چرا اوباما با ما نیست؟

در این روزهای بحرانی و سرنوشت ساز روزی نیست که ما نشنویم که چرا جامعه جهانی و در راس آن آمریکا و اتحادیه اروپا از ایرانیان وتلاش آنان برای رهایی و آزادی از ننگ جمهوری اسلامی، آنچنان که شایسته است دفاع نمیکنند. ادعا و انتظاری که به نظر اینجانب فقط تا حدودی درست است. میگویم فقط تا حدودی، چرا که به نظر اینجانب انتظار اینکه جامعه جهانی بدون اینکه طرف معامله ای داشته باشد، بخواهد و یا اصولا بتواند به ما ایرانیان کمکی بکند انتظاری است خام و بسیار بیمورد.

به ادعای اینجانب، جامعه جهانی، در شرایط فعلی جهان ،خاورمیانه، بخصوص عراق و افغانستان، محقا وجود نکبت جمهوری اسلامی را با تمام معایبش بر خلاء بعد از فروپاشی آن ترجیح خواهد داد و در نبود آلترناتیو و یا حکومت سایه، هرگز پشت جمهوری اسلامی را تا آنجا خالی نخواهد کرد که این رژیم منفور از هم فرو بپاشد. متاسفانه این موضوع را جمهوری اسلامی به مراتب بهتر از مخالفان آن درک کرده و فهمیده است. امروز همه میدانند که جامعه جهانی یکبار درسال 57 در مقابل اراده ملت ایران سر فرود آورد و رفتن شاه را گردن نهاد. مسیله ای که بعضا به خواسته و بعضا ناخواسته ذکر نمیشود این است که جامعه جهانی در آن زمان از امکان معامله با گروهی منسجم و با رهبری مقتدر در راس آن برخوردار بود. امری که متاسفانه امروز صحت ندارد و موجود نیست.

پس دفعه دیگر که به جان اوباما وجامعه جهانی غر میزنیم، قدری انصاف داشته باشیم و از خود بپرسیم که اگر ما جای آنها بودیم چه میکردیم؟ براستی آیا تخم مرغهای خود و منافع جهان را در سبد میر حسین موسوی یا کروبی میگذاشتیم تا ایران و جهان را بسوی عصر "طلایی" خمینی و دهه 60 ببرند؟ و یا اگر ما جای آنها بودیم با چند مفسر سیاسی که هر روز وقت خود و ملت ایران را با پرداختن به افشاگریها و پرده برداریهای ملال انگیز سران کثیف جمهوری اسلامی تلف میکنند، سر یک میز مینشستیم؟ بطور یقین جواب این سوالات چیزی جز نه نیست.

در پایان امیدوارم که کسانی که خود را از اعضای تاثیرگذار اپوزیسیون ایران میدانند و احترامی برای کار و فعالیت خود قایلند ، عزم خود را جزم کرده، کمر بر تشکیل یک دولت سایه ببندند. بطور قطع ایرانیان با داشتن اینهمه نخبه در گوشه کنار دنیا ،مشکلی برای پیدا کردن وزرای یک کابینه ملی نخواهند داشت. کابینه ای که تمامی طیفهای ایرانی را در بر بگیرد. کابینه ای که با تیمی مجرب و دیدی سکولار،با در دست داشتن برنامه ای جامع و حمایت ملت ایران، قابلیت و استطاعت نشستن در پشت میز مذاکره با جهان را داشته باشد. در آن روز بطور قطع جامعه جهانی هم چاره ای بجز معامله با ما ایرانیان و دولت ایرانی ما نخواهد داشت و خطر جنگ داخلی و آشوب نیز از سر ملت ایران رفع خواهد شد.

در پایان امیدوارم که این نوشته کمکی به شروع این بحث حیاتی باشد! بحثی که میبایست مدتها پیش شروع میشد.

ایران هرگز نمیمیرد

شهرام فریدونی

شنبه 04 ژانويه 2010 - 14 دی 1388

لینک

http://www.newsecularism.com/2010/01/08-Friday/010810-Shahram-Fereiduni…

--

با درود به ایران وتمام ایرانیان آزاداندیش

اینچنین گفت سقراط حکیم

شالوده اصلی هر فضیلت و منبع سعادت ، شناخت هدف های زندگی و وقوف به ذات و ماهیت خوبیها و بدیها و ارزشهای نسبی آنهاست

ایران هرگز نمیمیردا