به یادِ استاد جلیل شهناز

دیدی که عاشقم باز
باز آمدم به پرواز
یک آسمان ستاره
بر سینه ریزِ آواز
باران کجا ببارد؟
از دیدگانِ این ساز
خنیاگرِ خیالی
رامشگری به صد ناز
دست ات گُهر فشان ست
با سوزِ سینه همراز
تا ساز می نوازی
هستی رسَد به آغاز
بر تار وُ پودِ تن ها
نُت ها به رقص وُ طناز
ای صاحبِ دل وُ جان!
با جان وُ دل تو انباز
با سازِ تو چو تاکم
در «دشت» وُ «شورِ» بگماز
آتش به بال وُ پر ریز
مستی به تن در انداز
مضرابِ زندگی را
روحی وُ نبضِ اعجاز
فرِّ فرود وُ اوج ات
ماه آورد به افراز
«ماهور» وُ هور وُ هامون
خیزابه های همساز
چون در «نوا» نوازی
یک باغِ نغمه پرداز
مرغانِ خوبِ خوش خوان
با سازِ تو همآواز
هر «گام» وُ «گوشه» ی رود
«راحِ» «ردیف» وُ ایجاز
هر پرده ات پرندیست
زیبا وُ سبز وُ ممتاز
من عاشقم همیشه
بر «راه» وُ سازِ «شهناز»
ــــــــــــــــــــــــ
بگماز = باده
ماهور = یکی از دستگاه های موسیقی
هور = خورشید
راح = نوایی از موسیقی قدیم، نشاط

2012 / 5 / 30
http://rezabishetab.blogfa.com