خواستار که به دلیل فعالیتهایش در سالهای ۸۳ و ۸۸ و ۹۲ سه بار حکم زندان گرفته و جمعا نزدیک ۵ سال زندان را تحمل کرده، از وضعیت وخیم زندانیان سیاسى سخن گفت و با ” وحشتناک” خواندن وضعیت حقوق بشر در ایران ، خواستار مداخله جامعه بین الملل براى توقف سرکوب و خفقان در کشور شد.
آقاى خواستار که از زمان شاه جزو مبارزین بوده و بدلیل فعالیتهایش درزمان شاه دو ترم از دانشگاه محروم شده بود، دخالت رژیم جمهورى اسلامى در کشورهاى منطقه از جمله سوریه و یمن و عراق را محکوم کرد ودر پیامى خطاب به ” برادران مسلمان در کشورهای عربی” گفت: “جامعه ایران در حال حرکت دمکراسى و جدایى دین از دولت است و خواهان آبادى کشور و زندگى مسالمت آمیز با همسایگانمان و همه دیگر ملت‌ها دوست و برادر است”.
در ادامه متن کامل گفتگو را مى خوانید:
١- آقاى خواستار، شما به عنوان یک فعال فرهنگى و عضو کانون صنفى معلمان، که بدلیل فعالیتهایتان زندانى هم شدید ، وضعیت معلمان ، کارگران و کلا وضعیت حقوق بشر در ایران را چگونه ارزیابى میکنید؟
وحشتناک است، در کشور ما حاکمیت مسائل ابتدایی حقوق بشر را نیز رعایت نمی‌کند. ما هیچ‌گونه آزادی نداریم. برای نمونه NGOها و کانون صنفی فرهنگیان در استان خراسان که در زمان محمد خاتمی و حدود ۱۳ سال پیش، یک انتخابات برگزار کرد، کماکان اجازه برگزاری یک انتخابات آزاد را ندارد. به هیچ عنوان آزادی‌های ابتدایی موجود نیست و مسائل ابتدایی حقوق بشر که باید رعایت بشود، رعایت نمی شود.
برای اندک فعالیتی افراد را به زندان می‌اندازند. اگر اینک من آزاد هستم به این دلیل که آنقدر به زندان رفته و آمده‌ام که دیگر خسته شده‌ام و آنها به این نتیجه رسیده‌اند که اگر مرا زندانی نکنند، سر و صدای کمتری ایجاد می‌شود ولی باز هم اگر به این نتیجه برسند که باید مرا ببرند، فورا خواهند برد.
٢- در روزهاى گذشته خبر اعدام اعدام دسته جمعى ۲۵ فعال عقیدتى کُرد منتشر شد که سازمان الملل این اعدامها را محکوم کرد، اما از سوى دیگرمیبینیم که این اعدامها با بیست و هشتمین سالگرد قتل عام ۳۰ هزار زندانی سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ با همزمان شده ، شما دلایل بازگشت دوباره سیاست اعدامهاى دسته جمعى از سوى جمهورى اسلامى را چه میدانید؟
تمامی حکومت‌های دیکتاتوری در سرتاسر جهان، برای ایجاد وحشت و ممانعت از حضور مردم در صحنه و تلاش برای رسیدن به حقوق خود، از ترور استفاده می‌کنند، این برای دیکتاتورها یک اصل است. کشور ما نیز جدای از این اصل نیست. قتل عام سال ۶۷ در تاریخ ۲۰۰ ساله ایران، با تمام حکومت‌های استبدادی و دیکتاتوری که داشته، بی‌سابقه بوده است. در سال ۶۷ چنان قتلی عامی به راه انداختند که ملت دچار بهت شد، که واقعا چه خبر است؟ اینها (حکومت) که چیز دیگری می‌گفتند، چه شد که کشور ما به این روز افتاد؟
همینک نیز همه برادران اهل تسنن ما، هر عقیده‌ای که داشته باشند، این اعدامها را محکوم می‌کنند، خود من نیز این اعدامها را محکوم می‌کنم. بارها گفته شده که این دادگاه‌هایی که برگزار شده نیز در تاریکخانه بوده است.
