همه چیز در باره جمعیت امام علی و ترس نهادهای امنیتی ؛ چراآن را منحل کرده اند؟

جمعیت امام علی چیست و چرا نهادهای امنیتی را نگران کرده؟

خیریه 'جمعیت امام علی ' یکی از بزرگ‌ترین نهادهای غیردولتی ایران با بیش از ده هزار عضو است که برای کمک به کودکان و خانواده‌های فقیر فعالیت می‌کند.

دیشب، یکشنبه اول تیر ماه، بعد از حدود دو دهه فعالیت، دفتر جمعیت امام علی پلمپ شد و موسس و دو نفر دیگر از مدیران آن بازداشت شدند.

چطور تاسیس شد؟

جمعیت امام علی بیش از بیست سال پیش در سال ۱۳۷۸ در وزارت کشور ثبت شد و یک سال بعد با عضویت در شورای امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد، یک نهاد فعال بین‌المللی شد.

این نهاد که بر فعالیت دانشجویی خود تاکید می‌کند، در دانشگاه‌های صنعتی شریف و تهران دفتر رسمی دارد و بیش از نیمی از ده هزار عضو آن، دانشجو هستند.

سال ۱۳۸۴ دفتر مرکزی این نهاد در جنوب شهر تهران، محله مولوی، با نام "خانه ایرانی" افتتاح شد. اکنون شعبه‌های این موسسه در سایر محله‌های فقیر مانند خاک سفید، دروازه غار، لب خط، فرحزاد تهران و سایر شهرها مانند مشهد، اصفهان، شیراز، بندرعباس و ... فعالیت دارند.

یکی از شعارهای این موسسه این است: گرسنگی سهم کودکان نیست.

شارمین میمندی‌نژاد کیست؟

شارمین میمندی‌نژاد‌، بنیان‌گذار خیریه جمعیت امام علی، نمایشنامه‌نویس و فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشکده هنر دانشگاه تهران است و در همین دانشگاه تئاتر و تئاتر درمانی درس می‌داده و سابقه کار تئاتر در صدا و سیمای ایران را دارد.

او که شب اول تیرماه ۱۳۹۹ بازداشت شد، بارها در سخنرانی‌های خود گفته دغدغه‌اش کودکان و فقر اقتصادی و فرهنگی نهادینه شده در خانواده‌های ایرانی است.

آقای میمندی ۲۱ سال پیش با کمک دانشجویان دانشگاه شریف جمعیت امام علی را در این دانشگاه با "هدف امدادرسانی هوشمندانه" و "آگاهی‌رسانی" در جامعه تاسیس کرد و سپس آن را گسترش داد.

جمعیت امام علی چه کارهایی کرده است؟

این نهاد در اساسنامه خود تاکید کرده که با رعایت کامل قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کند و اعضایش به قانون اساسی ایران اعتقاد دارند.

در مرامنامه اخلاقی جمعیت آمده که به حقوق بشر، برابری، صلح و آزادی ادیان احترام می‌گذارد. همچنین گفته شده که هیچ کس حق ندارد از اعضا درباره مذهب آنان بپرسد و همه فارغ از عقیده و مذهب می‌توانند عضو شوند.

با این حال نام بیشتر پروژه‌های خیریه این سازمان از اسلام گرفته شده است؛ مثلا کوچه‌گردان عاشق نام طرحی در ماه رمضان است که به تقلید از امام اول شیعیان به خانه فقرا مواد غذایی می‌رساند. یا آیین طفلان مسلم فرآیند تامین وثیقه برای آزادی از زندان و کمک به نوجوانان زندانی و حمایت از آنها بعد از آزادی است.

یکی از طرح‌های این موسسه برگزاری مسابقات فوتبال در سطح کشور برای کودکان محله‌های محروم است که به نام لیگ پرشین شناخته می‌شود.

این سازمان می‌گوید از ۳۵۰۰ کودک و خانواده‌هایشان حمایت می‌کند.

چرا پلمپ شد؟

هنوز در باره اتهام‌های مدیران این موسسه توضیح رسمی داده نشده اما خبرگزاری تسنیم، نزدیک به نهادهای امنیتی، بدون ذکر نام کامل موسس خیریه گفته او "در سال‌های اخیر با تشکیل موسسه‌ای خیریه و در پوشش اقدامات عام‌المنفعه اقدام به شبکه‌سازی برای نفوذ در سطوح مختلف افکار عمومی کرده است."

بسیاری از اعضای این موسسه می‌گویند مدیران در این سال‌ها همواره سعی کرده‌اند از حاشیه‌های سیاسی فاصله بگیرند و مستقل عمل کنند.

اما بیست سال فعالیت گسترده و مستمر در کشوری که نهادهای مدنی آن با فشار زیاد حکومت معمولا مجبور به توقف فعالیت می‌شوند، این تردید را برای بعضی ایجاد کرده بود که جمعیت امام علی با حمایت اشخاص حقیقی یا حقوقی بانفوذ تاکنون بسته نشده بود.

چرا نهادهای امنیتی نگران فعالیت موسسه امام علی بوده‌اند؟

جمعیت امام علی به دلیل وسعت حوزه کارش دسترسی زیادی به مناطق فقیرنشین ایران دارد. هر کدام از ده هزار عضو مجموعه با گروه‌های زیادی در ارتباط هستند. شماری از چهره‌های معروف هنری و فرهنگی هم از این خیریه حمایت می‌کنند که خود یک شبکه وسیع آگاهی‌رسانی را تشکیل می‌دهد.

این خیریه در طول سال‌ها گزارش‌های متعددی از آزار جنسی، تجاوز و مرگ کودکان کار، اعتیاد نوزادان و ازدواج اجباری کودکان منتشر کرده که از نگاه شماری از حامیان حکومت "سیاه‌نمایی" و دادن بهانه به "دشمن" برای تبلیغ منفی علیه جمهوری اسلامی ایران است.

سال گذشته، انتشار یک ویدئو در توئیتر وزارت خارجه اسرائیل برای این نهاد دردسرساز شد و شماری از اعضای جمعیت امام علی احضار شدند. ویدئو در انتقاد از کمک‌های ایران به سوریه و فلسطین به جای مردم سیل‌زده بود و آنها متهم شده بودند که آن را به اسرائیل فرستاده‌اند در حالی که این ویدئو پیش از انتشار در توییتر وزارت خارجه اسرائیل، در شبکه‌های اجتماعی نشر شده بود.

در سیل مرگبار فروردین ماه ۱۳۹۸ نهادهای نظامی ایران هم حضور فعال داشتند و عده‌ای در مناطق آسیب‌دیده از رقابت بر سر کمک‌رسانی اطلاع می‌دادند.

ابراهیم رئیسی، رییس قوه قضاییه ایران چند هفته پیش هشدار داده بود که "برخی دشمنان دنبال این هستند که در قالب امور خیریه، مجموعه‌هایی را برپا کنند که ریشه خیرخواهی و توجه به مردم ندارد و اهداف بدخواهانه پشت آن است."

بعضی از اعضای جمعیت امام علی دلیل ناراحتی از این موسسه را "انحصارگرایی" نهادهای حکومتی و نظامی می‌دانند که نمی‌توانند یک نهاد بزرگ مستقل خیریه را تحمل کنند.

بنوشته بی بی سی :" این موسسه سال ۱۳۸۴ از وزارت کشور مجوز فعالیت گرفته است. کودک‌آزاری، ازدواج کودکان، کودکان کار و اعتیاد در میان کودکان از مواردی است که این انجمن درباره آن همایش برگزار و اطلاع‌رسانی می‌کند.

تیرماه امسال همزمان با پلمپ دفتر این موسسه، شارمین میمندی‌نژاد موسس و دو نفر از مدیران دیگر آن بازداشت شدند که به جز آقای میمندی‌نژاد بقیه بعد از یک ماه با وثیقه آزاد شدند.

در حکم بازداشت آقای میمندی‌نژاد اتهام او "توهین به رهبر انقلاب و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران" و اتهام مرتضی کی‌منش و کتایون افرازه "اقدام علیه امنیت ملی" عنوان شده بود.

آقای میمندی‌نژاد آبان ماه امسال بعد از حدود چهار ماه آزاد شد در حالی که همسرش زهرا رحیمی که مدیرعامل موسسه جمعیت امام علی است، در آن مدت دو روز بازداشت و با وثیقه آزاد شده بود.

پیش از این اتفاقات روزنامه کیهان جمعیت امام علی را به "ترویج خرافات و سیاه‌نمایی علیه انقلاب" و همچنین توهین به آیت‌الله خمینی متهم کرده بود. همچنین اعضای جمعیت امام علی به ارتباط با اسرائیل متهم شده بودند.

در حال حاضر فعالیت‌های این انجمن ادامه دارد. در تازه‌ترین حادثه طبیعی ایران در زلزله سی‌سخت که مردم محلی از روند امدادرسانی دولت گله دارند، این موسسه گزارشی میدانی از وضعیت زلزله‌زدگان در آن منطقه استان کهگیلویه و بویراحمد منتشر کرده است.

جمعیت امام علی در ۱۶ استان ایران مرکز و دفتر خیریه دارد و بیشتر فعالیتش در زمینه کودکان بدسرپرست یا فقیر است که امکان تحصیل ندارند.

جمعیت امام علی از ابتدا

جمعیت امام علی بعنوان تشکلی غیردولتی و مستقل توسط جمعی از دانشجویان و به سرپرستی شارمین میمندی‌نژاد، سال ۱۳۷۸ در دانشگاه صنعتی شریف آغاز به کار کرد و در سال ۱۳۸۴ به صورت رسمی ثبت شد. این جمعیت از همان آغاز با غیر سیاسی خواندن خود، تمرکزش را بر کمک به طبقات آسیب‌پذیر و به ویژه زنان بی‌سرپرست و کودکان محروم قرار داد. 

ایده‌های خلاقی که این گروه در شیوه‌های کمک‌رسانی و امدادی داشت به سرعت حمایت گسترده‌ای در میان جوانان جلب کرد و در کمتر از ۱۰ سال ۱۰ هزار عضو به این جمعیت پیوستند. 

با توجه به اینکه کنش‌های ابتدایی این جمعیت تحت نام «کوچه‌گردان عاشق» برگرفته از سنت‌ها و روایات مذهبی بود، به نظر می‌رسید نهادهای حاکمیتی حساسیتی بر اجرای این طرح‌ها نداشته باشند. 

کوچه‌گردان عاشق با پیروی از روایت مشهور شیعیان مبنی بر کمک کردن به صورت ناشناس به یتیمان و مستضعفان، تلاش داشت در شب‌های قدر مایحتاج یک ماه هر خانوار را تهیه و در اختیار خانواده‌های کم بضاعت در محله‌های فقیر و محروم قرار دهد. 

موج استقبال از این طرح بود که پس از گذشت دو سال این جمعیت را با افزایش نیروهای داوطلب، در مرکز توجه قرار داد و باعث موفقیت طرح‌های دیگری همچون «کعبه کریمان» شد که به شناسایی و حمایت از کودکان محروم شده از تحصیل می‌پرداخت. 

طرح «طفلان مسلم» که تلاش برای رهایی کودکان و نوجوانان محکوم شده به قتل بود. طرح «شام عیاران» که تلاش در جهت درمان معتادان داشت و ده‌ها طرح دیگر که همگی با تاکید بر شناسایی معضلات اجتماعی که بستر جرائم و بزهکاری‌ها داشتند، توانستند این جمعیت را به مرور بزرگ کرده و بدل به مهمترین جریان خیریه‌ای کشور کند. 

شاید مهمترین حرکت این جمعیت که تا حد زیادی نهادهای امنیتی و حاکمیتی را نسبت به آن حساس کرد، برگزاری مسابقات فوتبال تحت نام «لیگ پرشین» و باشگاه فرهنگی ورزشی به همین نام بود. این لیگ کودکان مناطق حاشیه‌نشین که اکثرا کودکان کار بودند را در قالب تیم‌های ورزشی سازمان‌دهی کرد و رقابتی جذاب برای ایشان برگزار کرد که انگیزه زیادی هم برای این کودکان و هم اقشار علاقه‌مند به کمک‌های انسان‌دوستانه ایجاد کرد.

آغاز حمله‌ها به جمعیت امدادی و خیریه امام علی

از اینجا بود که رسانه‌های نزدیک به حاکمیت و به‌ویژه روزنامه کیهان شروع به نوشتن مطالبی پیرامون این جمعیت کرده و تلاش کردند برای این فعالیت‌های خیریه‌ای، پشت‌پرده تعریف کنند. 

به گفته گردانندگان جمعیت امام علی طی سه سال گذشته که روند پرونده‌سازی برای آنها آغاز شد، ابتدا این جمعیت را متهم به سوگیری سیاسی در انتخابات کردند، ولی در ادامه با هدف قرار دادن نشست‌های این گروه، مدیر آن را متهم به حلقه‌سازی و مریدپروری، سیاه‌نمایی و همکاری با دولت‌های متخاصم کردند. 

در حقیقت با تمرکز بر بخشی از نظرات اجتماعی و رویکردهای شهروندی شارمین میمندی نژاد، تلاش نهادهای امنیتی بر این بود که او را نه فعالی اجتماعی با دغدغه‌های غیر سیاسی که رهبری معنوی با طرز فکر و گرایش خاص معرفی کنند که تلاش برای محفل‌سازی دارد. 

اما برای علاقمندان فرهنگ و تئاتر ایران، میمندی‌نژاد چهره شناخته‌شده‌ای است. او نمایشنامه‌نویس و فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشکده هنر دانشگاه تهران است. 

وی با شعار «گرسنگی سهم کودکان نیست» همواره دغدغه اصلی‌اش را ایجاد بستر مناسب برای کودکان و نوجوانان آسیب دیده اعلام کرده است. شاید یکی از دلایل برخورد با جمعیت امام علی به تمایل مردم در کمک به جمعیت و همکاری با این گروه، به جای بسیاری از خیریه‌های شبه حاکمیتی بر می‌گردد. 

حمله همزمان از سوی حاکمیت و دولت به قلب نهادهای مدنی در ایران

روند برخورد با جمعیت امام علی به صورت موازی و توسط دو گروه دنبال شده است. گروه اول با هدایت وزارت کشور دولت روحانی تلاش دارند برخورد با این جمعیت را مسئله‌ای مبتنی بر تخلفات حقوقی نشان دهند و گروه دوم نهادهای امنیتی و رسانه‌های وابسته به آن‌ها هستند که موضوع را مربوط به مشکوک بودن این جمعیت می‌دانند. 

در مورد موارد طرح شده توسط وزارت کشور می‌توان به این مسائل اشاره کرد. مسئولین در این وزارت‌خانه بر این باور هستند که اساسنامه جمعیت امام علی با شیوه اداره و فعالیت‌هایش در تناقض است. مسائلی که از سوی وزارت کشور بیان می‌شود در سه محور خلاصه می‌شود. نحوه اداره جمعیت که بنا به نظر ایشان براساس آن ساختار اداره جمعیت باید از مجمع عمومی امنا، به مجمع عمومی اعضا تغییر کند. دایر کردن دفاتر نمایندگی در شهرستان‌ها و گستردگی فعالیت جمعیت که در نظر ایشان در منافات با اساسنامه مصوب و مورد تأیید است. 

منابع مالی این جمعیت از کمک‌هایی است که از خارج کشور می‌شود. جمعیت امام علی در سال‌های اخیر توانسته بدل به یکی از مهمترین خیریه‌های مستقل ایران شود که جدای از کمک به زنان و کودکان آسیب‌پذیر در بلایای طبیعی حضوری منسجم و اثربخش داشته است. از این رو بسیاری از مردم و ایرانیان خارج از کشور به واسطه همین هویت مستقل از حاکمیت، رغبت بیشتری برای کمک به آن دارند. اما همین کمک‌ها فرصتی‌ست تا نهادهای امنیتی و وزارت کشور اتهاماتی از قبیل وابستگی به جریانات ضد انقلاب، همکاری با دول و موسسات خارجی به قصد گردآوری اطلاعات را به این جمعیت وارد کنند. 

در خصوص دفاتر نمایندگی نیز وزارت کشور معتقد است دفاتر این جمعیت باید با جدا شدن از مرکزیت آن، در قالب گروه‌های مستقل فعالیت کنند. 

این خواسته‌ها در چند نوبت به صورت کتبی به مدیران جمعیت اعلام شده اما با مخالفت آن‌ها روبرو شده است. به گفته مدیر روابط عمومی جمعیت امام علی از نظر مدیران جمعیت این خواسته‌ها تحمیلی و فراتر از قانون هستند. 

بطور مثال درخواست تغییر ساختار و اساسنامه نه از طریق دستور دولتی که باید از طریق خود اعضا صورت بگیرد. مسئله دیگر بحث منافات داشتن فعالیت‌ها با اساسنامه است. در این خصوص بارها مدیران جمعیت اعلام کرده بودند که مسائلی همچون آموزش و برگزاری کلاس برای زنان و کودکان و خانواده‌های آسیب‌پذیر در جهت کاستن از شرایط وقوع بزه صورت می‌گیرد و بر خلاف نظر وزارت کشور منافاتی با ماهیت خیریه‌ای جمعیت ندارد. 

حمله نهادهای امنیتی و رسانه‌های حاکمیتی به جمعیت امام علی

اما موازی با ایرادات وزارت کشور شیوه دوم برخورد توسط نهادهای امنیتی و رسانه‌های وابسته به آن‌ها از قبیل: رجانیوز، تسنیم، فارس و کیهان پیگیری می‌شود. در این شیوه رسانه‌های امنیتی با انتشار گزارش و یادداشت تلاش دارند فعالیت‌های این جمعیت را مشکوک و در راستای ضدیت با کارآمدی نظام جلوه دهند. 

بطور مثال خبرگزاری تسنیم وابسته به سپاه پاسداران در گزارشی با هشدار به نهادهای امنیتی در خصوص این جمعیت گزارش کرده است: «میمندی‌نژاد در سال‌های اخیر با تشکیل موسسه‌ای خیریه و در پوشش اقدامات عام‌المنفعه اقدام به شبکه‌سازی برای نفوذ در سطوح مختلف افکار عمومی کرده است.» 

ادعا و جرم مورد نظر جریان رسانه‌ای وابسته به سپاه روشنگر نگاه حاکمیت به تشکل‌های مردم‌نهاد و دلایل حساسیت نسبت به آن‌هاست: «نفوذ در سطوح مختلف افکار عمومی» 

چرا جمهوری اسلامی ایران از نفوذ نهادهای مدنی بر افکار عمومی هراس دارد؟

اما چرا جمهوری اسلامی از آنچه نفوذ در سطوح مختلف افکار عمومی می‌خواند، هراس دارد. برای درک این مهم باید به سال‌های مبارزات علیه حکومت شاه برگردیم. بسیاری از رهبران و مدیران عالی جمهوری اسلامی ایران که تجربه مبارزه با حکومت پهلوی را دارند، به یاد می‌آورند که مهمترین دلیل موفقیت جنبش اعتراضی پیش از انقلاب، توجه به مناطق محروم از طریق رفتن نیروهای سیاسی و اجتماعی انقلاب، برای آموزش و صحبت با مردم بوده است. 

روح‌الله خمینی هنگامی که به تبعید رفت گفته بود: «حامیانش در آن زمان در گهواره‌های مناطق محروم بودند.» 

با همین الگو نیروهای مبارزاتی چه مذهبی و چه جریان‌های چپ با حرکت به سمت مناطق فقیرنشین و گفت‌و‌گو با اقشار آسیب‌پذیر توانستند انقلابی را ساماندهی کنند که خود سرانش از آن باعنوان «انقلاب پابرهنگان» و «انقلاب مستضعفان» یاد کرده‌اند. از این رو نهادهای امنیتی در ایران همواره با هرگونه تشکل‌سازی که توان گفتگو با اقشار طبقات ضعیف جامعه را داشته باشد، مخالفند. 

از سویی جمهوری اسلامی همچنان به دلیل زمینه‌های مذهبی، نفوذ میان طبقات ضعیف جامعه را بستری برای جذب نیروهای همسو با خویش می‌داند. به همین دلیل در سال‌های آغازین انقلاب پایگاه‌های کمیته انقلاب اسلامی، بسیج و جهاد سازندگی در مناطق محروم، با هدف فرهنگ‌سازی در راستای حمایت از حاکمیت و جذب نیرو از میان نوجوانان و جوانان شکل گرفت. 

اما از اوایل دهه هفتاد، برای مثال مبدل شدن بسیج به بخشی از ساختار قدرت در جهت منافع گروهی و جناحی، باعث شد ماهیت مردمی آن تضعیف شده و در نظر افکار عمومی به عنوان گروه سازمان‌یافته سرکوب، درون حاکمیت شناخته شود. مسئله‌ای که به مرور پل ارتباطی حکومت با طبقات آسیب‌پذیر جامعه، به ویژه حاشیه‌نشین‌ها را خراب کرد. در چنین وضعیتی تشکل‌های مردم نهادی مانند جمعیت امام علی، در این مناطق جایگاه مردمی پیدا کردند. 

حال این تشکل‌ها بودند که در نقش حامی محرومان به مناطق حاشیه‌نشین و خانواده‌های نیازمند سر زده و فرزندان ایشان را نه صرفاً با انگیزه‌های ایدئولوژیک که با نگاهی مدنی و شهروندی آموزش داده و با فرصت‌هایی برای خروج از دامنه‌های فقر و محرومیت آشنا می‌کردند. 

به این ترتیب بزرگ شدن جمعیت امام علی و شناخته شدنش در سطح بین‌الملل و ثبت شدن به عنوان مقام مشورتی خاص و در سال ۱۳۹۷ و عضویت در شورای امور اقتصادی – اجتماعی این سازمان بین‌المللی هر روز بر حساسیت‌ها نسبت به فعالیت‌های آن افزود. 

حالا حکومت با تشکلی طرف بود که نه تنها توان اثربخشی در خانواده‌های آسیب‌پذیر را داشت، بلکه با بیان معضلات و مشکلات در مناطق محروم، تلاش می‌کرد فاصله طبقاتی ایجاد شده پس از انقلاب در سطح دهک اول جامعه را تعریف کرده و تلاش کند راهکارهایی از جنس مشارکت عمومی برای حل بخشی از مشکلات ایشان را عملی کرده و اجرا کند. 

انحلال جمعیت امام علی، عقیم‌سازی تلاش‌های مدنی در ایران

موج نخست برخورد با نیروهای جمعیت امام علی نیز از همین‌جا آغاز شد. برخوردها ابتدا از طریق احضار برخی اعضاء موثر آغاز شد، سپس با هک کردن حساب‌های کاربری ایشان در شبکه‌های مجازی تداوم یافت و در نهایت ختم به دستگیری مدیر جمعیت و بعضی اعضاء آن در سال گذشته شد. ازاینجا به بعد مراحل پرونده‌سازی امنیتی در صدا‌و‌سیما و نهادهای دیگر وابسته به حکومت آغاز شد.

اتهاماتی که در رسانه‌های همسو با حاکمیت به صورت مداوم بیان می‌شود شامل: «نا‌امید کردن مردم و تامین خوراک خبری ضدانقلاب»، «سیاه‌نمایی در جهت ناتوان جلوه دادن حاکمیت»، «حمایت از اغتشاش‌گران» بود که کلید رمز حمله به جمعیت امام علی به حساب می‌آمد. 

در این میان «روزنامه کیهان» تلاش کرد شارمین میمندی‌نژاد رئیس جمعیت را هدف قرار دهد و او را چهره‌ای معاند معرفی کند. این روزنامه بدون ارائه هیچ مدرک روشنی در گزارشی نوشت: «شارمین میمندی‌نژاد فرزند محمدحسین میمندی‌نژاد است که از وابستگان دربار پهلوی بود و ضمن دوستی نزدیک با ارتشبد فردوست از مواهب دفتر ویژه اطلاعات بهره می‌برد و همچنین از رابطان انگلستان به حساب می‌آمد. محمدحسین میمندی‌نژاد پیش از انقلاب اسلامی به نشر افکار ضد‌ دین و التقاطی خود در نشریه رنگین کمان می‌پرداخت و آشکارا ضمن توهین به مقدسات و ائمه معصومین (ع) وقایع تاریخی و مذهبی شیعیان نظیر واقعه غدیر را زیر سؤال می‌برد… میمندی‌نژاد ضمن فریفتن برخی از توده‌های مردمی از رهگذر اقدامات عام المنفعه و اصطلاحا خیرخواهانه به دنبال دستیابی به مرجعیتی نخبگانی در فضای اجتماعی-سیاسی ایران برای خود و تشکیلات تحت مدیریتش است. بر مبنای این شواهد فعالیت‌های او نه تنها اقداماتی خداخواهانه برای رسیدگی به درد و رنج مردم مستضعف نیست بلکه فعالیتی حساب شده برای شکل‌دهی به افکار و تغییر جهت باورهای مذهبی مردم است.» 

حالا در حالی درخواست انحلال این جمعیت ازسوی وزارت کشور به قوه قضائیه ارسال شد و این قوه نیز حکم بر انحلال جمعیت داد که در ده سال گذشته خانواده‌های آسیب‌پذیر و محروم زیادی توسط این خیره مورد حمایت قرار گرفته‌اند. به نظر می‌رسد با تعطیلی آن، حاکمیت تلاش دارد جمعیت‌های همسو و خود ساخته‌ای را جایگزین آن کند. 

تعطیلی جمعیت امام علی تداوم نگرشی در حاکمیت است که با هر تشکل مردم‌ نهادی که وابستگی مستقیم به حکومت نداشته باشد، مخالف است. در حقیقت عنوان «سازمان مردم نهاد» از نظر جمهوری اسلامی غیر قابل قبول است و چنین سازمان‌هایی باید همانند روند خصوصی‌سازی در اقتصاد تنها در عنوان، مردم نهاد باشند و در عمل تحت پوشش یکی از نهادهای حکومتی فعالیت کنند.