گزارش هوا تقدیم می شود

 شعر «گزارش هوا تقدیم می شود» سروده سیما یاری است که در «گردهمایی شهروندان در اعتراض به آلودگی هوا»[1]  توسط وی خوانده شد:

- تیر باران است

- روز و شب تیر باران، از زمین و هوا:

- تیرهای مرئی، تیرهای نامرئی

- تیرها می گذرند از دیوار از پرده از لباس تن ما

- تیرها می گذرند از حصار قفس سینه ما

- از حصار جمجمه ی نازک ما

- تیرهای سربی، تیرهای موجی

- زهرآلود

- مرئی، نامرئی

- قلب کوچک تند شده کند شده نامیزان می کوبد بر سینه

- قلب کوچک قلب عریان قلب نوزاد

- زخم شده، از زخمه تیر

- در من، در تو، در سینه ی ما

- می گذرم از خیابان دود به خیابان دود در شهر دود

- می گذرم از کنار درختان بی برگ شده، در تمام روزها

- این جا کجاست؟

- چیست این کوه درد بر سینه ی من؟

- می گذرم با نفس های بریده بریده، سنگین مثل سرب

- تو می گذری، از کنارم

- می گذری با موی ژولیده، صورت پرآژنگ

- من درد را می بینم در سینه ی تو

- در چشم تو

- در نگاه بی نور تو به آن طرف کوه زباله در جوی

- در نگاه پر اشک تو به سینه ی داغ اسفند، به دست کبود لرزان، به صورت زرد نرگس

- پشت چراغ قرمز

- درد را می بینی در نگاه مایوس من به پرده ی چرک غبار، به چراغ قرمز، به سد نسیم آزاد

- درد را می بینی در نگاه اشک آلودم به افق های دور، پشت ابر سیاه

- با امید هوای دیگر، با امید هوایی تازه، آسمانی دیگر

- می بینم تیرهای سربی را – پرتاب شده از لوله ی بنزین سیاه – در ستون فقرات شهرم،

- در اسکلت بی دفاع انسان، در قلبم

- این جا کجاست؟

- این جا کجاست؟ با اعلان: تنفس ممنوع!

- آویزان حلق آویز از گلوی هر دیوار؟

- این جا کجاست؟

- این ویرانه!

- ویرانه ی باقی مانده از شبیخون نفت مکار

- آتش انداخته اند در گندمزار در جویبار در گلزار

- تنفس موقوف!

- با نفس های بریده بریده – دزدانه – در شهر می گردم:

- درد را می بینم بر سینه ی هر شاخه ی خشک، در درخت چنار دیرسال، در یاس پژمرده،

- در چین و چروک به بی رنگ کال

- درد را می بینم!

- با لرزش باد دور دست، قلبم می کوبد بر سینه ی من:

- این بود بهشت موعود؟

- این خفقان؟ این خفقان؟

- قلبم می کوبد بر سینه ی من:

- مرگ را می بینم در این شهر،

- در آشوویتس بزرگی به نام تهران...

پانوشت:  

[1] http://feministschool.com/spip.php?article7460