معترضی خود به گل فوتبال گره زده
«طوری شد که احساس عجز و ناتوانی کامل می‌کردم، و به این نتیجه رسیدم که باید کاری کنم.»
کلودیا پن روخاس در ماه فوریه به گروهی از فعالان اقلیمی به نام «جلوی نفت را بگیرید» ملحق شد.
این گروهی است که اعضای آن با کارهایی مثل بستن خود به دروازه‌ها وسط مسابقات فوتبال، صعود از تانکرهای نفت و بند آوردن راه، اعتراض‌شان را بیان می‌کنند.
کلودیای ۲۴ ساله به «رادیو وان نیوزبیت» گفت: «من می‌دانستم که گرمایش زمین مساله است، اما روزی رسید که برایم جا افتاد موضوع چقدر اضطراری است.»
به گفته هیات میان دولتی تغییر اقلیم، بسیاری از آثار گرمایش زمین اکنون «غیرقابل برگشت» است و دبیر کل سازمان ملل گزارش‌های علمی این گروه را "آژیر قرمزی برای بشریت" توصیف می‌کند.
گروه «جلو نفت را بگیرید» خود را «ائتلافی از گروه‌های همکار» توصیف می‌کند که هدف آنها فشار بر دولت‌ها برای متوقف کردن اکتشاف، توسعه و تولید سوخت‌های فسیلی - مثل نفت، گاز و زغال - در بریتانیاست.
روش‌های این گروه تفرقه‌انگیز بوده؛ برخی از تاکتیک‌های مختل‌کننده آن انتقاد می‌کنند، اما دیگران آن را ستایش می‌کنند که باعث جلب توجه به مساله گرمایش شده.
روش‌هایی مثل اعتصاب، بایکوت و تجمع انبوه - که اغلب مورد استفاده فعالان اقلیمی برای به کرسی نشاندن نقطه نظرشان است - به عنوان روش‌های افراطی و «خودخواهانه» که باعث اخلال بیش از حد در زندگی مردم می‌شود مورد انتقاد قرار گرفته.
کلودیا می‌گوید «احساس می‌کند منصفانه نیست» کودکی را به «به این دنیا» بیاورد.
اعضای این گروه قانون را زیر پا گذاشته‌اند و به خاطر جرایمی مثل وارد کردن خسارت به اموال بازداشت شده‌اند.
برخی سیاستمداران تاکتیک‌های این گروه را به خاطر «متوقف کردن زندگی مردم» محکوم کرده‌اند.
نیوزبیت برای کسب آگاهی بیشتر در مورد اعضای این گروه تلاش کرده است.
«احساس می‌کنم وظیفه است»
کلودیا در سن هشت سالگی از شیلی به بریتانیا نقل مکان کرد، و بیشتر اعضای خانواده‌اش هنوز در شیلی هستند. او می‌گوید شیلی سال‌هاست با مشکل «ابر خشکسالی» روبرو بوده، که فکر می‌کند نتیجه تغییر اقلیم است.
«مردم به آب دسترسی ندارند و می‌ترسم که ظرف چند سال، خانواده‌ام برای بقای خود به تقلا بیافتند.»
«حالا وقت آن است که همه وجودمان را صرف آن کنیم. این واقعا یک انتخاب نیست، وظیفه است.»
او امیدوار است که روزی خانواده تشکیل دهد، اما به خاطر بحران اقلیمی فکر نمی‌کند این اتفاق بیافتد، و می‌گوید «احساس می‌کند منصفانه نیست» کودکی را «به این دنیا» بیاورد.
برای زک، زندگی تا ۱۲ سالگی «مثل یک کودک معمولی بود» اما از آن سن به بعد شروع به «دیدن بی‌عدالتی در جهان کرد.»
زک می‌گوید همیشه سعی کرده به مردم کمک کند و می‌خواسته در بزرگسالی مددیار پزشکی شود
او که حالا ۱۵ سال دارد می‌گوید: «فکر کردم کاری که در دو سال گذشته برای جنبش حقوق حیوانات انجام داده ام دستاورد زیادی نداشته.»
«اشتیاق داشتم کاری کنم، تغییری ایجاد کنم.»
زک بعد از الهام گرفتن از کمپین «بریتانیا را عایق‌بندی کنید» - که اعضای آن به خاطر چسباندن خود به زمین در مسیر تردد خودروها و ایجاد راه بندان معروف بودند - به این گروه ملحق شد.
