یعنی مردم می ترسیدند اگر در

نمی توانستند باور کنند که آک پارتی امکان باخت دارد چونکه در و دیوار شهرها از بنرهای آک پارتی و شخص اردوغان پر شده بود. برخی دیگر می ترسیدند که اگر آک پارتی ببازد، کمکهای دولتی را از دست بدهند و خیلی دلایل و ریزه کاریهای دیگر. البته عده ای هم به سبب آنکه حدود 90% از مدیا در انحصار و کنترل آک پارتیست، تحت تاثیر تبلیغات مسموم قرار گرفتند و راستی راستی باورشان شد که ج.ه.پ با پ.ک.ک مشغول همکاریست.
موضوع دیگر دلایل این است که چرا ه.د.پ رای مورد انتظار را نیاورد. البته شاید خود آنها هم کم کاریهایی در سطح شهرداریها داشته باشند. ولی یک دلیل این امر سیاست فرستادن «قیم» از طرف دولت مرکزیست. یعنی به هر بهانه ای شهردار منتخب مردم منطقه عزل می شود و قیمی از آنکارا منصوب میشود. این موضوع طبعا باعث دلسردی مردم برای شرکت در انتخابات می شود. مثلا، درست پس از انتخابات اخیر، شهردار منطقه باغلار دیاربکر به دلیل اینکه با «ک.ه.ک» (بخشنامه در حکم قانون) اخراج شده است، عزل و به جایش کاندید آک پارتی منصوب شد. این در حالیست که کاندید آک پارتی فقط 25% رای آورده بود و کاندید ه.د.پ بیش از 70% و همچنین بسیاری از اخراجیهای «ک.ه.ک» قربانیان تصفیه حسابهای سیاسی هستند و ارتباطی با ترور ندارند. برخیها افراد بسیار محترم، آکادمیسین و نمایندگان فعلی مجلس هستند. مانند پروفسور ابراهیم کاب اوغلو نماینده مجلس از ج.ه.پ و پروفسور جهانگیر اسلام از حزب سعادت. وقاحت و بی پرنسیپی اعضای آک پارتی به حدی رسیده که خواستار آن شدند تا احمد تورک، شهردار منتخب ماردین به سبب کهولت سن و بیماری برکنار شود و به جایش کاندید آک پارتی منصوب شود. در مورد شیرناک، موضوع این است که در آنجا چندین محله به کل پاکسازی شد و جمعیت مهاجر و نیروهای امنیتی ساکن شدند. به علاوه، مردم منطقه مرتبا تحت تهدیدات والی و ژاندارمها هستند که به ه.د.پ رای ندهند. در تونج الی (درسیم)، ه.د.پ انتخابات را به حزب کمونیست و یا حتی شخص فاتح مهمت ماچ اوغلو باخت که قائل به همکاری تنگاتنگ با ه.دپ است. بنابراین نیازی نیست حزب وطن بابت تونج الی این قدر خوشحال باشد. مثلا این حزب می توانست به جای اینکه مثل جریان متناوب چپ و راست بزند، از حزب کمونیست درس بگیرد و به جای فرصت طلبی ناشیانه سیاسی با در پیش گرفتن سیاستی اصولی و اخلاق مدارانه پیروز انتخابات در برخی مناطق شود.