گاهی به تازهترین گزارش بانک مرکزی ایران درباره بازار مسکن تهران نشان میدهد، قیمتها کماکان افزایش یافته و همزمان تعداد معاملات هم بالاتر رفته است.
بر اساس این گزارش که آذر ماه را در بر میگیرد، در ماه گذشته در مجموع ۹۸۰۰ آپارتمان در تهران به فروش رسید که در مقایسه با همین ماه پارسال نزدیک به سه برابر شده است.
در نهمین ماه سال قیمت متوسط هر متر مربع خانه معامله شده در تهران ۳۲ میلیون و ۵۹۰ هزار تومان بود.
این رقم در مقایسه با آذر ماه پارسال (۱۳۹۹) بیش از ۲۱ درصد افزایش داشته است و میزان افزایش قیمت نسبت به آبان ماه حدود ۱/۸ درصد بوده است.
قیمت هر متر خانههای منطقه یک تهران که گرانترین خانهها را در خود جای دادهاند در آذر ماه بطور متوسط ۶۹ میلیون تومان بود؛ منطقه ۱۸ تهران هم با حدود ۱۵ میلیون تومان برای هر متر مربع ارزانترین معاملات ملکی را در ماه گذشته ثبت کرد.
وضعیت کرایه مسکن کماکان از تورم در این بخش حکایت دارد؛ گزارش بانک مرکزی میگوید شاخص کرایه مسکن در آذر ماه در شهر تهران و کل مناطق شهری ایران نسبت به آذر ماه پارسال به ترتیب ۵۱/۲ درصد و ۵۴/۲ درصد بالاتر رفته است.
آمار رسمی به روزی از تعداد خانوارهای اجارهنشین در ایران در دسترس نیست؛ محمود محمودزاده، معاون وزیر راه و شهرسازی در تیر ماه امسال تعداد خانوارهای اجارهنشین در ایران را حدود ۸/۵ میلیون خانوار اعلام کرده بود که به دلیل نبود درآمد کافی، "توان مالی برای خرید مسکن را ندارند."
قیمت مسکن و اجاره بها در حالی در ایران افزایش یافته که با افزایش نرخ تورم شهروندان ایرانی با مشکلات معیشتی فزایندهای روبرو هستند.
مرکز آمار ایران نرخ تورم سالانه در آذر ماه را ۴۳/۴ درصد اعلام کرده است که البته منابع غیر رسمی این نرخ را بسیار بالاتر میدانند.
تعداد خانوارهای اجارهنشین در ایران حدود ۸/۵ میلیون خانوار اعلام شده است
گرانی مسکن در ایران در حالی ادامه دارد که وعده ساخت مسکن از آغاز به کار دولت جدید در ایران شدت یافته ؛ علت این شتاب به اظهارات ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری این کشور برمیگردد که وعده ساخت ۴ میلیون خانه در دوره چهار ساله ریاست جمهوری خود داده ولی بسیاری از منتقدان به عملی شدن آن با دیده تردید مینگرند.
یکی از دلایل افزایش قیمت مسکن در ایران کمبود عرضه است؛ تولید فعلی مسکن در ایران متناسب با نیاز بازار آن بویژه در شهرهای پرجمیعت نیست که این وضعیت کنونی را رقم زده است.
به اینها البته باید تورم عمومی و افزایش نرخ مصالح ساختمانی در کنار بالارفتن نرخ ارز را هم اضافه کرد.
وزارت اقتصاد ایران حدود ۵ سال پیش گزارشی درباره مالیات بر خانههای خالی منتشر کرد که در آن گفته شده بود "بین تعداد خانههای خالی با نوسان قیمت مسکن ارتباط معکوس وجود دارد به طوری که در شرایط کاهش رشد قیمت مسکن مالکان واحدهای مسکونی به امید افزایش قیمت در دوره آتی از عرضه واحدهای خود به بازار خودداری میکنند."
بعضی مسئولان ایرانی هم از "سلطان مسکن" و احتکار در این بخش صحبت کرده بودند.
انبوه سازی در ایران که دولت ابراهیم رئیسی به دنبال عملی کردن آن است، طرح جدیدی نیست؛ در دوران ریاست جمهوری محمود احمدینژاد هم پروژه مسکن مهر آغاز شده بود.
برنامه آقای احمدی نژاد در این طرح ساخت چهار میلیون واحد مسکونی بود.
این طرح پس از افزایش شدید بهای مسکن در ایران شروع شد و دولت وقت ایران برای تامین مالی این پروژه از بانک مرکزی قرض کرد که رشد نقدینگی و افزایش شدید تورم شد را در بر داشت.
با کاهش درآمدهای نفتی ایران و عمیق تر شدن کسری بودجه، دولت ایران مالیات بر خانههای خالی را در دستور کار خود قرار داد و گفته شد بخشی از این درآمد در "ساخت و ساز و تولید و عرضه مسکن" هزینه خواهد شد.
یکی از مهمترین چالش که در موارد قبلی هم دولت ایران با آن دست به گریبان بوده شناسایی املاک خالی است.
این طرح در سالهای گذشته به دلایل مختلفی از جمله عدم هماهنگی دستگاههای ذیربط اجرایی نشد.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید