در ایران سرمایه داری دزد سالاری حاکم است که مستقیما حول اسلام آمریکاستیز و غربستیز شکل گرفته است. تاختن به نئولیبرالیسم نقد این سیستم نیست، مشاطه گری آن است.

سرمنشا خط امامی نقد نئولیبرالیسم در ایران

پی بردن به واقعیات فوق نه تنها برای مارکسیستها بلکه برای هر کس که با شرایط سیاسی اقتصادی ایران در ٤ دهه اخیر اندک آشنائی داشته باشد امر دشواری نیست . ازینرو اگر چپهائی در دانشگاه نئولبرالیسم را آماج حمله خود قرار میدهند این نمیتواند ناشی از بی اطلاعی و یا یک اشتباه و لغزش نظری باشد. در نیت انسانی و رادیکال دانشجویان چپ هیچ تردیدی نیست اما تئوریسین ها و نظریه پردازان نقد جمهوری اسلامی از سر نئولیبرالیسم خط و اهداف سیاسی معینی را دنبال میکنند که نهایتا هدفی بجز در بردن جمهوری اسلامی و اقتصاد غارت و چپاولش از زیر تیغ حمله مردم – مردمی که همین دو هفته قبل از ١٦ آذر با حمله به بانکها حکم خود را علیه اقتصاد مافیائی غارت و چپاول اعلام کرده بودند- هدف دیگری ندارد. بنر سرنگونی لیبرالیسم در صحن دانشگاه از دیدگاهی سرچشمه میگیرد که بوسیله یک چپ علنی و قابل تحمل ، چپ فیلسوف آکادمیک- قانونی با چهره هائی نظیر فریبرز رئیس دانا و نادر فتوره چی و اسماعیل حسین زاده و یوسف اباذری و آرمان ذاکری و امثالهم نمایندگی میشود. چپی که رایکالیسم اش حمله به سرمایه داری علی العموم، هم ریشه قلمداد کردن مصائب و توحش سرمایه داری در ایران با سرمایه داری در بقیه کشورها، و لکنت زبان در نقد مشخص جمهوری اسلامی است. مارکسیسم بی دندان و اخته شده ای که در دانشگاهها سمینار و جلسات تریبون آزاد میگذارد و با زبان و اصطلاحات مارکسیستی در نقد امپریالیسم و نئولیبرالیسم ونئوکنسرواتیسم داد سخن میدهد و کتاب و رساله چاپ میکند تا ثابت کند همه بدبختیها و حتی دیکتاتوری و نبود آزادیها در ایران زیر سر سرمایه داری نئو لیبرالیستی است!