خوابِ خرگوش

ای رفته به خواب وُ خوابِ خرگوش

بر ظلم وُ ستم کشیده سرپوش

انجام وُ سرانجامِ تو جادو

زان گِردِ سرت هاله ی منقوش

سیل آمد وُ راهِ رفتن بست

از وحشتِ مردمی تو بیهوش

عمرت به سر آمد وُ ندانی

زهرابِ دگر ز جام، می نوش

تومارِ تو پاره پاره طی شد

غافل شده ای وُ پنبه در گوش

گر خفته ی خوش خیالِ خویشی

مرگ آمد وُ می گشاید آغوش

ای خالقِ خوف وُ خون به خانه

زین خرقه نهاده بر سر وُ دوش

ای بیهُده یاوه گویِّ مکار

رسوا شده ای وُ فخر بفروش

نان از سرِ سفره ها ربودی

ای فتنه نفاق کن فراموش

جان ها همه از جورِ تو در رنج

آواره شدند وُ خانه بر دوش

از بستنِ این وُ کُشتنِ آن

ای گشته ز بویِ خون، تو مدهوش

بشنو که خروش وُ جنبش آمد

در کوچه وُ برزن این زَنَد جوش

آن غنچه ی ناشکفته وا شد

از غصه شدی چنین سیه پوش!

چون لاله ی واله بال بگشاد

کِی گشته بهارِ خانه خاموش

در دیده وُ دل شرر بپا شد

آتش شده ایم وُ پُر تب وُ توش

این بانگِ بلندِ خیزشِ ما

تابیده به هر طرف چو چاووش

این قصه ی عاشقانِ شیدا

برخیز وُ دوباره خوان وُ بنیوش

2010-02-19