کینه مانع دستیابی به حقیقت استنقدی بر نوشته ایرج مصداقی

 من یکی از کادر های فدائیان اکثریت در آن سالها بودم و سالهاست که پی به اشتباه خط مشی بغایت نادرست "ضد امپریالیستی و شکوفایی جمهوری اسلامی ..." برده ام و به سهم خود نیز این دوران را نقد کرده ام و انگیزه امروز من جبران دیروز است ....با این وجود در همان دوران به خیلی از رهبران جناح اقلیت پناه داده و کمک کرده ام و از اعدام ها ان ها خون گریه کرده ام واقعا تجعب می کنم که شما چه بی انصافانه با چرخش قلم صد ها هزار فدایی و توده ای در یک جا گوشه رینگ گذاشته و اینگونه نا عادلانه در باره تک تک انها این طور قضاوت کرده اید :

" در آن دوران سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) و حزب توده‌ با صدور اطلاعیه‌های پی‌در‌پی خواهان دستگیری و مجازات رهبران گروه‌های سیاسی مخالف جمهوری اسلامی بودند. و حتا برای دستگیری و کشته شدن آن‌ها هلهله و شادی کرده و به مقامات رژیم جمهوری اسلامی تبریک می‌گفتند"

 جناب ایرج مصداقی شما که در زندان بوده اید ،کجا از دل تک تک هزاران نفر فدایی اکثریت خبر داشته اید کجا ما از دستگیری شما ها هلهله و شادی کرده ایم دروغ هم اندازه ای داردلطفا یکی از این اطلامیه های پی در پی که خواهان دستگیری شما بوده است ،برایم بفرستید...

این نوشته شما نشان می دهد چیز زیادی از گذشت روزگار نیاموخته اید؛ مگر مبارزه مسلحانه گروهای اپوزیسیون با رزیمی که 90% مردم را "عاشقانه" همراه خودداشت درست بود؟ ایا خط مشی رهبران مجاهدین و فدائیان اقلیت در ان روز ها درست بود ؟ ایا این رهبران به سهم خود مسئول مرگ این هزاران مجاهد و فدایی نیستند که انها را در بد ترین شرایط به مصاف دشمن آدم خواری مثل خمینی قرار داده اند ؟ یا شاید چون فکر می کنید این رهبران اپوزیسیون از انجا که خط مشی رادیکالی و نظامی در پیش گرفته بودند پس مثل امامان معصومند؟

واقیعت این است به دلایل گوناگون همه ما سیاسیون و روشنفکران که متشکل در سازمانها و احزاب مختلف دچار اشتباهات فاحش بوده ایم ما بجای دوستی ، همکاری و همفکری با یکد دیگر برای سد زدن جلوی پا گیری اژدهایی بنام حکومت اسلامی زیر پای همو خالی می کردیم بجای رقابت با هم بهم کینه و نفرت می پاشیدم و این کینه متاسفانه همچنان در قلبتان جای دارد و این کینه مانع جدی جهت شناخت و دستیابی به همه حقایق داستان انقلاب 57 می شود.