ناتو گرایی "بومی و ملی"

با کی میجنگیم؟ پاسخ واضح است: ایالات متحده آمریکا. همه می دانند، اما کسانی هستند که سعی می کنند آن را پنهان کنند. واشنگتن سال‌هاست که در مقابل چشمان ترکیه، سازمان تروریستی پ ‌ک ‌ک را با تسلیحات و مهمات سنگین، متوسط و سبک تجهیزمی کند. پ‌ ک ‌ک از آن سلاح‌ها علیه سربازان ما در ترکیه، شمال عراق و شمال سوریه استفاده می‌کند. آمریکا همان طرحی را که در شمال عراق اجرا کرد، با جایگزینی پ‌ ک ‌ک به جای بارزانی - طالبانی در سوریه اجرا می‌کند. هیچ پوشش و پنهان کاری در میان نیست ، همه چیز روشن و آشکاراست! ولی، حکومت ما چه می کند؟ سه روز پس از شهادت 12 سرباز ترک در حمله یک سازمان تروریستی مجهز به تسلیحات آمریکایی - ناتو ، "الزامات اتحاد با ایالات متحده" را برآورده کرده، و تضمین می کند که عضویت سوئد در ناتو، توسط کمیسیون امور خارجی مجلس ملی بزرگ ترکیه، تائید شود. حزب اپوزیسیون اصلی، CHP، که بیانیه مشترک مجلس ملی ترکیه علیه حمله تروریستی را امضا نکرد، وقتی موضوع ناتو باشد، بلافاصله رای مثبت می دهد. وضعیت MHP نیز چنین است: "هم گریه می کنم، و هم قبول می کنم". معنای کل این صحنه روشن است: ناتو سیاست ترکیه را گروگان گرفته است. رنگ و لعاب "بومی و ملی" ریخته، و چهره واقعی ناتوگرایی آشکار شده است. هیچ کس نباید دلخور شود، این حقیقت امر است! چانه زنی جعلی وانمود نکنید که این یک تاکتیک یا معامله است. "اگر ترکیه با عضویت سوئد موافقت کند، ایالات متحده، باصطلاح خرید اف 16 ها را در گنگره تصویب خواهد کرد ". ما خود، خود را عروس و داماد کرده ایم. دولت بایدن هیچ قولی در این زمینه نداده است، و هیچ گامی هم در کنگره در این زمینه برنداشته است. بنابراین، در واقع، چیزی به نام چانه زنی وجود ندارد. حتی اگر چانه زنی هم می شد، اوضاع وخیم است. زیرا امنیت کشور را نمی توان موضوع معامله قرار داد. بیایید به اصل موضوع بپردازیم. آیا به جز شکایت از پ ک ک، اقدام بازدارنده ای علیه ایالات متحده در مورد حمایت از پ ک ک انجام می دهید؟ پ ک ک یک سازمان تروریستی است که سعی دارد ترکیه را تجزیه کند. آمریکا این سازمان تروریستی را در آغوش خود نشانده، و از آن مانند ابزازی در جنگ علیه ترکیه استفاده نمی کند؟ وقتی ترکیه مواضع پ ک ک را در عراق و سوریه با خاک یکسان می کند، چه کسی بیش از همه خود را به آب و آتش می زند؟ ایران، عراق، سوریه یا روسیه؟ همین سه ماه پیش که ترکیه به تاسیسات پ ک ک در سوریه حمله می کرد، آیا این آمریکا نبود که هواپیمای بدون سرنشین ما را ساقط کرد، و با پر رویی زیاد نیز آنرا اعلام کرد؟ آیا می توان در مورد مشارکت دوجانبه، و وجود اتحاد در ناتو بین ایالات متحده و ترکیه صحبت کرد؟ وقتی وضعیت چنین است، و انگار، همچین اتفاقاتی نیافتاده است، جعلیاتی مانند، "ما عضویت سوئد را تایید می کنیم و آنها ها هم F 16 ها را به ما می دهند" روانه بازار می شود. حکومت در نزد افکار عمومی واکنش نشان داده، و داد و فریاد می کند، ولی، خواسته های واشنگتن در ناتو را، "به عنوان الزامات اتحاد" اجرا می کند. حکومت نظاره گر هر اقدام آمریکا علیه ترکیه است. زمانی که استراتژی اشتباه باشد، تمام ابتکارات به اصطلاح تاکتیکی به طرف مقابل کمک می کند تا مواضع جدیدی بدست بیاورد. ناتو ابزار جنگ با ترکیه است پ ک ک ابزار است و دستی که آن ابزار را در دست دارد ایالات متحده آمریکا است. این آمریکاست که در تلاش است تا ترکیه را تجزیه کند. اما نکته ای که در اینجا نباید از آن غافل شد این است: ناتو که آمریکا صاحب آن است، ابزار اصلی جنگ با ترکیه است. ناتو ائتلافی نیست که ترکیه برای تضمین امنیت خود، همانطور که برخی ادعا می کنند، باید در آن حضور داشته باشد، بلکه برعکس، سازمانی است که دستان ترکیه را در برابر تهدیداتی که با آن مواجه است، می بندد. از گذشته هم، همینطور بوده است، اما گذشته را کنار بگذاریم، تحولات روابط ترکیه، آمریکا و ناتو، به ویژه از زمان آغاز عملیات همه جانبه علیه تروریسم پ ک ک در 24 ژوئیه 2015 و تلاش برای کودتای آمریکایی در 15 ژوئیه 2016، به وضوح این نتیجه را آشکار می کند. در این دوره نه تنها آمریکا، بلکه ناتو نیز، هر اقدامی که ترکیه در راستای الزامات منافع امنیت ملی خود انجام داده، در مقابل ترکیه قد علم کردند. ترکیه باید در روابط خود با آمریکا بر اساس این واقعیت عمل کند، و سیاست خارجی خود را به طور کلی از نظر گذرانده و تغییر دهد. این امر مستلزم یک تغییر کلی در سیاست امنیت ملی و مکمل آن، یک تغییر کلی درمفهوم سیاست استراتژیک نظامی ملی است که ضرورت، جایگزینی اتحاد های جدید را خواهد داشت. لینک اصل مقاله: https://www.aydinlik.com.tr/koseyazisi/yerli-ve-milli-natoculuk