می 2009

باید خواستار تغییرات بنیادی شد. باید دنیای دیگری ساخت، دنیایی که هر فرد شایسته بتواند در انتخابات شرکت کند تا از میان دهها هزار مرد و زن فرهیخته و دارای دانش و شعور و شرافت و پاکی و وطن خواهی، کسانی که میتوانند داوطلب ریاست جمهوری شوند به انتخاب مردم کار اداره مملکت را بدست گیرد... آی گروه چهار نفری، آیا در میان شما کسی هست که چنین تعهدی را به ملت بدهد و به آن عمل کند!!؟

این مطلب را در نقد مصاحبه اخیر فرزند محقق ام عرفان قانعی فرد می نویسم. آرزو دارم که از آن پند گیرد. هر انسانی خارج از ایران زندگی کند، موقعیت کنونی این فرزند کرد نژادرا می فهمد که این گونه بی انصافانه درباره کسی قضاوت می کند که محبوب خلق کرد و الگو برای صلح دوستان جهان بوده و هست. عرفان با وصف اینکه خودش می گوید سیاسی نیست، اما مطالبش تا مغز استخوان بوی سیاست خاصی را می دهد که مورد تأیید جمهوری اسلامی در جامعه بسته و محدود ایران است.

دركشورهايى كه اقليت ها ى دينى و زبانى زندگى مى كنند، حق افرادشان براى لذت بردن ازفرهنگ، اجراى مراسم دينى و يا بكاربردن زبانشان نبايد پايمال شود.

اگر فردی بخواهد وجه انسانی، تسامح آمیز و اصیل سنت دینی در ایران را بجوید، آینه‌ای زلال‌تر از شخصیت و سلوك جناب آیت الله منتظری نخواهد یافت. آیت‌الله منتظری از حوزه‌های علوم دینی سنتی برخاسته و همچنان به قواعد فقه سنتی پایبند است، اما وی بنا به همین قواعد، در زندگی پرتلاطم خود حریم كرامت انسانی و تحمل دگراندیشی را پاس داشته و به خلاف بنیادگرایانی كه سنت دینی را قربانی قدرت طلبی بی مهار خود كرده‌اند، از حقوق ستمدیدگان به هر بهایی دفاع كرده است.

البته بازارگرمی برای نمایش مسخره انتخابات در حکومت آخوندی، زمانی امکان پذیر است که یک پیش شرط مهم و ضروری فراهم شده باشد. بایستی برای افکار عمومی جا انداخت که مردم ایران علیرغم انتقاداتی که به رژیم ایران دارند در این انتخابات شرکت میکنند. یعنی بایستی به این نمایش مشروعیت داد. این وظیفه ای است که دوستداران وطنی ملایان بعهده گرفته اند. دراین میان، نقش مهمی بآندسته از خارجه نشینان واگذار شده که ضمنا تحت نام اپوزیسیون برای خود اعتبار و آبرو نیز کسب کرده اند.

انتخاب ، نیازمند آزادی گزینش است و آزادی گزینش ، نیازمند وجود شهروندی آزاد و برابر از نظر حقوقی و واجد حق ، وجود آزادی های های بنیادی در جامعه، نظیر آزادی عقیده ، آزادی احزاب و و جود مطبوعات مستقل و حاکمیت قانون است ، چیزی که از روز اول انقلاب و شکل گیری جمهوری اسلامی وجود نداشته است .جمهوری اسلامی ، جشن تولد خود را با شکنجه و ساطور خون آلود و جنایت و بی قانونی آغاز کرده است و آمرین وعاملین این فجایع ، بنوبت وزیر و وکیل و نخست وزیر و رئیس مجلس ورئیس جمهور ، و ولی فقیه در این سرزمین بلا زده بوده

بر اساس داده های آماری منتشر شده، در سالهای اخیر اقتصاد ایران نه تنها توسعه ای نداشته است بلکه با دامن زدن به رانت خواری و چپاولگری، در وضعیت نزولی قرار گرفته است. در کشاکشهای بر سر قدرت میان وابستگان دایره قدرت، پرده های کوچکی هر از چند گاه از دزدیهای کلانی که توسط باندهای مختلف صورت می گیرد، برداشته می شود. یک نمونه عباس پالیزدار است که برای پوشاندن گنداب مافیای حکومتی، وی را در گوشه زندان انداختند

چند روز پیش نوشته ای زیرعنوان «همبستگی برای دمکراسی و حقوق بشر در ایران» با امضای برخی از اعضای شورای رهبری جبهه ملی و جمعی از شخصیت های دیگر انتشار یافت که پس از اشاره به «اوضاع حساس و سرنوشت سازایران» و بیان یازده درخواست، «ازهمه ی ایرانیان و آزادی خواهان جهان» خواست تا ایشان را «را در راستای برآورده شدن این خواسته ها یاری نمایند». هنوز مرکب این فراخوان خشک نشده بود، که تنی چند از کسانی که نامشان در زیر این فراخوان آمده بود، اعلام کردند که ایشان در شمار امضا کنندگان نبوده اند و...

برخلاف نوشته خانم کار، کودتاچیان در اولین اقدامات «دولت سازی» خود «طرح قانون الغاء کلیه لوایح مصوب آقای دکتر مصدق ناشی از اختیارات» را تصویب کردند که «فرمان ملوکانه» را عنیاً در زیر آوردیم. (۱۱) از جمله قوانین لغو شده قانون استقلال کانون وکلای دادگستری بود. اگر خانم کار دقت فرمایند درخواهند یافت که نخست، روز سوم آذر کلیه لوایح قانونی مصدق از جمله قانون استقلال کانون وکلا با فرمان «ملوکانه» لغو شد و ۳ روز بعد پاداش قاتلان لطفی را این بار به موجب فرمان «همایونی» دادند.

به یاد داریم هم که همین آقای کروبی چه داد و فریادی راه انداخت و چه افشاگری‌هائی کرد از تقلب‌هائی که علیه او و به نفع احمدی‌نژاد انجام داده‌اند (در دور اول). تا که آخرسر رهبر به او توپید که بتمرگد و دشمن‌شاد کن نشود. باری، در واقع امر، مردم ایران جز در مورد انتخابات مجلس خبرگان و دور دوم شوراهای شهر (که بیرون از حیطۀ نظارت استصوابی هم هست) در همۀ انتخابات‌های دیگر شرکت فعال کرده‌اند. آنچه هست این که حضرات خود نیز از رو رفته‌اند و قبول کرده‌اند که زور سرنیزۀ هر کس بیشتر باشد، او...