ترکمن های ایران شدیدا از لحاظ
ناشناس
ترکمن های ایران شدیدا از لحاظ ملی و مذهبی از سوی این رژیم راسیست و شیعی ایران تحت ستم قرار دارند. بنده با آگاهی کامل نسبت به تاریخ مذهبی ترکمنها و نیز وضعیت حوزه های علمیه ایران خدمت شما عرض کنم که این وضعیت فعلی حتی در دوران ستم رضاخان و یا حتی در دوران کمونیسم شوروی نیز اتفاق نیافتاد. در طول تمام حوزه های علمیه ترکمن استقلال خود را از جریان ها ی قدرت و سیاست حفظ می کردند. امروزه نیز همین وضعیت برقرار است. این مراکز از محل کمک های مردمی اداره می شود و در بعضی موارد نیز ملای اعظم آن حوزه
مخارج قدرت مالی تامین مخارج آن را دارد. هیچ گونه بحث و یا دخالتی در امور سیاسی در این حوزه ها صورت نمی گیرد. ترکمنها به مدارا و نرمخویی در جامعه استبداد زده امروزی ایران معروفند و در برخورد با حکومت ها سعی در تعامل سازنده داشته اند. اما به عقیده بنده، هم در این رژیم شیعی و نژاد پرست و هم در ان حکومت دیکتاتوری پهلوی، ترکمنها اشتباه کرده اند. تمام ظواهر امر نشان می دهد که این حکومت در قبال سنی ها سیاستی جز سرکو ب ندارد. نویسنده گرامی در بالا فقط به برخی موارد جزئی اشاره نموده اند. از مساله زمین های کشاورزی و کوچ برنامه ریزی شد ه سیستانی ها به منطقه ترکمن صحرا بگیرید تا مسائل استخدام و دادگاه و تحصیل به زبان مادری و .....
بنده یک تجربه از ده ها تجربه ی در خصوص تبعیض به عنوان یک ترکمن که برای خودم اتفاق افتاده برایتان بگویم: سالها پیش بنده که فارغ التحصیل فنی از بهترین دانشگاه فنی ایران و آمریکا بودم، در آزمون یک اداره کل دولتی در استان گلستان شرکت کرده و با فاصله بسیار زیاد نسبت به رقبا نفر اول آن ازمون شدم. طبق روال معمول در استخدام های دولتی در ایران، نفرات اول از جمله من به مصاحبه عقیدتی دعوت شدند. در آن مصاحبه یک نفر از وزارت و یک نفر دیگر که از قضا بنده ایشان را از دوران دبیرستان می شناختم حضور داشتند. این فرد دومی در دوران جوانی خود کارنامه سیاهی از اعتیاد، تجاوز، دزدی و ... داشت و در حال حاضر به عنوان رئیس حراست آن اداره کل در استان گلستان کار می کرد. واقعا معذرت می خواهم اما اولین باردر دوران نوجوانی و دبیرستان بود که من علنا می شنیدم که این برادر بسیجی چگونه با آب و تاب از موضوع س ..ک ...س خود با ده ها دختر دبیرستانی صحبت می کرد. مصاحبه ما از همان ابتدا با موضوع ترکمن بودن و سنی بودن بنده آغاز شد و تا آخر نیز حول همین مزخرفات جانشین پیامبر، غذیر، ولایت فقیه، حجاب، وحدت شیعه و سنی و.. چرخید. بنده که خود را ازقبل برای این گونه مزخرفات آماده کرده بودم علی رغم این که اعتقادات قوی مذهبی دارم و ایرادات زیادی نسبت به تشیع وارد می دانم ، اما به گونه ای دو پهلو به آن شص پاسخ دادم که خود ان فرد به من گفت که مگر تو سنی نیستی؟!!(منظورش این بود که شما سنی و مخالف ما هستی، چرا پس مخافت خود را به صورت عیان بیان نمی کنی!؟)
به هر حال بنده در آن مصاحبه علی رغم این که در آن مصاحبه سعی کردم تعامل خوب و سازنده ای داشته باشم رد شدم!
مورد دوم تبعیض نیز به زبان ملی ترکمنها (ترکی) بر می گردد. ترکمنها تا چند سال قبل کمتر با جامعه ایرانی در آمیخته بودند. انها در روستا ها و شهرهای کوچک و دورافتاده خود زندگی می کردند. اما هم اکنون به هزاران دلیل نیازمندند که با جامعه فارسی تعامل داشته باشند، نکته جالب این است که یواش یواش حساسیت نسبت به زبان ترکمنی در حال افزایش است. به خصوص از طرف نخبگان جامعه فارس و مسئولین دولتی. اگر یک ترکمن در یک محیط عمومی ترکمنی صحبت کند مواجه به تحقیر و تمسخر و حتی تهدید می شود. قشر به اصطلاح روشنفکر که اندیشه های نژادپرستانه در آنها در حال رشد روز افزون است نیز مخالقت عجیبی با ترکمنها پیدا کرده اند.
