تغییری در نگاه دموکرات‌های آمریکا به درگیری‌های اسرائیل-غزه؟

تازه‌ترین درگیری‌ها بین اسرائیل و فلسطینی‌ها دقیقاً نشان داده که مرکز ثقل سیاسی حزب دموکرات در مورد این درگیری در سال‌های اخیر تا چه اندازه حرکت کرده است.

جان زاگبی، یک نظرسنج که برای دهه‌ها دیدگاه ایالات متحده در مورد خاورمیانه را ردیابی کرده می‌گوید: "این تغییر چشمگیر و زمینه‌ای است" به ویژه، نسل جوان به طور قابل توجهی دلسوز فلسطینی‌ها هستند و این فاصله سنی با حزب دموکرات کاملاً نمایان شده است.

در حالیکه جو بایدن با بیان اینکه اسرائیل حق دفاع از خود در برابر حملات موشکی حماس را دارد دیدگاه سنتی‌تری را ابراز داشته است، او خود را دور از حزب می‌یابد که الان حداقل در ارتباط با شرایط محلی، به همان اندازه نگران فلسطینی‌ها در غزه و کرانه باختری و سیاست‌های اسرائیل در ایجاد شرایط و احوال آنهاست.

تنوع دموکرات‌ها در کنگره

برای پیگیری تغییرات در حزب دموکرات در مورد اسرائیل و فلسطینی‌ها می توان از نهادی که بیشتر از هر نهاد دیگری در آمریکا مردم را نمایندگی می‌کند یعنی کنگره شروع کرد.

در این پارلمان طرفداران سیاست خارجی ایالات متحده تمایل دارند که از نظر تاریخی به سمت نگرش اسرائیل در درگیری های خاورمیانه متمایل شوند که بخشی به دلیل ترجیح رای‌دهندگان یهودی (حوزه انتخابیه مهم حزب دموکرات) و مسیحیان انجیلی (مهم برای جمهوریخواهان) است.

از آنجا که کنگره ایالات متحده به یک نهاد متنوع و متکثر تبدیل شده، این وضعیت پیامدهای جدی برای سیاست آمریکا در قبال اسرائیل به همراه داشته است.

بر اساس مطالعه بنیاد پیو در سال ۲۰۲۱ ، بیست و سه درصد اعضای مجلس نمایندگان و سنا سیاهپوست، اسپانیایی تبار و از جزیره آسیایی/ اقیانوسیه آمریکا یا بومی آمریکایی بودند.

این رقم دو دهه پیشتر ۱۱ درصد و در سال ۱۹۴۵، ۱درصد بود.

تنوع زمینه نژادی و قومی منجر به تنوع وسیع‌تری از دیدگاه‌ها و توزیع قدرت شده است. به عنوان مثال، گروه بانفوذ زنان جوان لیبرال کنگره که به طور غیررسمی با نام عنوان "جوخه" شناخته می‌شوند، شامل رشیده طلیب که یک زن فلسطینی-آمریکایی از میشیگان و ایلهان عمر از مینه‌سوتا یک پناهنده سومالیایی است.

برجسته ترین عضو این گروه به نام الکساندیا اوکازیو-کورتز از نیویورک، با برکناری یک عضو ارشد رهبری کنگره دموکرات به نام جو کراولی به این مقام رسید که به طور مداوم طرف اسرائیل را درگیری‌های ‌گذشته در سرزمین‌های اشغالی می‌گرفت.

به طور کلی رای دهندگان این حزب بیشتر به اوکازیون-کورتز ۳۱ ساله پورتوریکویی شبیه هستند تا کراولی ۵۹ ساله و این تفاوت ایجاد می‌کند.

زاگبی در پادکست بی بی سی آمریکا گفت: "یک جمعیت غیر سفیدپوست وجود دارد به ویژه در میان دموکرات‌ها که نسبت به رفتار با غیر سفیدپوست‌ها خیلی حساس هستند و اسرائیل را متجاوز می‌دانند. "

وی می‌گوید این گروه از تاریخ آغاز کشور اسرائیل و غلبه غیرقابل انتظار آن بر شداید متعدد اطلاعی ندارند.

او می‌گوید "اینها فقط تاریخ پس از انتفاضه را می‌دانند شامل جنگ‌های مختلف، بمب‌گذاری و بمباران نامتقارن و غیرنظامیان بی‌گناهی که کشته شدند."

عامل برنی

اگر تنوع فزاینده در کنگره تا حدی نتیجه جنبش مترقی چپ باشد که کسانی مانند اوکازیو-کورتز را انتخاب کرد، آن جنبش مترقی چپ دین قابل توجهی به یک شخص دارد یعنی به برنی سندرز که یک سوسیالیست دموکرات از ایالت ورمونت است.

