جایزه نوبل هم مانند دموکراسی غربی آلوده شد!

امروزه بنام دموکراسی جهان سوم را غارت می کنند و با آمدن حکومت دیگر در کشورهای دموکراسی می گویند آن دولت پیشین بود جنایت کرد و ربطی به این دولت ندارد!

یکی از شگردهای سیستم جمهوری نوین در جهان دموکراسی غرب می باشد.

دادن نشان یا جایزه صلح به اوباما جهان را شگفت زده کرد.

درست مانند آن که در آغاز سال تحصیلی به دانش آموز کارنامه قبولی بدهند و او را بعنوان نخبه ترین نیز برگزینند.

آنانی که این جوایز را تقدیم می کنند بهتر از هر کس دیگری می دانند جریان چیست.

اوباما خود نیز می داند که مانند همان دانش آموز آغاز سال است.

با دخالت نیروهای اروپایی این جایزه به اوباما داده شده که اوباما را در عمل انجام شده قرار دهند.

درست زمانی که اسراییل احساس خطر می کند. درست زمانی که جریانها و نیروهای داخلی آمریکا به اوبـــامــا فشار می آورند.

اگر اندک احتمالی وجود می داشت که اوباما برای مبارزه با تروریزم به ایران یا کره یا کشورهای دیگر یورش ببرد،با اهدای این جایزه آن حتمال این یورش نیز از میان رفته است.

این جایزه مانند تیغ دو دم عمل کرد. یکی سیلی محکم به اسراییل و دوم اوباما را در رودربایستی و عمل انجام شده قرار داده است.

حتی برای پایمال نشدن جایزه ای بنام نوبل که دریافت نموده می بایست رعایت کند.

در اصل برای نخستین بار است که از جایزه نوبل بعنوان ابزار سیاسی بهره می جویند.

این امر می تواند ضربه ای محکم برای بی اعتبار کردن نوبل باشد. بویژه اگر جناح راست آمریکا متوجه همین امر شود و درست آن کار خلاف انتظار نوبل را به خورد اوباما دهد.

آنگاه فاتحه نوبل برای همیشه خوانده است. زیرا اساس و شالوده نوبل به نوآوریهای تعلق دارد که دانش بشریت را یک گـام به جلو ببرد یا برده باشد.

بخوبی آشکار است این جایزه می تواند یک هویج بسیار بزرگ برای جمهوری اسلامی و یک هویج دیگر برای غارتگران و چپاولگران ایران بحساب آید.

آری .طبعاً صلح چیز خوبی است و کسی جز کمپانی های اسلحه شاید مخالف آن نباشد.

ولی مردم ایران بیاد دارند که هشت سال جنگ میان ایران وعراق کسی بفریاد ایران نرسید.

جهان سکوت کرد و همین جایزه نـــوبــــل به آقـــای جــمـــی کـــارتـــر داده شد. کسی که بنیان جنگ هشت ساله را با آوردن خمینی و پشت پا زدن به شاه بنا نهاد. چه جوانها که کشته نشدند؟

چه خانه که ویران نشد؟ چه جوانهایی که هنوز بعنوان معلول در ایران که درصد بالایی را نیز دارد، با فلاکت زندگی نمی کنند؟ ننگ بر آن دموکراسی شما غربی ها و ننگ بر آن جایزه نوبلتان که با خون مردم و انسانها به امضاء می رسد.

اگر قرار است پیشاپـیـش به کسی جایزه صلح بدهید. خوب به آقای جرج بوش هم جایزه صلح نوبل می دادید که شاید او در عمل انجام شده قرار می گرفت و به عراق و افغانستان حمله نمی کرد!؟

خدا داند که از پول نفت ایران چه باج هایی به چه کسانی در چه مقامهایی داده می شود.

افسوس خبرش پس از سی سال دیگر درز می کند.

وقتی بیل کلینتون از مردم ایران بایت دخالت در امور ایران پوزش می خواست نسل نوین اصلا نمی دانست که او چه می گوید! از چه پوزش می خواهد؟! اگر هم بداند می گوید ای بابا ولش ما فعلا درگیر نظام آخوندی هستیم.

همان نظامی کهباز توسط جهان دموکرات به ایرانیان تنقیه شد.

رک راست همینجا با ایرانیان بگویم. آن ایرانی که القائده را دست نشانده غرب می داند ولی آخوندها را از این امر جدا می داند بگذار در نادانی خود زیست کند. زیرا همه آنها بذری بودند که به ترتیب در آسیا و خاورمیانه کاشته شدند و امروز فصل درو است.

آری . بــذر هایی مانند انجمن حجتیه ، اخوان المسلمین در کشورهای عربی، گروه فرقان، و صدها گروهای مذهبی و غیر مذهبی فراماسیونری از سی یا چهل سال پیش کاشته شدند و امروز فصل درو آنها می باشد تا شمع فروزان دموکراسی در جهان غرب پایدار بماند.

نوش جهان کشورهای مسلمان عربی و غیر عربی. آنقدر به سر و سینه خود بزنند تا جانشان بالا آید.

مگر بالا آمدن جان شاخ دُم دارد. بنگرید که در چه منجلابی زیست می کنید. حقوقتان نسبت به درآمد و ثروت ملی تان چه اندازه است.

تا کنون که کارنامه بشریت در مجموع و کارنامه جهان دموکراسی به اخص چیزی جز ننگ نبود.

به امید روزی که بشریت از این جهالت و نادانی بیرون آمده و بفکر نجات زمین و سایر جانداران باشد. اگر دسته کم بشر به فکر خود نیست.

خود من هم از یکی از همین قربانی های این جهان به اصطلاح آزاد و دموکراتیک هستم مانند هزاران نفر دیگر که سرزمین من به نابودی کشانده شد و ما هم آواره.

پاینده ایران. به بیداری بشریت. نیک جعفرزاده

۱۰ اکتبر برابر با هیژده مهر ماه = ۱۸ مهر۷۰۳۱ میترایی