مسیر سیاست خارجی ترکیه پس از انتخابات چگونه خواهد بود؟

نتایج انتخابات 31 مارس که اردوغان آن را "آخرین انتخابات من" توصیف کرد، محدود به تعیین حکومت های محلی نخواهد شد. نتایجی که حزب عدالت و توسعه به ویژه در کلان شهرها به دست خواهد آورد، تا حد زیادی مسیر آنکارا را نه تنها در داخل، بلکه، در سیاست خارجی نیز تعیین خواهد کرد. روابط با آمریکا مهمترین موضوع در سیاست خارجی است. مسیری که آنکارا در روابط با آمریکا طی خواهد کرد، خط کلی سیاست خارجی و سیاست های ترکیه در قبال روسیه ، ایران ، عراق، سوریه و چین را شکل خواهد داد. مسیری که در روابط با آمریکا و سایر کشورهای ذکر شده اتخاذ شود، برای امنیت ملی ترکیه اهمیت حیاتی دارد. " طرفدران باز کردن صفحه جدید با آمریکا " به نظر می رسد که حزب عدالت و توسعه در حال حاضر در راستای "باز کردن صفحه جدیدی با آمریکا" است. موافقت آنکارا با الحاق فنلاند و سپس سوئد به ناتو و مذاکراتی که در مورد تحویل اف-16 ها آغاز شد، طرفداران "همسویی با ایالات متحده" را در آنکارا بسیج کرد. آنها همراه با ارتباطات خود در واشنگتن، تلاش های خود را برای همسویی ترکیه با ایالات متحده در جبهه های درگیری داغ سوریه، عراق و اوکراین تشدید کردند. این محافل با این استدلال که: "ما با رهبری نیرومند، واشنگتن را براه آوردیم، آمریکا محتاج ماست"، سعی در بازاریابی سیاست‌هایی دارند که در واقع به نفع آمریکا و علیه ترکیه است. آنها ملاقات بایدن با اردوغان در 9 ماه می را به عنوان شاهدی بر این مدعی معرفی می کنند. اوکراین، سوریه، عراق… اما، وضعیت واقعی چیست؟ با اوکراین شروع کنیم. در سیاستی که تحت عنوان "موازنه" در اوکراین دنبال می شود، امروز به نقطه ای رسیده ایم که، به نظر می رسد، آنکارا به جای روسیه به سمت اوکراین و آمریکا کشیده شده است. تحریم های واشنگتن علیه روسیه - صرف نظر از اینکه امروز چندان موثر به نظر نمی رسند - این پتانسیل را دارد که مشکلات جدی در اقتصاد ترکیه ایجاد کند. سیاست همسویی با آمریکا منجر به تسلیم شدن در برابر تحریم های واشنگتن علیه روسیه، ایران و چین می شود. این وضعیت امنیت ملی ترکیه، به ویژه امنیت انرژی ما را به خطر می اندازد، و علاوه بر این، همکاری در حوزه صنایع دفاعی با اوکراین مانعی جدی در روابط ترکیه با روسیه ایجاد می کند. این وضعیت،ایالات متحده را قادر ساخت تا فعالیت های خود برای تبدیل ترکیه به تامین کننده اصلی سلاح و مهمات برای اوکراین را، تشدید کند. وضعیت سوریه و عراق در نقطه ای کاملن غیر عقلانی است. علی رغم این که، آمریکا و ترکیه بشکل مسلحانه رو در روی هم دیگر قرار دارند، اما باز می توان از همکاری با واشنگتن در سوریه و عراق صحبت کرد! چه نوع همکاری؟ آمریکا می خواهد سوریه را تجزیه کند، بغداد را تضعیف، و تجزیه عراق را تقویت کند. منافع ترکیه، تضمین یکپارچگی سوریه و از بین بردن سازمان های تروریستی به ویژه پ ک ک از شمال عراق از طریق مشارکت منطقه ای است. همکاری در این شرایط بین آمریکا و ترکیه که منافع آنها کاملاً متضاد با یکدیگر است، در واقع چیزی جز قرار دادن ترکیه در مسیر همسویی با آمریکا نیست. واشنگتن قصد دارد به مشارکت ترکیه با عراق محتوایی علیه ایران، روسیه و چین بدهد. آنچه ایالات متحده می گوید این است: "ما از مسیر توسعه ترکیه-عراق حمایت می کنیم، اما شما با ما همکاری کنید تا جایگزینی برای روابط چین و عراق باشید، تا از نفوذ روسیه در عراق جلوگیری کنید و اطمینان حاصل کنید که نفوذ ایران در عراق شکسته شود". وضعیت واشنگتن واشنگتن، تجزیه سوریه و پذیرش منطقه ای در شمال شرق سوریه تحت کنترل پ.ک.ک را می خواهد به ترکیه بقبولاند، و آنرا از طریق مسلحانه به ترکیه تحمیل کند. آیا ترکیه به عنوان یک کشور و ملت این را می پذیرد؟ البته که نمی کند، اما سیاستی که آنکارا دنبال می کند برای واشنگتن جای پایی باز می کند، و فرصت اعمال فشار بیشتر بر ترکیه را فراهم می کند. شرط "عادی سازی" روابط آمریکا با ترکیه این است که آنکارا خود را رو در روی روسیه، چین و ایران قرار دهد. بنابراین، حزب حاکم عدالت و توسعه با توجه به نتایج انتخابات چه سیاست هایی را دنبال خواهد کرد؟ ارزیابی جالبی در این زمینه از "سونر چاغاپتای"، کارشناس ترکیه در موسسه خاور نزدیک واشنگتن ارائه شد. چاغاپتای در مقاله خود به تاریخ 22 مارس نظر خود را چنین بیان می کند که ، اردوغان بسته به نتیجه انتخابات استانبول مسیرهای مختلفی را دنبال خواهد کرد. چاغاپتای استدلال می کند که اگر حزب عدالت و توسعه در انتخابات استانبول شکست بخورد، اردوغان جهت گیری بیشتر ضد غربی خواهد داشت. او ادعا می کند که در صورت پیروزی، می تواند سیاست جدیدی در رابطه با کردها اتخاذ و روابط همسوتری با ایالات متحده ایجاد کند. 31 مارس 2024 لینک اصل مقاله: https://www.aydinlik.com.tr/koseyazisi/secim-sonrasi-dis-politika-rotas…