سندرز که در خانواده یهودی بزرگ شده بود و در دهه ۱۹۶۰ مدتی در اسرائیل گذرانده پیشتر به طور کلی نسبت به سیاست‌های اسرائیل دلسوز بود.

اما وقتی برای اولین بار داوطلب نامزدی ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۶ شد یک مرتبه از فلسطین حمایت کرد تا از سایر داوطلبان دموکرات متمایز شود.

در یک مناظره اولیه با هیلاری کلینتون در زمان حملات موشکی حماس به اسرائیل، سندرز مستقیماً در مورد اوضاع فلسطینیان از جمله بیکاری زیاد آنها، خانه های خرابشان، خدمات بهداشتی نابود شده و مدارس نابود شده آنها صحبت کرد.

همانطور که در آن زمان اد پیلکینگتون در روزنامه گاردین اشاره کرد، او یک "قانون نانوشته" را نقض کرد که گفتگو در مورد رنج فلسطین برای سیاستمدارانی که به دنبال مناصب بالاتر هستند ضرر دارد.

البته سندرز هر دو بار در نامزدی ریاست جمهوری ناکام ماند اما دیدگاه‌های وی دریچه ای را برای پرداختن به این موضوع در حزب دموکرات باز کرد زیرا بخش‌های دیگری از برنامه مترقی او را شامل می‌شد که شامل گسترش خدمات بهداشتی، تحصیلات دانشگاهی رایگان، حداقل دستمزد بالاتر و اصلاحات زیست محیطی بود.

از آن زمان، سندرز بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل را محکوم کرده و او را "مستبد مستاصل، نژادپرست" خوانده و هفته گذشته در ستون اظهار نظر نیویورک تایمز مطلبی نوشت که دیگر یک نگاه در حاشیه‌ حزب دموکرات به نظر نمی‌رسد.

سندرز نوشت: "واقعیت امر این است که اسرائیل به عنوان مرجع اصلی حاکمیت در سرزمین اسرائیل و فلسطین باقی مانده است و به جای آماده شدن برای صلح و عدالت، کنترل نابرابر و غیر دموکراتیک خود را محکم کرده است."

او در ستون نیویورک تایمز در پایان سخنان خود خبر از ظهور "نسل جدیدی از فعالان" در ایالات متحده داد و نوشت: "ما این فعالان را تابستان گذشته در پی قتل جورج فلوید در خیابا‌ن‌های آمریکا دیدیم. ما آنها را در اسرائیل می‌بینیم. آنها را در سرزمین های فلسطین می‌بینیم."

سخنان پایانی او خط مستقیمی از جنبش "جان سیاهان مهم است" را بر دارد و می‌گوید: "جان فلسطینیان مهم است."

سندرز اشاره دارد به آنچه در طی درگیری های میان اسرائیل و فلسطینیان طی دو هفته گذشته آشکار شده است. آمریکایی‌ها در جریان فعالیت تابستان گذشته در شهرهای ایالات متحده صدای سیاسی خود را پیدا کردند و اکنون توجه و سخنان خود را در مورد آنچه که به نظر آنها ظلم بدون کنترل مشابه در خاورمیانه است معطوف می‌کنند.

کوری بوش ، نماینده کنگره از سنت لوئیز که سال گذشته یک سیاستمدار قدیمی دموکرات را در انتخابات مقدماتی شکست داد روز پنجشنبه در صحن مجلس گفت "سنت لوئیز مرا برای نجات جان مردم فرستاد" و افزود "یعنی اینکه ما مخالف دادن پول خود برای تأمین بودجه پلیس نظامی، اشغالگری و سیستم‌های خشونت و حمله هستیم ما ضد جنگ هستیم، ضد اشغال هستیم و ضد آپارتاید هستیم. نقطه."

این به درخواست‌های فزاینده برای قطع کمک نظامی ایالات متحده به اسرائیل تبدیل شده یا حداقل تهدید به انجام این کار برای تحت فشار قرار دادن نتانیاهو برای دور شدن از سیاست تهاجمی در سرزمین‌هایی که اشغالی است.

شعار "بودجه پلیس را قطع کنید" اکنون یک همراه سیاست خارجی دارد "بودجه اسرائیل را قطع کنید.".

دونالد و بی بی

مسئله ای که برای طرفداران سنتی اسرائیل در حزب دموکرات پیچیده است این است که سیاست آمریکا در قبال دولت یهود، مانند تقریباً همه موارد در سیاست ملی، به طور فزاینده‌ای جامعه را دو قطبی می‌کند.

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر پرسابقه اسرائیل طی سال‌های اخیر روابط نزدیکتری با راست آمریکایی ایجاد کرده است و در بخش کوچکی به آن کمک کرده است. دموکرات‌های دوران اوباما سخنرانی نتانیاهو در یک نشست مشترک کنگره در سال ۲۰۱۵ به دعوت جمهوریخواهان را فراموش نکرده‌اند. او کوشید دموکرات‌های کنگره را قانع کند از حمایت از توافق هسته‌ای با ایران دست بردارند اما ناکام ماند.