با توجه به مطالب نویسنده محترم و درک و شواهد قبلی خود بنده، بنده تنها راه حل مشکلات روزافزون جوامع ملی در ایران را احیای حق تعیین سرنوشت برای آنها می دانم. امروزه اکثریت مردم ترکمن نفرت عظیمی از این حکومت دارند و اگر واقعا در فردای ایران می خواهیم همه ملل در همزیستی مسالمت آمیز داشته باشند باید حقوق ملی و ومذهبی انها در قالب یک حکومت فدرال تامین شود.
بنده یک تجربه از ده ها تجربه ی در خصوص تبعیض به عنوان یک ترکمن که برای خودم اتفاق افتاده برایتان بگویم: سالها پیش بنده که فارغ التحصیل فنی از بهترین دانشگاه فنی ایران و آمریکا بودم، در آزمون یک اداره کل دولتی در استان گلستان شرکت کرده و با فاصله بسیار زیاد نسبت به رقبا نفر اول آن ازمون شدم. طبق روال معمول در استخدام های دولتی در ایران، نفرات اول از جمله من به مصاحبه عقیدتی دعوت شدند. در آن مصاحبه یک نفر از وزارت و یک نفر دیگر که از قضا بنده ایشان را از دوران دبیرستان می شناختم حضور داشتند. این فرد دومی در دوران جوانی خود کارنامه سیاهی از اعتیاد، تجاوز، دزدی و ... داشت و در حال حاضر به عنوان رئیس حراست آن اداره کل در استان گلستان کار می کرد. واقعا معذرت می خواهم اما اولین باردر دوران نوجوانی و دبیرستان بود که من علنا می شنیدم که این برادر بسیجی چگونه با آب و تاب از موضوع س ..ک ...س خود با ده ها دختر دبیرستانی صحبت می کرد. مصاحبه ما از همان ابتدا با موضوع ترکمن بودن و سنی بودن بنده آغاز شد و تا آخر نیز حول همین مزخرفات جانشین پیامبر، غذیر، ولایت فقیه، حجاب، وحدت شیعه و سنی و.. چرخید. بنده که خود را ازقبل برای این گونه مزخرفات آماده کرده بودم علی رغم این که اعتقادات قوی مذهبی دارم و ایرادات زیادی نسبت به تشیع وارد می دانم ، اما به گونه ای دو پهلو به آن شص پاسخ دادم که خود ان فرد به من گفت که مگر تو سنی نیستی؟!!(منظورش این بود که شما سنی و مخالف ما هستی، چرا پس مخافت خود را به صورت عیان بیان نمی کنی!؟)
به هر حال بنده در آن مصاحبه علی رغم این که در آن مصاحبه سعی کردم تعامل خوب و سازنده ای داشته باشم رد شدم!
مورد دوم تبعیض نیز به زبان ملی ترکمنها (ترکی) بر می گردد. ترکمنها تا چند سال قبل کمتر با جامعه ایرانی در آمیخته بودند. انها در روستا ها و شهرهای کوچک و دورافتاده خود زندگی می کردند. اما هم اکنون به هزاران دلیل نیازمندند که با جامعه فارسی تعامل داشته باشند، نکته جالب این است که یواش یواش حساسیت نسبت به زبان ترکمنی در حال افزایش است. به خصوص از طرف نخبگان جامعه فارس و مسئولین دولتی. اگر یک ترکمن در یک محیط عمومی ترکمنی صحبت کند مواجه به تحقیر و تمسخر و حتی تهدید می شود. قشر به اصطلاح روشنفکر که اندیشه های نژادپرستانه در آنها در حال رشد روز افزون است نیز مخالقت عجیبی با ترکمنها پیدا کرده اند.
با توجه به مطالب نویسنده محترم و درک و شواهد قبلی خود بنده، بنده تنها راه حل مشکلات روزافزون جوامع ملی در ایران را احیای حق تعیین سرنوشت برای آنها می دانم. امروزه اکثریت مردم ترکمن نفرت عظیمی از این حکومت دارند و اگر واقعا در فردای ایران می خواهیم همه ملل در همزیستی مسالمت آمیز داشته باشند باید حقوق ملی و ومذهبی انها در قالب یک حکومت فدرال تامین شود.