تبریزی گرامی،
متاسفانه من با آقای مصداقی رابطه‌ای ندارم و ایشان را تنها چند بار در مراسم یادبود کشتار 67 و یا مراسم دیگر ملاقات کرده‌ام و زمانی هم برای صحبت نداشته‌ایم و جز چند کلمه‌ای رد و بدل نکرده‌ایم. من امکان دسترسی به ایشان را ندارم.
به نظر من نیازی هم به بحث خصوصی نیست. این گفتگوها اگر با رعایت شرایط یک گفتگوی مدنی و یا درست‌تر، گفت و شنود مدنی همراه باشد، سازنده‌اند و بسیاری از مشکلات را حل می‌کنند. این گفت و شنود می‌تواند در صحنه‌ای علنی هم صورت بگیرد تا دیگران هم از آن سود ببرند.
به نظر من اشکال کار در اینجاست که آنچه در جریان است، نه گفتگو و یا گفت و شنود، بلکه حمله و تخریب و کینه‌ورزیست.
آیا واقعا این امکان وجود ندارد که بدون عصبیت و بدون پیش‌داوری و کینه‌توزی با هم به گفتگو بنشینیم و زوایای تاریک را روشن کنیم؟ آیا نمی‌توانیم به آنجایی برسیم که در یافتن "حقیقت"
تبریزی گرامی،
تبریزی گرامی،
اژدر بهنام
از همان اول نتیجه گیری نکنیم و بر آن تصمیم اصرار نورزیم؟