فردا، از راهپیمایی "آشغال روبی" محمد ملکی پشتیبانی کنیم!

محمد ملکی، کنشگر سرشناس سیاسی، از ساعت 10 بامداد فردا، جمعه 16 بهمن 1394، راهپیمایی اعتراضی "آشغال روبی" خود را از ضلع شمالی چهارراه پارک وی تهران، به سوی میدان ونک، آغاز خواهد کرد.

محمد ملکی پیشتر روشن ساخته است که این "آشغال روبی" نمادی از کوشش برای روفتن "آشغال" های جامعه ی ستمزده ی ایران است، که 37 سال است زندگی ایرانیان را تیره ساخته اند.

محمد نوریزاد، که در این راهپیمایی همراه محمد ملکی است، در این باره می نویسد:

همه با هم: آشغال ها را بروبیم!

یک: روز جمعه شانزده بهمن، ساعت ده صبح، ضلع شمالی چهار راه پارک وی، مقابل آتش نشانی، چشم به راه شماییم.

دوستی برای من نوشته بود: از دزفول می آیم و با شما همراهی خواهم کرد. می گویم: نگران "برادران" نباشید. ما مگر قرار است چه بکنیم که بخواهند مزاحم ما باشند؟

ما محیط زیست خود را – برخلاف آنان – دوست داریم. می خواهیم اطراف خود را از وجود آشغال ها پاکسازی کنیم.

اگر قرار باشد عده ای " آشغال روب " که دستکش بدست و کیسه بدست مشغول آشغال جمع کردن اند، برای حاکمیتِ به این گندگی نگران کننده باشد، خب چه فرقی است میان آشغال ها و این گنده ی نگران؟

اطمینان دارم همه با هم روز قشنگ و شاد و بیاد ماندنی ای را رقم خواهیم زد. آخر تا کی آشغال ها را در هر کجا بچشم ببینیم و بی تفاوت از کنارشان رد شویم. ما و شما باید تکلیف مان را با آشغال ها روشن کنیم.

آشغال ها را یکی یکی برمی داریم و در زباله دان ها می اندازیم. کاری هم به زباله دانی تاریخ نداریم. آهای ای همه ی کسانی که به زندگی در کنار آشغال ها "عادت" کرده اید، این حرکت را قدر بدانید و با ما همراهی کنید.

دو: فرستادن آقای دکتر ولایتی – مشاور بین المللی رهبر - به مسکو برای آراستنِ "بعضی کارهای خاص" نشان از این دارد که: خود آقای روحانی و وزارت خارجه و جناب ظریف و کل دستگاه دیپلماسی اشان یعنی هیچ! وگرنه شخص ظریف نیز در این سفر همراه بود تا سخنِ درِ گوشیِ نانوشته ای در میان نباشد.

من به اهداف اعلام شده ی سفرِ ولایتی به مسکو که نگاه کردم، دیدم همه ی این اهداف از وظایفِ ابتدایی و حتمیِ وزارت خارجه است.

نه این که یک بابایی که در نظامِ قانونیِ کشور جایگاهی ندارد، دور از چشم دستگاه رسمی و قانونیِ وزارت خارجه گفتگوهایی انجام بدهد که در هیچ کجا ثبت نمی شود و در فردای وازدگی، مسئولیتی نیز پذیرفته نخواهد شد.

می گویم: اگر آخوندها و روشنفکران و مبارزینِ سال های دور، شاه را بخاطر وابستگی اش به آمریکا می نواختند و تقبیح و مسخره می کردند، اکنون چرا در وابستگی که نه، در خمیرگونگیِ هست و نیست کشور در دست روسها سکوت کرده اند؟

این سر و سرّی که جناب رهبری با روس ها دارند و کل مملکت را فرش زیرپایشان فرموده اند، نباید صدایی و اعتراضی و تقبیحی بر بیانگیزد؟ راستی ما را با اینجور مباحث چه کار؟ بده ببینم آن کیسه های زباله را!

محمد نوری زاد
پانزدهم بهمن نود و چهار - تهران