این روزها زمزمه برکناری محمود دعایی از روزنامه اطلاعات به گوش می رسد و جایش نام نه خوشنام صفار هرندی در گوش مان می پیچد، که قرار است بنشیند در راس روزنامه اطلاعات. روزنامه اطلاعات که البته بدون این جابجایی، خود چندان خطری زیادی برای قدرت نبود و زنده ترین صفحات این روزنامه در برخی روزها، همان صفحه اموات و آگهی ترحیم بود حال جریان مقتدر در برابر همین تریبون کوچک که ممکن است گاهی گناهی مرتکب شود در کنایه زدن به متقلبان، بی تاب شده است و می خواهند همین سنگر را هم فتح کنند.

حجت الاسلام محمود دعایی در راس روزنامه اطلاعات اگر هیچ نکرده باشد همین که کنفرانس های مهم میرحسین موسوی را در روزهای انتخابات و پس از آن، میزبان بوده است خود جرم بزرگی است که اینک به خاطرش به حاشیه رانده شود تا شاید جایش را مرد پر حاشیه کیهان که بعدها شد سکان دار وزارت ارشاد، بگیرد. این یک سیاست است که کیهان آدم تربیت می کند و بعد به آنها برای استقرار در بنگاههای خبری بزرگ ماموریت می دهد. چنانچه خبرنگار سابق پارلمانی کیهان که دروغ پردازی ها و قصه بافی های خیالی اش در راهروهای پارلمان هنوز از یاد خبرنگاران این حوزه نرفته است این روزها سکان دار خبرگزاری رسمی دولت (ایرنا) شده است و این خبرگزاری را به یک پادگان نظامی به جای پایگاه خبری بدل کرده است و هر روز عکس هایی از ملاقات ایشان با مسافران روسی منتشر می شود و سپس مطالبی علیه معترضان و فعالان سیاسی که بیشتر به تهدید می ماند تا خبر.

اگر چه به نظر می رسد حتی اگر صفار هم سردمدار دفتر و دستک روزنامه اطلاعات نشود، این سنگر را کس دیگری از خویشاوندان فکری کیهانیان تصرف خواهد کرد تا روزنامه اطلاعات نیز بشود برادر دوقولوی کیهان در بحران سازی برای دگراندیشان و معترضان به تقلب بزرگ انتخاباتی ایران.

این روزها شکاف در سطوح بالایی نظام تا آنجا پیش رفت که تریبون نمازجمعه را هم با خود و در میان خود، نابرابر قسمت می کنند. مصلحت نمی بینند که رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام نماز جمعه را برگزار کند، رسانه ملی را میان خودشان تقسیم می کنند و علما و مراجع قم هم به تناسب نسبت سیاسی خود با احمدی نژاد و رهبری در این رسانه سهم حضور می یابند. این روزها در خانه سران نظام ولوله برپاست. جنگ قدرت است و مردم در بدنه جامعه مظلومانه به جنگ بزرگان نگاه می کنند و گاه یادشان می رود که عزیزان و دلبندانشان در این بلبشو زیر خروارها خاک رفته اند، لذا چشم بر انتقام و براندازی و هرآنچه که به آن متهم اند، بسته اند و پای هریک از مراجع ، علما، روحانیت و صاحبان قدرتی که مواضع اش رنگ و بوی دفاع از حقوق شهروندی داشته باشد، ایستاده اند.

مردم خط و نشان نمی کشند و حتی بر نیروهای افراطی که آرام آرام خود را به جمع معترضان رسانده اند و پرچم خویش در این هیاهو بالا می برند نیز نرم می تازند که ادبیات آرام برگزینند و فراتر از خواسته های معقول طلب نکنند. مردم به کروبی، هاشمی، خاتمی، موسوی ، صانعی، منتظری، دستغیب، کدیور، دعایی، محتشمی پور و دیگرانی که در لباس یا در کنار روحانیت داد دفاع از حقوق شهروندی سر می دهند ، امید بسته اند و انگار نه انگار که خرده گلایه ای نیز از همین جمع به دل دارند. اما همین امید بستن و همین همدلی هم بیت بزرگان را نگران کرده است و به سازماندهی تریبون های خود بر آمده اند. تریبون های صدا و سیما، نمازجمعه را که پیش از این سازماندهی کرده اند و بنا نیست اگر کسی جز دفاع از دولت و رهبری سخن برای گفتن دارد به یان دو پایگاه بزرگ خبری دعوت شود. کیهان که از بودجه دفتر رهبری تامین می شود پیش از این در سرسپردگی استاد بود و حالا مانده است روزنامه اطلاعات که این روزها برای فعال ترکردن این پایگاه خبری هم برنامه دارند.

اما این دورخیز ها برای چیست؟ جمعی از مجلس خبرگان رهبری برای نظارت بر عملکرد رهبری به باوری جدید رسیده اند، در شورای نگهبان نیز چنددستگی مختصری رخ داده که خبر کمرنگ آن به رسانه ها راه یافت، مجمع نمایندگان ادوار که در داخل کشور و در مجموعه نظامی سیاسی ایران فعال است نیز رسما طی بیانیه ای خواستار نظارت بر عملکرد رهبری شده است. یعنی اگرچه تا پیش از این تنها برخی از احزاب و گروه های سیاسی بوده اند که با لکنت زبان و در رسانه های غیررسمی خواستار بررسی عملکرد رهبری می شدند اما این بار این خواسته، شکل جدی تری در بدنه نظام به خود گرفته است. تا آنجا که شیخ مهدی کروبی که نامش با پذیرفتن حکم حکومتی رهبری در ماجرای اصلاح قانون مطبوعات گره خورده است، به جای نامه به رهبری از ایشان عبور می کند و شرح شکنجه و تجاوز به زندانیان را برای رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام می نویسد، امامی کاشانی امام جمعه موقتی که همواره در نماز جمعه نزدیکی اش با رهبری آشکار بوده است اینبار از کم سو شدن نور ولایت فقیه سخن می گوید و آیت الله دستغیب نیز به صورت علنی از خبرگان رهبری می خواهد تا دیر نشده کاری بکنند.

با قرار گرفتن جمع جدیدی از مراجع ، علما و روحانیت در کنار جمع دیگری که پیش از این در خبرگان رهبری و در قم منتقد عمکرد رهبری بوده اند، به نظر می رسد جریان مقتدر احساس خطر کرده و عزم خود برای هماهنگ ساختن و در اختیار گرفتن تیریبون های موجود را نیز جزم کرده است تا در یک فرار روبه جلو، ساز دستگیری سران اغتشاشات اخیر را کوک کنند و مقدمات دستگیری موسوی، کروبی و خاتمی را نیز با جنجال خبری بزرگی که در صدا و سیما، نماز جمعه ( توسط احمد خاتمی و دیگران) کیهان و شاید روزنامه اطلاعات، به پا می کنند، فراهم سازند.

اخیرا وقتی در سایت جرس در همین مورد نوشته شد که دستگیری این چهره ها به معنای اعلام رسمی جنگ توسط حاکمیت خواهد بود، بی تابی و فحاشی کیهان نشان داد که این جریان برای دستگیری ها پروژه جدی دارد و بر این اساس از هم اکنون سربازان این جنگ در قواره های کوچک در روزنامه کیهان و به زودی اطلاعات مستقر خواهند شد. سربازان دیگری در قواره های بزرگتر در تیریبون های نماز جمعه و رسانه ملی به شکل سازماندهی شده، جنگ رسانه ای را آغاز خواهند کرد تا عزمی که جنبش معترضان برای بررسی عملکرد رهبری در این روزها جزم کرده است، خنثی شود.