٣- فعالان و سازمانهاى حقوق بشر مى گویند که فعالان کُرد اهل سنت در راستاى سیاستهاى ” پرونده سازى” نهادهاى امنیتى و افراطى جلوه دادن جنبش سنى هاى ایران صورت گرفته ، چون که اغلب اعدام شدگان عضو هیچ سازمانى نبوده و فقط فعالیت تبلیغاتى عقاید مذهب خودشان را به طور مسالمت آمیز دنبال مى کردند، نظر شما در این باره چیست؟
بارها گفته‌ام در کشوری که مسائل ابتدایی حقوق بشر رعایت نمی‌شود، به اقوام ایرانی و از جمله برادران کرد ما ظلم مضاعف رو داشته می‌شود. به این معنا که اگر تحرکاتی در مناطق فارس‌نشین و شیعه صورت گیرد، احکام سبک‌تری برای آنها صادر خواهد شد و به دیگران احکام سنگینی داده می‌شود. بنده در زندان وکیل‌آباد مشهد با ۱۲ نفر از مولوی‌های اهل سنت هم‌بند بوده‌ام. هر چقدر با خود می‌اندیشیدم به این نتیجه می‌رسیدم که اینها جرمی انجام نداده‌اند ولی احکام زندان از ۲ تا ۱۰ سال برایشان صادر شده بود.
۴- بعد از اینکه در دهه شصت بیشتر اعدامهاى دسته جمعى و قتل عام در زندانها علیه اعضا و هواداران سازمانهاى سیاسى سراسرى اجرا مى شد از دهه هفتاد به بعد علیه اعدامها علیه فعالان ملیتها واقلیتهاى قومى و مذهبى بیشتر شده و شدت گرفته، البته این اعدامها با بروز جنبشهاى ملى در بین کردها ، بلوچها و عربهاى اهواز همراه بود، جنابعالى رشد جنبشهاى هویت طلبى ملیتها و اقلیتهاى مذهبى در ایران را چگونه ارزیابى مى کنید؟
تمام این اعدام با آنچه گفتید، نسبت دارد و با مقدار آگاهی اقوام ایرانی و ملت ایران رابطه مستقیم دارد، به این معنا که هر چقدر ملت و اقوام ایرانی آگاه‌تر شوند، حاکمیت فشار را بیشتر می‌کند، مبادا که کنترل از دستش خارج شود و این فشار به صورت زندان و اعدام است؛ این یک حقیقت است.
۵- اغلب فعالیتهاى شما درباره پشتیبانى از جنبشهاى اعتراضى معلمان و مطالبه آزادى زندانیان سیاسى، عقیدتى ، مدنى ، کارگرى و زندانیان زن بوده، تلاشهاى شما و همفکرانتان تا چه اندازه در افشاى نقض حقوق زندانیان و عدم دادرسى عادلانه در حق آنان و کلا نقض حقوق بشر در ایران مؤثر بوده است؟
ما اعتقاد داریم که ما باید به وظیفه خود عمل کنیم و مسلما ما از دوستان و ملت ایران نیز انتظار نداریم که خود را به خطر بیاندازند ولی بارها در جمع‌های مختلف گفته‌ام که اگر یاری اینها نبود و اگر در جمع‌های خودشان از فعالان صنفی، مدنی و سیاسی حمایت نمی‌کردند، اینها (حکومت) پوست ما را می‌کندند و پوست ما را پر از کاه کرده و در مدرسه می‌گذاشتند تا برای دیگران درس عبرت شود. لیکن ما می‌دانیم که انجام این کار به این راحتی نیست و ما خودمان هم تلاش می‌کنیم به لقمه‌ای تبدیل شویم که اینان نتوانند به راحتی ما را ببلعند. من نیز همیشه تلاش کرده‌ام از همه کسانی که برای آزادی، دموکراسی و حقوق بشر فعالیت می‌کنند، حمایت کرده و آنها را به شهرت برسانم تا حاکمیت نتواند آنها را به راحتی ببلعد. چنانکه این فعالان زبان باز کنند، حاکمیت نخواهد توانست آنها را سرکوب کند همین مولوی‌های اهل سنت که با من در زندان نبودند، از آنجا که صدایشان به جایی نمی‌رسید، هر بلایی سرشان می‌آمد.
