راه حل سوم!

 

سالهاست که هنگام انتخابات جمهوری اسلامی این بحث میان مخالفین این رژیم ادامه داشته که در انتخابات چه باید کرد. عده ای از همان ابتدا انرا تحریم میکنند و عده ای به مردم پیشنهاد میکنند که به خاطر اینکه وضعیت بدتر نشود در انتخابات شرکت کنند. در انتها هم با یک اعلامیه خاتمه پیدا میکند. در این مدت هم بعضی وقت ها مردم بیشتر و بعضی خیلی خیلی کم در انتخابات شرکت میکنند، اما نتیجه زیاد فرقی نمیکند.

 

من ایرادی به مردم نمیگیرم، چون انها نمیدانند چه کار کنند. به نظر میرسد که این کارها باعث شده است که مردم هم از حکومت و هم از اپوزیسیون خسته شوند. نه انتخابات توانسته است مشکلی را حل کند و نه راهکار اپوزیسیون چیزی را تغییر میدهد. در بهترین حالت حتی اگر اکثریت مردم هم در انتخابات شرکت نکنند، حکومت کسانی را انتخاب خواهد کرد.

 

خب، چه کار باید کرد؟ تجربه کشورهایی که گذار به دموکراسی را طی کرده اند نشان میدهد که میتوان از فضای انتخاباتی بهره گرفت و با روشهایی انحصارطلبی حکومت را در مقابل حقوق شهروندان به چالش کشید. یعنی ایجاد فضایی که هم نیروهای اپوزیسیون و هم شهروندان در مقابل حکومت صف آرایی کنند. در اینجا باز رقابت میان اپوزیسیون و حکومت بر سر این خواهد بود که به چه میزان میتوان مردم را همراه خود کرد.

 

در این شکی نیست که حکومت مقاومت خواهد کرد و انتخابات را به همان شکل گذشته برگزار خواهد کرد، اما از درون این کشمکش ها مطمئناً یک جنبش دموکراسیخواه سر بر خواهد آورد.

 

محمد برزنجه

آذر 1399