در 68 مین سالگرد 28 مرداد

 28 / امرداد و باورهای امروز ( ضیاءمصباح )

شادروان مصدق شخصیتی فرهیخته، حقوقدان، روشنفکر ،تحصیلکرده فرانسه و سوئیس با سوابقی ارزنده و موثر برای خدمت در قامت نخست وزیر - چون بعنوان فردی آگاه ،میهن و مردم دوستی واقعی - به دنبال استقلال ایران و گرفتن حق ملت  بود ، توسط سازمان سیا با همکاری دولت انگلیس همراه با حضور فیزیکی و عدم درک درست گروهی مزدور «بدور مانده از معنای  ازادی ها و رعایت حقوق مردمان »  با کودتایی شرم آور ،سرنگون شد.

همزمان با «شصت و هشتمین سالگرد » کودتای 28 / امرداد با این امید که استاد فریدون مجلسی  از لغت «کودتا»  براشفته نشوند !باپرهیز از ورود به حاشیه ها ...

 مقایسه ای که میتواند ویژگیهای این چهره خدوم و ماندگار تاریخ معاصر وطنمان را «بزیور قلم » بیاراید ،هر چند مختصر بمناسبت ، آنهم در رابطه با نیاز نسل جوان «گرفتار سیستمی که همه چیز را وارونه جلوه میدهد » لازم بنظر میرسد :

* آیا مصدق بدون در آمد نفت و با فروش اوراق قرضه ، کشور را در دوران سخت آنروزگار و با تدبیر اداره ننمود و اگر مقایسه ای حتی بدون هدف صورت پذیرد منصفانه است؟

*آیا کوچکترین سوء استفاده «از قدرت و امکانات » در دوران نخست وزیری این رهبر آزاده و بنیان گذار «جنبش عدم تعهد » وجود داشت؟

*آیا برگزاری یا مراجعه علنی به آراء عمومی ، انتخابات و مطبوعاتی  آزادتر از دوران زمامداری مصدق در تاریخ معاصر وطنمان سراغ دارید؟

*آیا کابینه ای متخصص و تحصیل کرده ،وطن خواه ،  نیک پندار ، منزه و پاکیزه دست تر از دولت ملی این چهره ملی  در صده اخیر و شاید تمامی تاریخ معاصر این سرزمین اهورائی البته با تعریف سیاسی – اجتماعی اکادمیک ... وجود داشته است؟

*ایا توانمندی «مبارزه مصدق » با دولت انگلیس توام با مدیریت اصولی و پیروزی او در دادگاه لاهه - میتواند مورد مقایسه بعد از آن تاریخ در وطنمان قرار گیرد  ؟

*ایا صرفه جوئی و رعایت بیت المال ،همراه با نبود فساد و خود محوری -در هیچ زمانه ای مشابه آن دوران سراغ دارید ؟

* آیا همراهی ملت آنچنانکه در آن دوران - شهره آفاق بود «مگر به ندرت و آنهم تا حدودی دردولت شادروان بازرگان  » طی ۴دهه اخیر مشاهده شده است؟

**کدامین فرد از متولیان ریز و درشت حکومت فعلی مدعی «استقلال کشورمان»  که مشکلات بسیار مردمان را بزعم خود «ره آورد عدم وابستگی !؟» میپندارند ،  صداقت و عملکردی شفاف مشابه دکتر محمد مصدق از خود نشان داده اند؟

*آیا وجدان حتی افراد نا اگاه -  با اینهمه وسایل سریع افشا کننده در حضور  نسل جوان میلیونی تحصیل کرده، می پذیرد:  شرایط را با آن روزگار یکی دانست و عملکرد دولتهای مقتدر با دولت ملی مستقر در سالهای منتهی به امرداد ماه  ۳۲ را با این زمانه پر اب و چشم تشبیه کرد و ایا این تصور برآمده از توهم و استیصال نیست؟

**از همه اینها گذشته در همین روزها : با گستاخی تمام مقایسه ای مبنی بر «مگر مصدق چنین می کرد » که مورد حمله بلوک غرب بود .....نقل محافل مطبوعاتی اصول گرایان فاتح کرسی ریاست جمهوری اما فاقد اصل قرار  گرفته ....

چنین استدلال مینمایند : حمایت از حزب اله، تجهیزات موشکی برای دفاع از انقلاب !و حذف دولت گستاخ  اسرائیل ، دخالت در یمن -سوریه – لبنان – بحرین ،دشمن پنداری و ...برآمده از رسالت اسلامی را  عامل ادامه نا بسامانی ها بر میشمرند.

* این چماعت با عدم درک ضرورت  توسعه و پیشرفت واقعی کشور ،دمیدن بر احساسات عوام ، نبود امکان برنامه ریزی و امید به اینده منجر  بفرار مغزها و بالاخره محروم داشتن ملت ار حد اقل های زندگی روز مره و در مانده نگه داشته برای تامین معاش،نا برخورداری !از سلامت جسم ، فکر و روان با تغذیه مناسب و واکسیناسیون ، بر امده از  کوته فکری و نبود اینده نگری را ،  تبلور استقلال بر میشمرند !
* ایا حکومت بنیان گذارده شده بر جهل و نابخردی بدینگونه با شهادت عارف و عامی  را ، میتوان  با خدمات دولت مبتکر و بانی « جبهه ملی ایران » که احترام به حقوق جامعه، آزادی انتخابات ، احزاب و مطبوعات، قانون مندی، غیر وابستگی،  رفاه و آسایش ملت و.... از اهداف ان بود و با کابینه ای منسجم، متخصص و پاکدست در این مسیر میکوشید ....همتراز دانست؟؟

**نا گفته نماند بنظر نگارنده :  متخصص ترین چهره حکومت  البته بطور نسبی ،با همه فراز و فرودها و اشتباهات که اخرین ان تحمل «میدان »در برابر«علم دیپلماسی» و اطاعت محض از صاحبان زور و تزویر بود - واعتبار گران خود را بنابودی کشاند ، اقای ظریف میباشد  که  فردی در دولت جدید بجای او منصوب خواهد شد که گذشته از بسیاری ناتوانی ها حتی مکالمه بزبان انگلیسی «اولین شرط احراز این سمت » محروم میباشد .

**بیقین در پی ساخت وپرداخت مشابهت هائی فرصت طلبانه از این قبیل  ، آنهم در منابر و تریبون های ارزان دردست اما انبوه - مخصوصا در این روزها به دلیل ایام عزاداری که نهضت حسینی را «به سر و سینه زدن » محدود نموده و مبارزه او با جهل و ظلم را تعمدا مطرح نمینمایند ،عرض خود بردن است ...