همه دست به دست هم بدهیم و به این فکر نباشیم که حالا اگر فردی در گوشه‌ای بود و بلایی سرش آمد، از او بگذریم. از جزء تا کل همه باید به حساب بیاییم.
۶- آینده جنبشهاى اعتراضى از جمله جنبشهاى معلمان ، کارگران ، زنان و اقشار مختلف جامعه علیه تبعیض و فقر و بیکارى و بى عدالتى و فساد و رشوه و در مقابل هدر دادن اموال و دارایى هاى کشور ایران براى سرمایه گذارى در حمایت ازگروههاى فرقه گراى و تندروى مذهبى در منطقه وجهان را چگونه ارزیابى مى کنید؟
جنبش مدنی ملت ایران بسیار قدرتمند شده است. این پیام مرا به برادران مسلمان در کشورهای عربی برسانید؛ ایران در حال رسیدن به مرحله‌ای است که دین را از دولت جدا کند. دین یک امر شخصی برای داخل منزل و داخل مسجد است. اینک به جرات می‌توان گفت ۹۹ درصد مردم ایران به این نتیجه رسیده‌اند که دین باید از حاکمیت جدا باشد. ایران در حال رفتن به سمت دموکراسی است و ایران که به دموکراسی برسد، کل خاورمیانه به آرامش خواهد رسید. به این معنا که ما با هیچ کشوری جنگ و دعوا نداریم و می‌خواهیم با همه ملت‌ها دوست باشیم. ما دخالت حاکمان خودمان در سوریه و همکاری آنها با “بشار اسد” جنایتکار و همچنین دخالت در یمن و عراق را محکوم می‌کنیم. جنبش مدنی ایران در حال قدرتمند شدن است و به مرحله‌ای خواهد رسید که وارد فاز دموکراسی شویم و ما می‌خواهیم کشور خودمان را بسازیم و آن را آباد کنیم. ما می‌خواهیم با همسایگانمان و همه دیگر ملت‌ها دوست و برادر باشیم.
۷- سازمان ملل وسازمانهاى مدافع حقوق بشر اعدامهاى اخیر را محکوم کردند، به نظر صرف محکوم کردن نقض حقوق بشر براى توقف سرکوب در ایران کافى است؟ پیام شما به عنوان یک فعال حقوق بشر به جامعه بین الملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران چیست؟
در این شکی نیست که محکوم کردن خوب است ولی کافی نیست. دنیا باید ملت ایران را درک کند. ما نمی‌توانیم به دنیا راهکار پیشنهاد دهیم، مسلما باید راه‌هایی انتخاب شود که ملت ایران ضربه‌ای نخورد. ملت ایران بسیار آگاه است و خیلی رشد کرده و به بلوغ سیاسی رسیده‌اند، یعنی اینکه افکار حاکمیت را به هیچ عنوان قبول ندارد. این اعدامها و زندانها را قبول ندارد . برای نمونه می‌توانم بگویم در ایام عید نوروز اهالی مشهد و خراسان، علیرغم اینکه ما اصرار داشتیم که اخبار منتشر نشود مبادا که نیروهای امنیتی برای این خانواده‌ها مزاحمتی ایجاد نکنند، از خانواده‌های دو تن از زندانیان معلم چنان استقبال کردند که همه ایران خارج و داخل را به تشویق وا داشت.
ملت آگاه ایران راه‌هایی را انتخاب خواهد که که با کمترین هزینه به آزادی و دموکراسی برسد. ما از دنیا تقاضا داریم به هر نحوی که صلاح می‌دانند و به نحوی که به ملت ضربه‌ای نخورد، به این ملت برای رسیدن به آزادی و دموکراسی کمک کند و مطمئن باشد که کل خاورمیانه به ثبات خواهد رسید.العربیه
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید