحد کردن و غيره براي رسيدن به چي است؟ درست است که اگر کسي در چارچوب جمهوري اسلامي براي رئيس جمهوري نامزد شده است در اينکه ولايت فقيه و قانون اساسي را بايد بپذيرد جاي سؤال نيست...

باید از طرفداران سیاست شرکت و انتخاب بین بد و بدتر، پرسید،آیا کسی که از حق انتخاب شدن محروم شده، به شخصیت حقوقی خود اهانت نخواهد کرد که اجازه دهد، صرفا از وی به عنوان ماشین رای استفاده شود؟ از این زاویه عدم شرکت اجباری، در برابر شرکت داوطلبانه و بدون قیدوشرط ، ضمن اینکه حرکتی اعتراضی است،حداقل این حسن را دارا است که به حقوق شهروندی خویش احترام گذاشته و اجازه نمی دهد، رژیم شرکت گسترده مردم را به رخ جامعه و جهان کشیده و آنرا علامت مشروعیت خویش معرفی کند. بسیج همه نیروها برای برگزاری انتخابات آزاد!

اکنون يک ماه از آغاز به کار ائتلاف برخی از فعالان و گروه های جنبش زنان به نام «همگرایی جنبش زنان برای طرح مطالبات در انتخابات» می گذرد. آنچه مرا وادار به نوشتن در اين باره کرده، بیان نقد و نظراتم درباره این ائتلاف و دلایل عدم شرکتم در آن نیست که در نوشته ای ديگر به آن خواهم پرداخت، بلکه ضرورت شفاف کردن رابطه کمپین یک میلیون امضا با این ائتلاف، فارغ از مخالفت یا موافقتم با آن است.

آیا پیگیری مطالبات و آنچه آن را تقویت بنیانهای دموکراتیک و روند های دمکراتیک!میدانند تنها از مسیر حمایت از کاندیداهای نظام حاکم میگذرد؟آیا منطقی است از کسانی که جان ،مال،آبرو،دنیاو آخرت خود را متعلق به این نظام میدانندو از درون حلقه بسته خودیهای نظام به میدان رقابت پا گذاشته اند،مطالباتی را داشت که برآورده شدن آنها موجب نابودی بنیان حاکمیت فعلی میشود؟ آیا تنها راه وفاق میان نیروهای مدنی شرکت در انتخابات میباشد؟

اگر باورمان بر اين است که نظام ولايت مطلقه فقيه عامل سياه روزی مردم ايران است و اگر باورمنديم در ابتدای قرن بيست ويکم ما هنوز در دوران سياه استبدادی قرون وسطی زندگی می کنيم وباز اگر باورمنديم ما ايرانيان از ابتدائی ترين حقوق ذاتی و انسانی خود محروم هستيم و ايران

جنبش وسیع میلیونی برای ایجاد علنی نهادهای مدنی، حرکت میلیونی کارگران برا ی ایجاد اتحادیه و سندیکای کارگری اگر با جشن پیروزی ریاست جمهوری همزمان شود قادر است بر هر مانعی غلبه کند. باید دانست که دستگاه های ضدحقوق مدنی و صنفی مردم ظرفیت خفه کردن یک چنین حرکت مسالمت آمیز وسیع مردمی را ندارند ...

دخالت مردم در سرنوشت آتی و امور جاری كشور با انتخابات مجلس از آغاز مشروطیت و سپس با انتخابات «ریاست جمهوری» و «شوراهای شهری و روستایی» و نیز «شورایاری محلات» در دوره‌ی جمهوری اسلامی، از دستآوردهای مبارزات طولانی آزادی‌خواهانه و عدالت‌جویانه یكصد سال اخیر ملت ایران است. بی تردید این مبارزه هنوز ناكام است و انتخابات به جز در موارد استثنایی به نمایشی از صحنه‌گردانی‌های متناقص مدیریت مسلط غیر دموكراتیك همراه با اقتدار سیاسی حكومت تبدیل شده است.