اما دونالد ترامپ طی چهار سال ریاست جمهوری خود روابط نزدیکی با نتانیاهو ایجاد کرد، از حق اسرائیل در دفاع از خود حمایت کرد، کمک مالی آمریکا به فلسطینی‌ها را قطع کرد، سفارت آمریکا را از تل آویو به بیت المقدس منتقل کرد و در برنامه دیپلماتیک خود در خاورمیانه فلسطینی‌ها را دور زد.

این یکی دو مشت سیاسی از جانب دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو کافی بود که حتی برخی از دموکرات‌های میانه رو هم به خاطر مخالفت با او در مورد نظرات خود در مورد اوضاع فلسطین تجدید نظر کنند.

زاگبی می گوید این روند می‌تواند تا حدی ادامه یابد زیرا تلاش ترامپ برای تأمین منافع اسرائیل تا کنون به تغییر نظر رای‌دهندگان یهودی به حمایت از نامزدهای جمهوریخواه تبدیل نشده است.

زاگبی می‌گوید: "این آرزوی آنهاست زیرا یهودیان اساساً یک نهاد رای‌دهندگان آزادیخواه و مترقی هستند."

اگر دموکرات ها بتوانند پایه های خیلی مترقی خود را بدون از بین بردن رای‌دهندگان سنتی یهودی خود محکم کنند، این یک حرکت سیاسی بسیار راحت‌تری خواهد بود.

مکتب قدیمی بایدن

اگر بحث اسرائیل در میان دموکرات‌ها در واشنگتن در حال تغییر باشد، جهت‌گیری کاخ سفید تازه شروع به انعکاس آن کرده است.

بایدن و مقامات ارشد او خواستار آتش‌بس بین اسرائیل و حماس بودند اما حتی از حامیان سنتی اسرائیل مانند چاک شومر رهبر اکثریت سنا عقب مانده بودند.

آنها بارها قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را که آتش‌بس را تأیید می‌کرد وتو کردند. بازخوانی تماس‌های بایدن با نتانیاهو بارها خاطرنشان کرده است که رئیس جمهور بر حق اسرائیل در دفاع از خود تاکید کرده بدون اینکه از آن کمی انتقاد کند.

هیچ صحبتی درباره شرایط کمک‌های نظامی آمریکا به اسرائیل نشده و در حقیقت ، قبل از بروز آخرین دور خشونت، بایدن فروش ۷۳۵ میلیون دلار اسلحه به دولت یهودی را مجاز دانسته بود که این باعث ناراحتی مترقی های حزب شده است. وی در جریان انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰ گفت تلاش برای مشروط کردن کمک‌های ایالات متحده به اسرائیل توسط سندرز و دیگران "عجیب" است.

با این وجود، خطر برای بایدن در این مورد روشن است. رئیس جمهور اگر بخواهد برنامه خود را در مجلس تصویب کند از جمله برنامه مترقی شبکه ایمنی اجتماعی، به حمایت ترقی خواهان چپ در ائتلاف خود نیاز دارد که ممکن است به تلافی سیاست خارجی، این برنامه مترقی داخلی را تصویب نکنند.

تاکنون این پشتیبانی وجود داشته اما اگر جناح چپ دموکرات معتقد باشد که بایدن به آنچه که آنها نقض فاحش حقوق بشر در اسرائیل می‌دانند پشت کند، می‌توانند او را کنار بگذارند.

زاگبی می‌گوید: "ما رشد مداوم پشتیبانی از فلسطینیان را دیده‌ایم اما در واقع این هرگز یک موضوع با تحرک بالا نبوده است."

او می‌گوید "اما به تدریج دارد این طور می‌شود و به یک گوه‌ای تبدیل می‌شود البته به ویژه در میان دموکرات‌هایی که توسط رای دهندگان غیر سفید پوست و رأی دهندگان جوان‌تر و به طور کلی مترقیان انتخاب می‌شوند."

اینکه این وضعیت ممکن است در بخشی از سیاست خارجی بایدن یعنی خاورمیانه اتفاق بیفتد، که تاکنون برایش اهمیت نداشته بسیار دردناک خواهد بود و البته این یکی از دلایل نگرانی طرفداران اسرائیل در حزب دموکرات است که حمایت بایدن، که طی دهه‌ها تصدی سمت‌های کم اهمیت‌ دولتی او شکلی ثابت و مداوم داشته، حالا ممکن است متزلزل شود.

سیاستمداران فقط برای مدتی کوتاه می‌توانند از پایگاه سیاسی خود فاصله بگیرند