۱- چهل و یکسال از اسارت ایران و ایرانیان توسط شبکه های مافیائی اسلامگرایان می گذرد و جامعه ایران به کرات برای رهائی بپا خاست و با اشکال وحشیانه سرکوب شد.
تجربه نشان داده که خیزش های پراکنده، بدون اراده آهنین سیاسی و اجتماعی در میدان، به شکستن دستگاه جهل، ستم، غارت، سرکوب و کشتار در ایران نمی انجامد.
۲- آزادی مردم توسط خود آنها، و با گام های عملی جهت تغییر توازن قوا در محلات وشهرها بسود شهروندان کشور میسر است.
۳- در تمام تحولات بزرگ سیاسی و اجتماعی پایدار تاریخی، عامل درونی جنبش شهروندی در مبارزات اجتماعی، سیاسی و انقلاب ها نقش تعیین کننده، و عوامل خارجی رل فرعی داشته اند.
۴- رقابت میان دو حزب دمکرات و جمهوریخواه در امریکا، در سرنوشت مردم آن کشور تاثیر مستقیم و به دلیل جایگاه این ابر قدرت در معادلات اقتصادی، سیاسی و نظامی جهان، بر روندهای تحولات جهانی در شعاع معین اثرگذار است.
با توجه به روانشناسی ناجی طلبانه بخشی از اپوزیسیون و مردم ایران و امید به آقای دونالد ترامپ، لازم است تاکید شود که؛
هیچ حکومتی منافع کشور خود را تابع منافع کشور دیگر نمی کند و خاستگاه سیاست را منافع کشور دیگر قرار نمی دهد.
از انجاکه سیاست های کشورها از فیلتر منافع خود می گذرند (البته حکومت اسلامی خائن به ایران و ایرانیان یک استثا می باشد)، جستجوی ناجی در خارج از ایران، توهمی بیش نیست.
۵- انتظار ما از جهانیان و همچنین دولت امریکا، همدلی، همسوئی و پشتیبانی از ارزش های دمکراتیک، لائیک و حقوق بشری بوده و از چنین خاستگاهی، لغو رسمیت نمایندگی ملت ایران توسط حکومت اسلامی، اجتناب از هرگونه حمایت از رژیم جنایتکار و متهم به جنایت علیه بشریت در ایران می باشد.
۶- ما می توانیم بعنوان جمهوریخواهان سرنگون خواه، از جنبش شهروندی ملت برای درهم شکستن حکومت اسلامی، با هدف تسخیر قدرت سیاسی توسط مردم و برای مردم دفاع کرده، تا مردم موفق شوند خود مستقلانه به پشتوانه خرد جمعی، همبستگی ملی، آزادی، داد، دمکراسی و برابر حقوقی شهروندی را زیر چتر جمهوریت متحقق کنند.
۷- برای برون رفت از مدار فرقه گرائی، سیاست های قیم مآبانه، آمرانه، پوپولیستی و قرار گرفتن روی ریل ارجحیت آزادی ایران، جامعه ایرانی، ائتلاف اجتماعی (همبستگی میدانی) را جایگزین بند و بست ها و موج سواری های اپورتونیستی جاری در اپوزیسیون کنیم؛
تفاوت های مان را در رسانه ها، جلسات سیاسی، کنفرانس ها، سمینارها و مجالس در فضائی متمدنانه، صبورانه و آزاد و دمکراتیک مورد بررسی قرار دهیم.
خیابان، محله و شهر را بعنوان سنگر همبستگی اجتماعی (شهروندی) و میدانی برای فلج کردن حکومت اسلامی انتخاب کنیم.
۸- همزمان با انتخابات امریکا، ما خیابان و همبستگی اجتماعی در خیابان را انتخاب کرده و اعلام می کنیم؛
ما به ناجی نیاز نداریم، اما دست دوستی و یاری همه ملل جهان را در مبارزه خود برای آزادی ایران و جامعه ایرانی می فشاریم.
۹- پلاتفرم جبهه شهروندی- اجتماعی و مبارزات میدانی را ثقل تمرکز، تشکل، سازماندهی و اقدام سیاسی سرنگون خواهان قرار دهیم. سنگرهای مان در خیابان ها، محلات و شهرها برای تحقق مطالبات زیر تدارک ببینیم:
۱- آزادی زندانیان سیاسی
۲- تامین آزادی بیان، گفتار، نوشتار، احزاب، ادیان، پوشش، سندیکاها و نهادهای فرهنگی و اجتماعی
۳- تدارک دمکراتیک مجلس موسسان متشکل از منتخبین شهروندان برای تصویب قانون اساسی کشور
۴- پایبندی به خرد جمعی جامعه، همبستگی ملی شهروندان و یکپارچگی کشور
۵- سرنگونی حکومت اسلامی و انتقال قدرت به نمایندگان منتخب مردم در مجلس موسسان نظام نوین
اقبال اقبالی
05.11.2020
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید