در روزهای ابتدایی سال که هیجانات زودگذر برخی از افراد با تبلیغات مستمر و بدون وقفه تلویزیون گون آذ تحریک شده و غلیان کرده بود، نوشتن متن های این چنینی که در حکم نقد مسئله بود نه تنها می توانست موجب دو دستگی فعالان گردد بلکه عملاً نویسنده را در مضان اتهام همکاری با رژیم و انتساب القاب و عناوینی همچون نفوذی، جاسوس، خائن و ... قرار می داد. علی الخصوص که آقای احمد اوبالی با رسانه ای که در اختیار داشت، یکه تاز میدان بود و به راحتی آب خوردن هر کسی را که برخلاف نظر وی عمل می کرد و یا حرف می زد، بلافاصله شخصاً و یا به وسیله چند نفر از مزدورانش بی رحمانه و فحاشانه مورد هجمه و حمله قرار می داد.

متاسفانه آقای احمد اوبالی در کارنامه چندین ساله فعالیت رسانه ای خودش نشان داده است که به اخلاق حرفه ای و رسانه ای و سیاسی و حتی انسانی پای بند نیست و به راحتی صدای مخالفین را قطع نموده، آنها را مورد هجمه قرار داده و از فحاشی و تخریب شخصیت سایرین هیچ ابایی ندارد. البته به قول برخی از نویسندگان و آگاهان حرکت ملی آذربایجان ایشان به صورت کاملاً هدفمند سعی داشته است تا هر گونه رقیب و یا مخالف احتمالی خودش را بلافاصله از میدان به در نماید و در این کار از ابزاری مانند تخریب شخصیت و هتاکی به افراد تا تحریف گفتار و مصادره اعمال آنها را پیشه خود ساخته است. شاید نمونه های دکتر نظمی افشار و یا دکتر چهرگانی هنوز در خاطر و حافظه مخاطبان این نوشته باقی مانده باشد و یا سایر نمونه هایی که ذکر آنها عملا ربطی به موضوع این مقاله ندارد.

به هر حال بعد از افتضاحاتی که تلویزیون گون آذ در سال 85 و سالهای بعد از آن به بار آورد، عملاً مخاطبان بسیاری را از دست داد و اکنون به جرات می توان گفت که مخاطبان یک وبلاگ اینترنتی از مخاطبان این رسانه بسیار بیشتر است. این مسئله را نیز از افراد تکراری تماس گیرنده با تلویزیون گون آذ می توان شناخت و پی برد. البته من این افراد را مزدوران گون آذ خطاب می کنم چرا که افرادی همچون فریدون و یا صالح و سایرین در فحاشی و هتاکی دست کمی از احمد اوبالی ندارند و این مایه ننگ جامعه رسانه ای آذربایجانیان است که تلویزیون گون آذ پایش را در جای پای تلویزیون داور گذاشته و از همان شیوه تلویزیون رنگارنگ داور تبعیت می کند. (در کتابهای فرهنگ اصطلاحات سیاسی به این روش ها، روشهای لمپنیستی و آنارشیستی گفته می شود).

چرا که آقای احمد اوبالی و مزدورانش که به صورت هدفمند به تلویزیون زنگ زده و به صورت کاملاً یکپارچه و متحد اقدام به فحاشی نسبت به فرد یا جریانی خاص و یا تعریف از فرد و یا جریانی دیگر می نمایند، در ادبیات و در اهداف خود به دو اصل مهم پای بند هستند:

اول این که تا می توانند برنامه را از یک خط سیر مشخص خارج می کنند و به ملغمه ای از موضوعات متفاوت تبدیل می کنند. حسن این کار برای تلویزیون گون آذ و جریان پشت پرده آن در این است که به لحاظ روانشناسی عملاً ذهن مخاطب را به اندازه ای با موضوعات مختلف درگیر می کنند که فرد دچار آشفتگی اطلاعات وارده در ذهن خود شده و از پی بردن به کنه و اصل مطلب باز می ماند و فقط کلمات کلیدی مورد نظر برنامه ساز در ذهن وی نقش می بندد ( این موضوع مربوط به آنارشیست بودن مجری و مزدوران آن می باشد).

دوم این که با فحاشی و جلوگیری از بحث های منطقی افراد مخالف، عملاً سعی می کنند تا خودشان را به عنوان تنها افراد آگاه در آذربایجان و حتی در جهان نشان دهند که به تمام اسرار و رموز سیاست واقفند و فقط ایشان هستند که می توانند کشتی به گل نشسته حرکت ملی را به سرمنزل مقصود رهنمون شوند. ادبیات کاربردی این افراد نه تنها موجب رویگردانی خانواده ها و افراد خرد گرای حرکت ملی از این تلویزیون می شود بلکه موجب سرآغاز جذب لمپن های جامعه به عنوان هوادار برای این تلویزیون می باشد.

متاسفانه یا خوشبختانه هیچ یک از هواداران و دستگیر شدگان و منسوبان به این تلویزیون از شخصیت روانی سالمی برخوردار نیستند و این موضوع می تواند موجب شناسایی مخاطبان این تلویزیون در میان تجمعات و گردهم آیی ها گردد. کافیست که در میان دوستان و آشنایان به دنبال کسانی بگردید که از این ادبیات و از چنین طرز تفکری بهره مند هستند، هوچی گری، خود برتر بینی، میل شدید به حذف رقبا و نظرات غیر همسو، دروغ گویی، لاف زنی، شعارهای خارج از حد و توان، مصادره جریانات و حرکات، فحاشی و سایر موارد را عمدتاً از هواداران و وابستگان به این تلویزیون شاهد بوده ایم و خواهیم بود چرا که گفته اند از کوزه همان تراود که در اوست. از ذهن این افراد هم چیزی جز تعالیم احمد اوبالی و عناصر پشت پرده گون آذ ساطع و خارج نمی شود.

به هر حال از این موارد که بگذریم به موضوع اصلی این مقاله می رسیم. خشک شدن دریاچه ارومیه امری کاملاً طبیعی است و برخلاف القائات آقای احمد اوبالی ربطی به دولت ندارد. برداشت بی رویه آب از چشمه های زیر زمینی، خشک سالی پی در پی، احداث سد برای مصارف کشاورزی و آبیاری(که اتفاقاً لازم نیز هست و باید احداث شود) و سایر مسائل علمی موجب خشک شدن دریاچه ارومیه شده است. اما دلایل تخیلی آقای احمد اوبالی که با هوچیگری سعی دارد القائات ذهنی خودش را به خورد مردم بدهد نه محتاج دلیل است و نه نیاز به اثبات دارد. اتفاقاً بی سوادانی نظیر خودش هم از این دلایل استفاده می کنند. نظیر این جمله که احداث پل روگذر موجب کور شدن چشمه های داخلی دریاچه شده است و... ( متاسفانه افراد عوام هم این قبیل مسائل را باور می کنند و نمی دانند که چشمه های زیر زمینی سهم بسیار اندکی در تامین آب این دریاچه دارد که حتی به اندازه یک صدم میزان تبخیر آب در تابستان هم نیست.

حتی اگر بخواهیم حرف آقای احمد اوبالی و هوادارنش را هم قبول کنیم باز هم محال امر است که این موضوع موجب خشک شدن دریاچه شود، احداث پل نه تنها واجب بلکه ضروری هم بوده است. میزان تردد از این پل و دسترسی آسان مردم به دو سوی دریاچه و حمل آسان کالا که موجب رشد اقتصادی شده است از ضروریات احداث این پل بوده است.

در مقابل سیاه نمایی های آقای احمد اوبالی و اطرافیانش متاسفانه نه تلویزیونی در اختیار ماست و نه از سایت و وبلاگی برخوردار هستیم که بتوانیم به تک تک موارد ایشان پاسخ بگوییم. از طرف دیگر پاسخ ابلهان، خاموشی است و هم کلامی و مناظره با هوچی گرایان آب در هاون کوبیدن محسوب می شود.

