رفتن به محتوای اصلی

آوریل 2013

تراژدی کارگر و ملایِ سرمایه!

آن روزها که خیلی احساس اطمینان و آرامش بخدایِ روحانیت و خدایانِ سرمایه وجود پدران و مدعیان ساده لوح ما را راضی و ضرورت ِحضور ملایان، مکاران و چپاولگرانِ فاسد امروزین را در رأس این « زندگی اسلامی » که ما همینک داریم، برای آنان تعریف زیبا کرده بود؛ آن روزگارِ تیره، بدخیم و زشت بود که خمینی را بالا برد و در ماه نشاند. زیرا بعد از آن، زندگی انسان کار هر لحظه اش لحظه ی سرکوب زن، کشتار، فساد، تبعیض، غارت، تحقیر، تجاوز، زندان، شلاق، بریدن دست و پا، سنگسار، اعدام،

انتخابات و درگیریهای درون نظام

در جمهوری اسلامی، پس از انتخابات همیشه همان پیش از انتخابات بوده است و تا زمانی که تغییری در شرایط برگزاری انتخابات، از مداخله رهبر و شورای نگهبان و نظارت استصوابی‌اش تا آزادی رسانه‌ها و احزاب، حاصل نشود، انتخابات چیزی جز بازی سیاسی و نمایش دموکراسی و ابزار سیاسی در دست سیاستمداران و قدرتمندان نخواهد بود و سخن از اتکا به اراده عمومی‌و مردم چیزی جز حرف مفت و تبلیغات توخالی نیست.