در سال ۱۴۰۲، سه تن از خوانندگان سرشناس ایرانی از دنیا رفتند: پروین، گلپا و شاهرخ.

هر سه این خوانندگان، فعالیت هنری خود را در سال‌های پیش از انقلاب سال ۵۷ آغاز کرده بودند و هر سه بعد از انقلاب، با محدودیت‌های بسیار روبه‌رو شدند.

از میان این سه تن، شاهرخ حتی تا زمان مرگش فرصت پیدا نکرد که بار دیگر به کشورش سفر کند.

پروین

منبع تصویر،فرارو

پروین، خواننده شهیر موسیقی ایران در ۸۵ سالگی در مرداد ۱۴۰۲ چشم از جهان فروبست.

او در اوایل دهه ۵۰ خورشیدی از خواندن کناره‌گیری کرده بود اما ناگهان در اوج اعتراضات سراسری پائیز ۱۴۰۱ و همزمان با شعار «زن، زندگی، آزادی»، بار دیگر به صحنه اجتماعی بازگشت و همسو با معترضان به حجاب اجباری، ترانه معروف «غوغای ستارگان»‌ را در محفل دوستانش زمزمه کرد.

این اثر توسط همایون خرم و با شعری از کریم فکور ساخته شد.

پروین زهرایی منفرد (نوری‌وند) در سال ۱۳۱۷ در تهران دیده به جهان گشوده بود. او در طول ۱۶ سال از ۱۳۳۷ تا ۱۳۵۳ بیش از ۳۰۰ ترانه اجرا کرد.

پروین در اوج ترانه‌خوانی بود که ناگهان صحنه اجرای موسیقی را کنار گذاشت.

گلپا

منبع تصویر،دنیای اقتصاد

اکبر گلپایگانی، معروف به گلپا، از برجسته‌ترین خوانندگان موسیقی سنتی ایران، که بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷ عملا از کار منع شد، در سن ۸۹ سالگی درگذشته است.

گلپا از مشهورترین خوانندگان موسیقی در سال‌های پیش از انقلاب بود و شهرت او به برنامه‌ موسیقی «گلها» در رادیو ملی ایران برمی‌گشت.

او که در ۱۰ بهمن سال ۱۳۱۲ در تهران به دنیا آمده بود دردانشکده افسری با نورعلی خان برومند، استاد بزرگ موسیقی ایرانی، آشنا شد و ۹ سال شاگردش بود و ردیف‌های موسیقی را از او آموخت.

«ساقی»، «درویش» (می‌دونستی که خاک فرش منه)، «مست مستم»، «موی سپید» «چرا عاشق نباشم» و «ای عشق همه بهانه از توست» از آهنگ‌های معروف اوست.

شاهرخ

 

شاهرخ شاهید، خواننده و آهنگساز موسیقی پاپ ایران، که روز ۱۲ آذر درگذشت، دست‌کم به مدت پنج دهه فعال بود و حدود ۲۰ آلبوم و ده‌ها ترانه منفرد از خود به جا گذاشت.

او متولد ۱۰ آذر ۱۳۲۸ بود فراگیری موسیقی را در نوجوانی آغاز کرد و به تشویق پدرش در کلاس‌های اسماعیل مهرتاش شرکت کرد تا ردیف‌های موسیقی ایرانی را بیاموزد.

شاهرخ نخستین ترانه‌اش را در ۱۴ سالگی منتشر کرد و در همان سال نخستین آلبومش وارد بازار شد. بعد از مهاجرت از ایران، نخستین آلبوم‌های این خواننده در سال‌های ۱۳۵۹ و ۶۱ منتشر شد که با ابراهیم حامدی (ابی) و شهرام شب‌پره مشترک بود.

این خواننده موسیقی پاپ سال گذشته در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» با انتشار پیام‌هایی از این اعتراض‌ها حمایت کرده و آن را «انقلاب» خوانده بود.