واقعا آدم متاسف می شود . اشرف

وقتی نوشته اش را می خوانی .....آدم متاسف می شود . اشرف دهقانی با آن نام پر آوازه که در نتیجه فرار از زندان و تبلیغ سازمان چریکها ی فدایی به یک بت در میان جوانان آن روز مبدل شده بود . امروز همچنان در افکار منجمد دهه 50 گرفتار است . اولین بار او را در ستاد چریکها دیدم ...دختر ظریف و ریز نقش و انسانی بسیار عاطفی بود ولی بشدت تحت تاثیر حرمتی پور قرار داشت . قبل از انقلاب از جمله معدود اعضای سازمان بودند که در خارج بسر می برد و پس از کشته شدن حمید اشرف ، اشرف دهقانی و حرمتی پور بیانیه ای داده بودند که مورد اعتراض رهبر چریکها در داخل قرار گرفت ....33 سال گذشت و او همچنان اندر خم یک کوچه است . در حالی که می توانست نقش بسیار موثری در جنبش سیاسی ایران داشته باشدو حیف شد... چنین موقیعتی در تاریخ کم پیش می آید