رشد ناسیونالیسم در اروپا از قرن 17 تا اواخر قرن 19- که دراین برهه ملتها استقلال یافتند، صورت گرفته است.« درهم آمیزی مبارزه استقلال طلبانه با ناسیونالیسم» -ودرآفریقا و آسیا مخصوصا نیمه دوم قرن 20-ام را در بر میگیرد.که دراین دوره «جنبش ضد استعماری» با ناسیونالیسم در هم آمیخته شد. همانطورکه ناسیونالیستهای حاضر« جنبش ضد تبعیض موجود» را با آن درهم میامیزند. دوران رشد ناسیونالیسم را ناسیونالیستها دوره« بیداری ملی» نامیده اند.در ناسیونالیسم موجود در آذربایجان و حتی بین دیگر ملیتها- کسانی که سر زمین بومی خود را«مستعمره ی دولت وملت فارسی زبان» میدانند،به ناسیونالیسم تکیه میکنند.مثل تکیه ناسیونالیستهای نیمه دوم قرن بیستم درآسیا وآفریقا به آن.اشکال این دید« منطق ناقص» یا شباهت سازی ست که من در مقاله « منطق ناقص دوستان» به این موضوع در گذشته پرداخته ام.علاقمندان میتوانند به آرشیو مقالاتم مراجعه کنند.
رشد ناسیونالیسم در اروپا از
رشد ناسیونالیسم در اروپا از
آ. ائلیار
آرشیو نویسندگان ایران گلوبال. منطق تئوریزه کردن « مبارزه ضد تبعیض» به عنوان « مبارزه ضد استعماری » در ایران پایش به سختی لنگ است. این دید به جای نشان دادن راه حل درست به مسئله « تعیین سرنوشت» - که نیاز مبرم به « همبستگی نیروها» دارد- با ایجاد کینه و نفرت بین آنها - آنان را از یکدیگر دور میکند: به خاطرِ "ظاهراً استقلال" ،« ایجاد تضاد بین کرد و آذربایجانی». که در حقیقت « تضاد بین ناسیونالیسم کرد و ترک » است. به خاطر تعیین سرنوشت ،« ایجاد تضاد بین خود با مردم فارسی زبان». که در حقیقت تضاد ناسیونالیسم ترک و فارس است. به خاطر تعیین سرنوشت ، «ایجاد تضاد با جنبش دموکراسی خواهی». که در حقیقت تضاد بین ناسیونالیسم با دموکراتیسم است. و ...در واقعیت امر این منطق ناقص «کجراهه » را «راه » نشان میدهد.