زانته فلین می‌گوید که دوست ندارد «خود را کنشگر بنامد» چون می‌گوید همه زندگی‌اش صرف آن می‌شود.
او که ۱۸ سال دارد می‌گوید: «این فقط اعتراضی نیست که بروید انجام دهید، و بعد به فضای امن خود برگردید.»
«همچنین فضایی کاملا آموزشی است چون در مدرسه در مورد این موضوع واقعا چیزی یادمان ندادند.»
زانته به یادگیری زبان اشاره علاقه مند است اما اعتراض همه وقت او را می گیرد
«جانی برای به خطر انداختن»
زک و زانته هر دو به خاطر اقداماتشان دستگیر شده‌اند.
زک می‌گوید: «برای شش هفت ساعت روی یک تانکر نفتی نشستم تا دستگیر شدم.»
او می‌گوید بازداشت به دست پلیس «تجربه خیلی خوبی نیست» اما «هرچه باشد به پای عواقبی که تغییر اقلیم ایجاد خواهد کرد نمی‌رسد.»
زانته اضافه می‌کند: «دستگیری هدف هیچ کدام از ما نیست، ترسناک است.»
هر دو آنها نگران سابقه دستگیری هستند اما زانته می‌گوید: «خیلی هم مهم نیست.»
«من برای صاحب‌کار آینده‌ام توضیح خواهم داد که چرا دستگیر شدم. و اگر درک نکنند در آن صورت فکر می‌کنم ماندن در آن شغل برایم سخت باشد.»
زک اضافه می‌کند: «سوال این است که آیا اصلا می‌خواهم برای کسی کار کنم که مرا به خاطر بازداشت شدن برای چیزی که عملا یک اقدام عاشقانه است مورد قضاوت قرار دهد؟»
کلودیا می‌گوید: «ما این کار را می کنیم چون مردم برای چند دهه تهیه طومار و نامه نگاری با نمایندگان پارلمان را امتحان کرده اند و هیچ نتیجه ای نگرفته اند.»
اما آیا راه دیگر و کمتر اختلال آوری برای انتقال پیام شان وجود ندارد؟
کلودیا می گوید که آنها «قصد اخلال ندارند» و اضافه می‌کند که تاکتیک‌های آنها «برای تفریح نیست.»
او اضافه می‌کند که بعد از سال ها طومارنویسی و گفتگو «دیگر وقتی نمانده.»
زک می‌گوید: «چه راه دیگری برای ما مانده، به جز اینکه جسم و جان خود را وسط بگذاریم و به خطر بیاندازیم.»
کلودیا می‌گوید: «ما این کارها را می‌کنیم چون مردم از چند دهه طومارنویسی و نامه‌نگاری با نمایندگان پارلمان هیچ نتیجه‌ای نگرفته‌اند.»
از این گروه انتقاد شده است که از «طبقه متوسط و صاحب امتیاز» است، اما کلودیا می‌گوید: «اگر امکاناتش را دارید که دست به این مخاطره بزنید، وظیفه دارید چنین کنید.»
زک می‌گوید که او افرادی با زمینه‌های مختلف اجتماعی را در گروه دیده است: «آنها مجبورند برای شرکت در این فعالیت‌ها از کارشان بزنند، بعضی از آنها به طور بالقوه موقعیت شغلی‌شان را به خطر می‌اندازند.»
تظاهرکنندگان «جلوی نفت را بگیرید»
زانته خوشحال است که به عنوان یک «سفیدپوست متولد آکسفورد» چنین امکانی دارد: «می‌توانم دست به این کارها بزنم چون می‌دانم خیلی با من بدرفتاری نخواهد شد، و عواقب آن برایم خیلی شدید نخواهد بود.»
«ما می‌توانیم از امتیاز خود استفاده کنیم. چون خیلی از مردم امکانش را ندارند.»
کلودیا، زک و زانته علیرغم نگرانی درباره وضع موجود، خوشبین هستند که اوضاع ممکن است بهتر شود.
زانته می‌گوید: «فکر می‌کنم باید امیدوار باشیم تا بتوانیم ادامه دهیم و امیدوار باشیم که اوضاع تغییر خواهد کرد.»
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
مطالب مرتبط:
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید