به گزارش ایرنا، پیتر جنکینز نماینده پیشین بریتانیا در آژانس بین المللی انرژی اتمی باید گفته باشد اگر شکل همکاری جمهوری اسلامی با آژانس را در مقطعی با صفت بد توصیف کنیم، بزرگ نمایی است؛ اما در اواسط 2005 و پس از حدود 20 ماه همکاری مناسب، این همکاری کم شد.
کشورهای 1+5 اعلام کردند که اتمام تحقیقات آژانس درباره ابعاد نظامی برنامه هسته ای ایران از ملزومات دستیابی به یک توافق سیاسی با ایران خواهد بود، حال فرصت توافق 6 ماهه ژنو در بیستم ژوئیه یعنی 29 تیرماه به پایان می رسد و معلوم نیست که آیا آژانس زمان لازم برای ارائه گزارش کامل را داراست، یا خیر.
این دیپلمات بازنشسته بریتانیایی در پاسخ به این پرسش که به نظر شما چه موضوعی بر سر میز مذاکره می تواند دستیابی به توافق در این فرصت چند هفته ای را با مشکل مواجه کند، گفت: سخت ترین موضوع تعداد سانتریفیوژهایی است که ایران پس از توافق می تواند در دوران گذار داشته باشد و فعال نگه دارد.
یادآوری میشود که مساله کلیدی در تعیین ظرفیت غنی سازی ایران تعداد سانتریفوژها است که اورانیوم غنی شده تولید می کنند. به گزارش رویترز، جمهوری اسلامی در حال حاضر 19 هزار سانتریفوژ در اختیار دارد که تقریبن نیمی از آنها فعالند. دیپلمات های غربی می گویند تنها نیمی از سانتریفوژهای فعال در ایران می توانند در توافق نهایی به فعالیت خود ادامه دهند. این در شرایطی است که چند هزار سانتریفوژ محدود نمی توانند سوخت مورد نیاز برای راکتور بوشهر را تولید کنند، این درحالی است که جمهوری اسلامی خواستار آن است که بتواند سوخت مورد نیاز برای راکتور بوشهر را تولید کند.
پایان خبر./.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید