اشغال سفارت انگلستان محصول سردرگمی و انزوای رژیم

Posted on 30 نوامبر 2011

دیروز خیابان فردوسی شاهد تعدادی از اوباش بسیجی بود که از سفارت انگلستان مثل مور و ملخ بالا می رفتند , گویی قرار است با فتح این ساختمان و محوطه آن از تمام دنیا انتقام بگیرند , پرچم اسلام را در سرزمین کفر فرو نشانند , شاید هم در این آشفته بازار , در عقل به اصطلاح با بصیرت خود به دنبال گرفتن جاسوس در این سفارت بودند . به هر حال این روزها بازار کشف جاسوس در این مملکت داغ است.

اشغال سفارت یک کشور از نگاه دولتها امری محکوم و غیر قابل قبول است . چرا که از لحاظ دیپلماتیک سفارت یک کشور در واقع خاک آن کشور محسوب می شود و از وجهه بین المللی این عمل یک نوع اعلام جنگ تلقی می گردد . اما اکنون این حرکت عده ای از حامیان حکومت ولایت فقیه چه دستاورد و چه پیامدی می تواند به دنبال داشته باشد ؟

آنچه که ماهیت این رژیم به ما ثابت کرده است , یورش دیروز به سفارت نمی تواند کار عوامل خودسر باشد و بعید به نظر می رسد افراد با نفوذ در حکومت از این موضوع و اجرای این برنامه بی اطلاع باشند . هرچند که تا این لحظه موضع رسمی دولت ایران بیانگر تاسف و نه عذر خواهی بوده و سخنگوی این دولت هم سعی بر آن داشته که این حرکت نابخردانه را به گردن عده ای از به اصطلاح دانشجویان خودسر بیندازد , اما حضور بعضی از نمایندگان مجلس و حتی نیروهای امنیتی با پست سازمانی در سپاه در بین این افراد و از طرف دیگر عدم مقابله نیروی انتظامی حاضر در صحنه چیز دیگری را اثبات می کند . برای پیدا کردن ریشه این ماجراجویی ها نیازی نیست راه دوری برویم , چرا که مدتی ست مقامات نظامی رده بالا و همچنین روحانیون حکومتی از تریبون های رژیم مرتب مشغول جوسازی و شاخ و شونه کشیدن علیه اسرائیل , آمریکا و کشورهای غربی درگیر در پرونده اتمی ایران هستند . سردارانی مثل نقدی , حجازی , رشید و جعفری که هر کدام به نوبه خود در هدف قرار دادن مواضع آمریکا و اسرائیل و هم پیمانانشان در منطقه و موشکهای آماده به شلیک سخن می گویند. به نظر می رسد موج جدید تحریمها که این بار صنایع نفت و پتروشیمی و بانک مرکزی را هدف قرار داده است بد جوری حلقه حاکمیت , سران قوا و مقامات سپاه را به انفعال کشانده است . مجلس فرمایشی و نمایندگان گوش به زنگ هم که نمی خواهند از این قافله عقب بمانند مرتب در حال تصویب طرح کاهش روابط با این و آن هستند که شاید به خیال خودشان منجر به تنبیه و تجدید نظر این دولتها گردد , روابطی که البته مدتهاست به سردی گراییده

اشغال سفارت انگلستان به دست این عوامل تندرو نتیجه همین جوسازی های رژیم است , حال باید منتظر واکنش دولتها و شورای امنیت بمانیم . قطعا پیامد این ماجراجویی ننگین عواقب سنگینی را به همراه خواهد داشت , از تنگتر شدن حلقه تحریمها تا تعطیلی سفارت کشورهای هم پیمان حوزه یورو که رژیم را در انزوای کامل قرار خواهد داد اگر چنین اتقافی روی دهد که دور از ذهن هم نیست , حکومت برای برون رفت از این وضعیت چه می کند ؟

1 - ممکن است مجبور شود با دادن امتیازهای فراوان و خرج منافع ملی سعی در فرار از این وضعیت کند , ابن شیوه تا زمانی که توازن قوا در منطقه کاملا به ضرر رژیم نباشد جواب خواهد داد .

2- اما حالت دوم زمانی ست که حکومت , متحد استراتژیک خود را از دست بدهد , یعنی رژیم بشار اسد سقوط کند. در این حالت رژیم سعی می کند از تنها راه یعنی شعله ور کردن آتش جنگ به بقای خود ادامه دهد , جنگی که بازنده اول و آخرش مردم خواهند بود