کسی چه می‌داند پشت دیوارهای بلندی که تابلو «عکسبرداری ممنوع» رویشان نصب شده، چه اتفاقی در حال وقوع است؟ ماجرا زمانی آشکار می‌شود که ستون های بناهای بلندمرتبه از دیوارها بالا می‌زنند و دیده می‌شوند؛ زمانی که به نظر کار از کار گذشته و حتی اگر تخلفات رخ داده فراوان هم باشد، با این توجیه که «کاری‌ست که شده!»، ساخت و ساز ادامه می‌یابد!
واگذاری زمین هایی که قرار بود بوستان شود، به مجتمع های مسکونی و تجاری (اتفاقی که بر سر بوستان مادر رفت یا نقشه هایی که برای ساخت و ساز در بوستان ولایت طرح ریزی شده!) به غایت عجیب به نظر می‌رسد و ساخت و ساز در زمین هایی که متعلق به پادگان ها و مراکز نظامی و انتظامی هستند (مانند پادگان 06)، حکم قانون شکنی بسیار تلخ تری را می‌یابند. قانون شکنی‌ای که نه توسط اشخاص عادی، که توسط ارکان قانونی کشور رخ می‌دهند و مقابله با آنها می‌بایست راحت تر باشد، ولی به دلایلی سخت تر به نظر می‌رسد.
شاید عجیب باشد که بشنویم زمین هایی که در اختیار ارگان های نظامی و انتظامی قرار دارند، گاه تبدیل به برج های مسکونی می‌شوند یا از دلشان مجتمع های تجاری سر بر می‌آورد و اعتراض مردم و حتی برخی مسئولان در توقف این روند، کمترین اثری ندارد ولی متاسفانه بارها و بارها شاهد بوده‌ایم که اعتراض امثال نمایندگان مردم در شورای شهر و حتی احضار شهردار پایتخت برای توضیح درباره برخی پرونده‌ها، هیچ حاصلی جز تزریق یاس به جامعه و جری تر شدن باقی متخلفان نداشته است.
بر این اساس، عجیب نیست که بشنویم امروز، احمد مسجدجامعی، نماینده مردم تهران در شورای شهر که تا چندی پیش بر کرسی ریاست این شورا تکیه زده بود، همراه با نوعی یاس از اتفاقات شومی که در این عرصه در سطح شهر راخ می‌دهد سخن گفته و افزوده: «اگر قرار است در پادگان ها ساخت و ساز انجام شود، همان بهتر که پادگان باقی بمانند.»
وی با نیم نگاهی به تغییرات بودجه‌ای شهرداری برای سال آتی، به کاهش درآمد های شهرداری از حوزه ساخت و ساز اشاره کرده و گفت: «به رغم این کاهش، شاهد کسب در آمد شهرداری در حوزه های دیگر از جمله ساخت و سازهای تجاری هستیم؛ مثل ساخت و ساز در بوستانها که برای نمونه می‌بینیم قرار است در بوستان ولایت مرکز تجارت جهانی ساخته شود. اگر قرار است فضای باز آنجا در اختیار ساخت و ساز قرار گیرد، همان بهتر بود که به صورت پادگان و فرودگاه قلعه مرغی باقی می‌ماند.»
این عضو شورای شهر در ادامه در حالی از تداوم برنامه ریزی برای چنین ساخت و سازهایی در پادگان های دیگر شهر گلایه کرده و از مدیریت شهری می‌خواهد که در مقابل چنین عملکردهایی مدبرانه عمل کند که پیش از وی برخی دیگر از همکاران وی در این باره اعتراضات فراوانی نشان داده‌اند اما به رغم پیگیری های فراوان، راه به جایی نبرده‌اند.
اما انتقاد مسجد جامعی از این رو جالب توجه است که نکته‌ای نغز در بطن آن نهفته است؛ قانون خروج پادگان ها از شهرها؛ بر این اساس کافی است کمی در انگیزه قانون گذار از تصویب چنین قانونی غور کنیم تا دریابیم خروج پادگان ها از شهر هر دلیلی داشته، قطعا ساخت مجتمع های مسکونی، تجاری، پاساژ و ساخت و سازهای گسترده در محل این پادگان ها هرگز مدنظر نبوده است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید