رفتن به محتوای اصلی

نوامبر 2017

علل واقعی جنگ ایران و عراق(4)

جنگی که می‌توانست در همان ابتدا به نفع ایران پایان یابد، به‌مدت هشت سال، با همه‌ی فجایعی که به‌همراه داشت، ادامه‌یافت. حقایق فاش‌شده، سند دردناک تسلط جهالتی سیاه و فاجعه‌بار در رأس کشوری است که از دیرینه ترین دوران موجودیت خود تا امروز، حتی در تیره‌ترین اوضاع، از وجود کشورداران و رهبران پرارج و خردمندی برخوردار بوده است که همواره توانسته‌بودند کشتی توفانزده‌ی زندگی‌اش را به ساحل نجات هدایت کنند

ادامه بحث واقعیات جنبش سیاسی ایران پس از یازده سال

اپوزیسیون در خارج کشور اساساً یا ادامه اپوزیسیون دوران شاه است و یا ادامه هواداران رژیم پهلوی در خارج که در 38 سال گذشته در اپوزیسیون رژیم کنونی ایران قرار دارند و چندان جریان جنبش آنارشیستی در ایران را دنبال نمی کنند. اما در داخل واقعاً اپوزیسیون تازه ای نشو و نما کرده که چندان ربطی به جریانات تاریخی ایران ندارد و شاید هم در واکنش به اصلاح طلبی شکل خاص خود را پیدا کرده است.

داد از اینهمه بیداد؛ پژوهشگر تاریخ معاصر باز در بیدادگاه حکومت

تا کی باید دگراندیشان ایرانی در بیدادگاههای حکومت اسلامی در غل و زنجیر گرفتار شوند؟ نزدیک به چهل سال تلاش های رذیلانه برای شکستن شریف ترین و مقاوم ترین زنان و مردان این سرزمین کافی نیست؟ آقای علیمحمد جهانگیری از زندانیان دو حکومت شاه و شیخ و پژوهشگر تاریخ معاصر بار دیگر بهمراه مهربانوان "رحیم خانی" و "کشوری" و آقایان مهندس "شاکری" و "رشنو" محاکمه خواهند شد.
امیدوار هستیم که قاضی "سعید کوشا" فردا حکم بی گناهی این شریف ترین شهروندان کشور را صادر نماید و پرونده بیدادگری های نظام را سنگین تر نکند.

آیا داعش شکست خورد؟

این روزها در خبرها می خوانیم که آخرین شهرهای دولت اسلامی، داعش، سقوط کرد و عده ای این پیروزی را جشن می گیرند. آیا داعش شکست خورد؟ علل تولید، بازتولید و ماندگاری و جانسختی داعش و جریانات داعش سان در چیست؟
برای درک این پدیده باید نگاهی بیندازیم به تاریخ جریانان داعش سان، علت پیدایش آنها و چگونگی سرکوب آنها.

ایران، عربستان سعودی و اسراییل را به هم نزدیک کرد

دو نفر از روسای سابق سازمان‌های جاسوسی (رییس سابق دستگاه اطلاعات سعودی و رییس سابق موساد) در کنار یکدیگر به آرامی نشسته‌اند. هر دو به ظاهر آرام و راحت هستند. هیچ یک به دیگری مشکوک نیست و گه‌گاه هر دو با جمعیتی که در یک کنیسه در شمال شرق نیویورک جمع شده بودند، لبخند می‌زنند.