با سوزاندن کتاب موافق نیستم حتی اگر این کتاب قرآن.. کاپیتال..)سرمایه( مارکس یا حتی جزوی ..جنگ مسلحانه هم تاکتیک هم استراتژی باشه...بهتر این که قرآن ..کاپیتال و مابقی رو از نو با درک شعور امروزین خواند

درود!

آنانی که دور هم مینشینند و با ادّعاهای چنین و چنان و حرفهای صد تا یه غاز و بی مغز ادّعا میکنند که به «قرآن» هتّاکی شده است، نیک است قبل از لنترانی کردن، نگاهی ساده به دور بر خودشان در کشورهایی بیندازند که اسلامیّت حکومت میکند و متولّیانش تعیین کننده جیک و واجیک مردم هستند و به نام محتویات همان قرآن، چه جنایتهای هولناکی را در حقّ انسانها مرتکب میشوند. قرآن به هیچ وجه، مقدّس نیست. کتابیست همچون میلیونها کتاب دیگر که در سراسر دنیا چاپ و منتشر میشود و هر انسانی نیز در سراسر دنیا، مادرزاد، مُحقّ و مجاز است که محتویات هر کتابی را سنجشگری کند و دیدگاههای فردی اش را بنویسد. آنکه که قرآن را آتش میزند، یک احمق تمام عیار است؛ زیرا با چنین کاری اثبات میکند که نه مغزی برای اندیشیدن دارد، نه شعوری برای تمییز و تشخیص دادن. لزومی ندارد که قرآن را آتش بزنیم. آنچه باید آتش زده شود، اعتقادات آوردن ابلهانه و بی پرسش و تامّل به محتویات قرآن است که باید در مغز و ذهنیّت انسانها آتش زده شوند؛ و گرنه قرآن هیچی نیست سوای اعلامیه ای سیاسی همچون هزاران اعلامیه سیاسی که در سراسر دنیا چاپ و منتشر میشوند. کسی که هنر سنجشگری را بداند و آن را با دلاوری به کار بندد، هیچگاه هیچ کتاب و اعلامیه ای را نخواهد سوزاند؛ بلکه با دلیری تام به سنجشگری آن خواهد کوشید و سپس آن را به گوشه ای از قفسه کتابخانه اش جای خواهد داد.
قرآن و کتابهایی امثال قرآن را کسانی آتش میزنند که ملعبه و متعه و سرسپرده مُقتدرانی هستند که برآنند به نام قرآن بر ذهنیّت و روح و روان مردم، حکومت ابدی داشته باشند. قرآن و امثال قرآن را هیچگاه نباید آتش زد؛ بلکه فقط رادیکال و بی محابا آنها را سنجید و سنجید و هیچگاه نیز مرعوب مدّعیانی نشد که سنجشگری را بخواهند با انواع و اقسام اتهامات واهی بدنام و بی اعتبار کنند. هر کتابی که بخواهد در باره «انسان و مسائلش»، اظهار لحیه بکند، مهم نیست نویسنده و نویسندگانش چه کسانی بوده اند و هستند، باید بی چون چرا به دادگاه سنجشگری فراخوانده و پاسخگوی رفتارها و گفتارها و کردارهایی باشد که به نام آن در حقّ و نسبت به انسانها اجرا میشود.
اگر قرار بود که سنجشگری «انجیل و عهد عتیق و امثالهم»، هتّاکی به حساب آید، مطمئن باشید که قرنهای قرن بود که نصف کره زمین برهوت محض شده بود. قرآن و مسلمانان هرگز و ابدا و هیچگاه تحفه ای جدابافته نیستند که مستثنا از سنجشگری باشند. مسلمان جماعت اگر ارزنی شعور فردی داشته باشد، باید بتواند با تکیه به استدلال و منطق ثابت کند که محتویات قرآنی، ارزش یه بال پشه را دارند و گرهی از اینهمه مشکلات بشری را میتوانند بگشایند. حقیقت عریان این است که مومنان به محتویات قرآنی فعلا در چارچوب جغرافیای ایران فقط و فقط فلاکت و خونریزی و غارتگری و ستمگری و آدمکشی و رذالت و کثافتکاری و پستی و خشونت و شکنجه و آزار و قهقرایی و توحش و برهوت و نابودی هر چیزی را که بویی از زندگی داشته باشد با خشونتی توصیف ناپذیر به وجود آورده و همچنان با شتاب به نابودگری تمایل الهی دارند. نه! قرآن را نباید هرگز سوزاند؛ بلکه محتویات آن را در کنار رفتار و گفتار مومنان به آن باید شبانه روز، بی محابا و با دلاوری و گشوده فکری سنجید و انتقاد گسترده کرد.

شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان