تراکتورسازی خاری بر چشمان استعمارگران و نژادپرستان

 

 

تراکتور برای آزربایجان است و شکوه و عظمت آزربایجان را به زبان « فوتبال » حرف می زند. اگر در بازی های بارسلونا همه تماشاگران و شیفتگان آن یکصدا فریاد می زنند: « کاتالان اسپانیا نیست» این حق طبیعی آنهاست. جهان و اسپانیا هم مجبور و محکوم به شنیدن آن هستند. در اینسو زبان « فوتبال » تراکتور شاید برای پایتخت آزاردهنده باشد اما برای ملت « اشغال شده » در حکم مارش ملی است. تراکتورسازی درست مثل مارش روز اول جمهوریت است. باشکوه و سرفراز. فوتبال، زبان مدرن جهان است. سیاست و فلسفه و عشق و ادبیات است. « مرزبندی بی مرز خویشتن » است. تاریخ و اجتماع و فرهنگ است. تماشاگران تراکتورسازی شهروند ایران نیستند شهروند آزربایجان هستند، شهروند مقاومت و فوتبال و عشق و رهایی هستند. آنها در قامت تراکتور دارند رؤیای خویش را می نگارند. تراکتور معادل همه « آزربایجان » است. جغرافیای تراکتورسازی « تورکچولوک » است. منتقدان به فلسفه تراکتورسازی بهتر است نگاهی به تیم های استقلال و پیروزی که وابسته ترین تیم ها به دولت و سیاست هستند بیندازند. به همان اندازه که استقلال و پیروزی تیم های نژادپرستان و استعمارگران و اشغالگران هستند تراکتورسازی تیمی برای رؤیای رهایی استعمارشونده ها است. 
در جام جهانی فوتبال، پرچم ها و سرزمین ها و مرزها با یکدیگر حرف می زنند. به یکدیگر شاخ و شانه می کشند و سرودهای ملی خویش را فریاد می زنند. فوتبال مملکت است و پرچم است و مبارزه برای اظهار وجود ملت ها. از یاد نمی بریم که نژادپرستی ایران بر اتوبوس حامل فوتبال ایران ترکیباتی چون « ستارگان آریایی » و قهرمانان پارسی می ندارد و به به آن می نازد. این آیا سیاست نیست؟ 
شعار « فرق ائله میر » و « عئیبی یوخ » عاشقان تراکتورسازی از بطن مفاهیم آزربایجانچیلیق بر می خیزد و ذهن نژادپرستان و تمرکز گرایان را به هم می ریزد. اگر به قول نهادهای سلطه قرار است در ورزش « فرهنگ سازی » صورت گیرد ما این « فرهنگ سازی » را به شیوه آزربایجانچیلیق بسط می دهیم. بگذریم از اینکه خودشان دارند در سایه همین شعار فرهنگ سازی به کنترل سیاسی باشگاه ها می پردازند. کثیف ترین بلا را بر سر فوتبال، سیاستمداران ایران در آورده اند. آنها فوتبال را ایدئولوژیکی کرده اند. 
طنین شعار «آذربایجان وار اولسون، ایستمییه ن کور اولسون» پایانی بر سلطه تیم های سیاسی « استقلال و پیروزی » پایتخت است. تیم هایی که از آخور سیاست و قدرت و اشغال و جناح بازی‌ها تغذیه می کنند. 

 

• تراکتورسازی با دو بال « تورکچولوک » و « آزربایجانچیلیق » چون عقابی تیز چنگال بر سر استعمارگرها و نژادپرستان فرود آمده است. برای همین آنها از تراکتورسازی نفرت دارند. و درست برای همین ما تراکتورسازی را دوست داریم.
•