نقدی برعملکردمان همراه با پیشنهاداتی چند !

**تشریحی کوتاه ازچگونگی  شرایط سازمانهای سیاسی نسبتا فعال ،همراه با چند پیشنهاد  :

* طبیعت کاردر سازمان‌های علمی –اجتماعی ، علاقه ،انگیزه، صرف وقت بدور از سهم خواهی ، با اختیارات مناسب طبعا قابل کنترل - همراه با پاسخگوئی را  می‌طلبد.

** راز پایداری اینگونه سازمانها، احساس مسئولیت اعضا ءفرهیخته  همراه با  ژرف اندیشی ، صداقت در گفتار توام با «هدف خدمت به مردم » انهم  مخلصانه میباشد .

 *کار تشکیلاتی موکول به همکاری و همرو بودن گروهیست ،با پرهیز از رقابت‌های نا معقول درونی که میتواند بازدارند ، باعث تنش ،پندار و  رفتار ناسالم و آسیب‌زا گردد.

*فعالیت اجتماعی – فرهنگی که سیاسی نا م بگرفته  نیاز به سلامت فکر و روان دارد که میتواند به پیشروی و موفقیت سازمان‌های مردم نهاد  کمک کند.

*تلاش های گروههای ملی «انهم در این شرایط پر اب چشم » باید در  راستا ی نجات مام میهن از هر گونه افراط و تفریط تنظیم گردد ،مخصوصا استقرار هر چیز در جای خود ( بفرمایش حضرت علی در تعریف عدل )  که رهائی بخش مردمان هر دیار تواند بود، همچنانکه یاس و خستگی در این وادی بسیار ارزنده و کارگشا مفهومی پیدا نمیکند .

* اختلاف سلیقه حتی در مسائل کم اهمیت میتواند سودمند باشد، ولی اصرار و پافشاری برخی در پیشبرد دیدگاههای خود، عدم گذشت و نداشتن انعطاف در تصمیم گیری‌های تاکتیکی یا حتی راهبردی اجتماعی، عدم تحمل پیشنهاد‌ها و روش‌های متفاوت، به ویژه وقتی به تضاد شخصیتی همراه با جاه طلبی‌های نامحدود منجر شود، میتواند سازمان را فروبپاشاند و باعث عدم استقبال و پراکندگی کنشگران شود.

* کوشش در مسیر رفع اختلافات بوسیله  پیش‌کسوتان سلیم النفس ،مهمترین وظیفه  برای جلوگیری از تداوم آسیب وخود زنی «چنانکه افتد و دانی » ،بایستی مورد حمایت و تقدیرجدی مجموعه  باشد و« باور جذب جانشین طرد و نفی » انهم بوسیله افراد احساسی فاقد معرفت کافی- قرار گیرد  .

** عدم توجه به پیشینه افراد منصوب در مدیریت از نظر شرایط احراز ،بویژه برای تصدی مدیریت های کلان، اصلی‌ترین مانع پیشرفت  در ابعاد ملی ، توسعه  کشور وخلاقیت  ملت بشمار می‌ رود ،همچنانکه ادامه شرایط کنونی - جامعه را بسوی هرج و مرج بیشتر و فروپاشی سوق میدهد.

*مهمترین رسالت کنشگران اندیشمند اینکه : از راههای گوناگون براین مهم تاکید نمایند.

* نقاط ضعف بسیار شدید که تقریبا تمامی نهادها و منصوبان حکومتی را فرا گرفته، طبعا فعالیت برای اصلاح در جهت تحقق اهداف ملی را با مشکل جدی مواجه ساخته است .

* این کاستی‌های بزرگ اجتماعی - از اثرات روش سرکوبگری حکومت‌های استبدادی غیر متخصص درطول تاریخ  میهن ما بوده و انوار کوتاهی که از روزنه‌های باریک در «دوران‌های کوتاه آزادی نسبی » تابیدن گرفت، برای زدودن همه آثار ناگوارو  ویرانگرکافی نبوده و نیست.

* امید اینکه تجربیات نسل‌ها در پهنه تحولات اجتماعی میهن عزیزمان در این زمان حساس و خطیر- آمادگی لازم را برای کار گروهی  سازمان‌ یافته مستمر و پایدار در تشکیلات  اجتماعی - فرهنگی فراهم سازد.

*  با انتخاباتی راستین و برگزیدن بهترین و شایسته ‌ترین‌ها – یقینا پیشرفت همه جانبه را شاهد  ومیتوان  از نابودی بیشتر سرمایه‌های ملی و زیر‌ساخت‌ها؛  از همه مهمتر جان عزیزانسانها که در بحران‌های معیشتی خطر آن بیشتراحساس و بر اساس شواهد متاسفانه نزدیک بنظر میرسد، جلوگیری نمود.

** اندیشمندان دانش مدیریت برای ممانعت از نابسامانی و گسستن بیشتر شیرازه ها تاکید دارند:عرصه مدیریت جوامع، گذرگاه عمومی نیست.

*برای جذب و تضمین حضور افراد شناخته شده پاک دست نیک پندار، آگاه ، متخصص ،وطن خواه و مردم دوست که سیاست‌ مداران واقعی میباشند، باید نظام حزبی را جدی گرفت و ارتباط جامعه با سیاست از موردی و کوتاه مدت، با پرهیز از شعارگرایی و عوام‌ فریبی، به سوی «عقلایی» آنهم در درازمدت تقویت شود.

* تجربه دو سده اخیرتاریخ کشورمان  بخوبی نشان میدهد :  مسائل و مشکلات بدون تردید در ساختارها حل می‌شوند .

* حکومت فردی مبتنی بر ایدئولوژی‌های آزموده شده نامناسب و مخرب ،برآمده از تعصب و توهم، آنهم با هدایت افراد «حتی اطاق فکری مرکب از افراد خودی» اما تاتوان از درک شرایط و گریزان از پاسخگوئی در قبال اختیارات بس نا محدود ... در راستای حل مشکلات نبوده و نخواهد بود و در واقع عرض خود بردن و زحمت ما را داشتن..

 که چنین مباد