در برخی از مقالاتی که آن روز ها منتشر شد نکته ای بود مبنی بر این که جریان احمد اوبالی در تلاش است تا نظر خودش را به هر نحو ممکن به سایرین تحمیل نماید و حرکت را مصادره کرده و فعالان را زیر مجموعه خودش گردآورد. من نیز با این امر موافق و همراه هستم و قبول دارم که این رسانه در تلاش است تا به هر نحو ممکن خودش را به عنوان نیروی بلامنازع حرکت ملی آذربایجان و یگانه جریان منجی این مردم بشناساند و بقبولاند.

روی سخنم با کسانی است که این تلویزیون را قبله گاه خود نموده و دل در گرو این رسانه بسته اند. راهکارهای کورکورانه و احمقانه این رسانه تا به امروز غیر از تحمیل هزینه های گزاف به حرکت ملی و فعالین آن چه سود و ثمری داشته است؟

هر کس بتواند به عنوان یک نمونه هم که شده، فقط و فقط یک مثال را برای سایر فعالان بیاورد که طرز تفکر و یا عملکرد این تلویزیون باعث اتحاد ملی شده باشد و یا راهگشای سیاسی و یا عملی افراد باشد، بنده بدون چشم داشت و اغراق سر در طاعت این رسانه خم می کنم و از سایر فعالان نیز می خواهم که پشتیبان این رسانه باشند.

متاسفانه اعمال و نظریات دور از خرد و منطق این رسانه نه تنها موجب ایجاد تفرقه در میان فعالان شده است، بلکه موجب دستگیری بسیاری از افراد، فروپاشیدن برخی از جریانات، تخریب چهره بسیاری از فعالان و سایر مواردی شده است که پرداختن به آنها از عهده من خارج است.

من به عنوان کسی که در خارج از کشور چندین بار با آقای احمد اوبالی دیدار داشته ام و از نزدیک با ایشان به صحبت پرداخته ام به این مسئله واقفم که جریان ایشان تا چه حد توانایی دارد ولی ذکر این موارد را به ضرر حرکت ملی می دانم.

مسئله خشک شدن دریاچه ارومیه راهکارهای علمی و منطقی می خواهد نه هیجانات زود گذر و غیر منطقی. چند سال پیش قرار شد که یک لوله مستقل، آب رود ارس را به دریاچه ارومیه منتقل نماید. راهکار دوم طرح آقای منادی، نماینده مردم تبریز بود که قرار شد آب دریاچه خزر به سر چشمه ها و سر شاخه های رود تلخ رود (آجی چای) منتقل گردد. طرح سوم بارور نمودن ابرها بر روی دریاچه ارومیه بود که موجب بالا آمدن سطح آب دریاچه به اندازه بیش از 50 سانتیمتر (نیم متر) شد. رضا کهولی رئیس مرکز نخبگان شهید فهمیده غرب کشور نیز تعدیل آب و هوای استانهای آذربایجان را ارائه و از مسئولین خواست تا به دنبال تشکیل سازمان احیاء و مدیریت بحران دریاچه ارومیه باشد.

اگر چه طرح های فوق هر کدام به نوبه خود می تواند بخشی از آب دریاچه ارومیه را تامین کند اما مهمترین مسئله این است که آیا برخی از فعالان حرکت ملی و رسانه گون آذ تی وی می توانند به خرد گرایی و حرکات منطقی روی آورند و یا در آینده نیز شاهد حماقت های این افراد خواهیم بود؟ آقای احمد اوبالی باید این نکته را به خاطر داشته باشد که نوشیدن وودکای روسی و نشستن در روبروی دوربین با صورتی که از سر مستی به سرخی می گراید و تحریک احساسات و ارائه راهکارهای کودکانه و ابلهانه نه تنها دردی از ما دوا نمی کند و آب رفته را به دریاچه ارومیه بر نمی گرداند بلکه موجب ریزش بیش از پیش نیروهای حرکت ملی می گردد.