پیشنهادات مشخص به غرب برای اقدام علیه رژیم ایران

با انتشار گزارش جدید سازمان ملل متحد در مورد نزدیک شدن ایران به سلاح های هسته ای و تحرکات نظامی اسرائیل برای حمله ی «پیشگیرانه»، رژیم ملاها در کانون توجه جهانی قرار گرفته است. ابوالحسن بنی صدر اولین رئیس جمهوری ایران که خودش بوسیله ملاها کنار گذاشته شد، چگونگی تغییر رژیم بدون توسل به جنگ یا تحریمهای اقتصادی که به مردم عادی ایران لطمه می زنند، را شرح می دهد.

به نظر مي‌رسد، «موفقيت» نظامي در ليبي بار ديگر قدرت‌‌هاي غربي را به مداخله تهاجمي‌تر در امور ايران ترغيب کرده است. با وجود اين، تهديد مداخله نظامي و به کارگيري تحريم‌هاي اقتصادي که تنها نتيجه‌اش رنج مردم عادي است، به تقويت رژيم ايران در کنترل قدرت منجر مي‌شود.

هر رهبري که به طور ضمني يا صريح، طرفدار چنين سياست‌هايي است، تنها به سود رژيم ايران اقدام مي‌کند که خود را در بحران‌هاي دائمي حفظ کرده است. بنابراين، پرسش اين است که دولت‌هاي غربي چگونه می توانند به ايراني‌ها و به طور کل مردم کشورهاي اسلامي، در سرنگوني‌ رژيم‌ها و تحقق نتيجه‌اي دموکراتيک بدون توسل به چنين سياست‌هايي، کمک ‌کنند؟

همان‌طور که همگي مي‌دانيم، دموکراسي فرهنگي است که تا حدي از طريق تلاش و مبارزه براي تحقق آن گسترش مي‌يابد. نه تنها نمي‌توان دموکراسي را تحميل يا وارد کرد، بلکه مداخله خارجي مي‌تواند گسترش آن را تضعيف هم بکند. با توجه به اين، از آنجا که رژيم ايران نمي‌تواند خود را بدون رابطه با قدرت‌هاي خارجي حفظ کند، مي‌توان اقدامات مشخصي به‌منظور تضعيف اين روابط و تقويت روند دموکراتيک در درون ايران صورت داد. به منظور تسريع روند دستیابی به دموکراسي در ايران و ساير کشورهاي اسلامي تعدادی از پيشنهاد ها را مطرح می کنم.

پیشنهادها به دولتهای خارجی در قلمروهای سیاسی و نظامی:

۱ – پس گرفتن شناسائی از دولتهای سرکوب گر. دست کم، فروکاستن آن تا حد روابط کنسولی.

‫۲ – خودداری از شناسائی گروه های مخالف رژيمهای سرکوبگر(نه مانند لیبی) و عدم حمايت سياسی و مالی و تبليغاتی کردن از آنها و درست کردن آلترناتیو. این کارها جلوی رشد آلترناتیوهای مستقل که لازمه پروسه دمکراتیک است، را می گیرد.

۳ – ترک سیاست حمايت از بخشی از رژيم در برابر بخشی ديگر. در مورد ايران، غرب بطور سیستماتیک از میانه روها و عملگراها حمایت کرده است.

۴ – خودداری از حمله نظامی و حتی تهديد به حمله نظامی؛ زيرا در صورتي که يک جامعه خود را تحت چنين تهديدي احساس کند، صرف‌نظر از ميزان مخالفت‌ها، عليه رژيم خود بسيج نخواهد شد.

۵ – خودداری از حمايت سياسی و نظامی و مالی و تبليغاتی از گروه های مسلح و به استخدام خود در نياوردن آنها.

۶ – رفتار بدون تبعيض با همه استبدادها بدون توجه به منافع ملي. اگر استبداد بد است، در همه کشورها بد است. ‫داشتن استاندارد دو گانه باعث بدبینی مردم کشورهایی که برای دمکراسی مبارزه می کنند، می شود.

۷ – خودداری از فروش اسلحه، به خصوص اسلحه ای که در سرکوب جنبش مردم کاربرد دارند.

پیشنهادها به دولتهای خارجی در قلمروی اقتصادی:

۸ – ممنوع کردن اعطاي قرضه به دولتهای سرکوبگر و جلوگيري از چنين اقدامي توسط بانک‌ها و نهادهاي اقتصادي.

۹ – ممنوع کردن بانک‌ها و شرکت‌هاي اقتصادي از اداره پولهای سران رژیم های سرکوبگر

۱۰ – رديابي و شناسایی دارائی های رهبران فاسد و هم‌دستان آن در اقتصاد بين‌الملل، ضبط و واریز کردن اموال آنها به حساب ملتها، وقتی که حاکمیت ملتها در کشورهایشان مستقر شود.

۱۱ – موظف کردن بانک‌ها و ساير سازمان‌هاي اقتصادي به شفاف‌سازي روابط اقتصادي خود با اين کشورها، بقصد جلوگيری از رانت خواری و خریدهای سری نظامی.

۱۲ –شفاف‌سازي قيمت کالاهايي که به اين کشورها فروخته مي‌شوند؛ به‌منظور جلوگيري از رانت‌خواري و کاهش سطح فقر که امکان مقاومت مردم در برابر استبداد را بیشتر می کند. (در مورد ايران کالاهاي وارداتي اغلب حداقل سه برابر قيمت واقعی به مردم فروخته مي‌‌شود).

۱۳ – مبارزه بين المللی با قاچاق مواد مخدر که يکی از منابع مهم درآمد رژيمهای سرکوبگر است(دولت ايران نمونه بارز اين اقدام است). اين مبارزه، بسود تمامی بشریت است.

۱۴ – شفاف‌سازي قراردادهاي نفتي با استفاده از فناوري موجود به‌منظور نشان دادن قیمت فروش نفت و نيز شفاف‌سازي ميزان فروش مخفيانه نفت و اینکه چه ميزان از اين پول به حساب‌هاي رهبران رژیم های سرکوبگر واريز مي‌شود، اهمیت این تدبیر از آنجاست که رژيمهای استبدادی در بودجه خود از جامعه هایشان مستقل هستند.

همانطور که مشاهده می کنید، اجرای چنین سیاست هایی نیاز به مداخله نظامی و تهدید اقتصادی ندارد و هزینه مالی زیادی هم برای غرب ندارد، اما اثر آنها بر روند دستیابی به دموکراسي در کشورهایی که مردمشان در حال مبارزه علیه رژیمهای استبدادی هستند، بسیار بالاست. اگر غرب در ادعای خود در زمینه حمایت از جنبش های دموکراتیک در کشورهای دیگر صادق است، این سیاست ها را می تواند به اجرا بگذارد.

توضیح مترجم : رضا حسین بر: این مقاله در روزهای نهم و یازدهم نوامبر در کیریستین ساینس مانیتور و هافینگتون پست منتشر شده است:

http://www.huffingtonpost.com/nathan-gardels/bani-sadr-regime-change-i_…

http://www.csmonitor.com/Commentary/Global-Viewpoint/2011/1109/How-to-o…